Przejdź do zawartości

Zjednoczona Lewica (Hiszpania)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izquierda Unida
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Skrót

IU

Lider

Alberto Garzón

Data założenia

1986

Adres siedziby

Olimpo, 35. 28043 Madryt

Ideologia polityczna

socjalizm demokratyczny, eurokomunizm

Poglądy gospodarcze

socjalizm demokratyczny

Liczba członków

70 tys.

Grupa w Parlamencie
Europejskim

Europejska Partia Lewicy,
Zjednoczona Lewica Europejska – Nordycka Zielona Lewica

Młodzieżówka

Jóvenes de IU

Strona internetowa

Zjednoczona Lewica (hiszp. Izquierda Unida, IU) – hiszpańska lewicowa partia polityczna[1][2], będąca pierwotnie koalicją wyborczą zorganizowaną w 1986 roku, na fali protestów przeciwko wejściu Hiszpanii do NATO. Została utworzona przez kilka grup lewicowców, zielonych, lewicowych socjalistów i republikanów, ale zawsze zdominowana przez Komunistyczną Partię Hiszpanii (PCE). W skład IU wchodziła także Partia Humanistyczna, ale ich drogi rozeszły się w 1987 roku.

Po porażce w wyborach 1982 roku przez PCE (spadek ilości oddanych na nią głosów z 10% do 3%), IU powoli odzyskiwała poparcie, osiągając w 1993 roku 9% (1,8 mln głosów) i prawie 11% w 1996 roku. Od 1999 roku natomiast poparcie zaczęło się zmniejszać – tylko 5% w 2000 roku. Podczas tych wyborów IU podpisała porozumienie z PSOE.

Od 1986 do 2001 roku liderem IU był jej sekretarz generalny, Julio Anguita. Od 2001 do 2008 roku był nim Gaspar Llamazares, a od 2008 – Cayo Lara. IU ma największe wpływy w Andaluzji, Madrycie i Asturii, jest tak z powodu silnych w tych rejonach komunistycznych tradycji PCE.

IU nie miała natomiast swojej organizacji partyjnej w Katalonii. Do 1998 roku była nią Inicjatywa dla Zielonych Katalonii (ICV), jednak później zbliżyła się ona w kierunku centrum sceny politycznej i zerwała powiązania z IU. Jednak w Zjednoczonej Socjalistycznej Partii Katalonii (PSUC), miał miejsce rozłam i powstała Zjednoczona Lewica i Alternatywa, która stała się przedstawicielstwem IU na Katalonię.

W wyborach 14 marca 2004 roku, IU startowała w koalicji z ICV. Uzyskali oni razem 1 359 190 głosów (5,3%), co dało im 4 deputowanych w izbie niższej Kortezów.

Koordynatorzy

[edytuj | edytuj kod]

Przedstawicielstwa IU

[edytuj | edytuj kod]
Gaspar Llamazares (ur. 1957) – lider IU
  • Andaluzja: Izquierda Unida Los Verdes – Convocatoría por Andalucía
  • Aragonia: Izquierda Unida Aragón
  • Asturia: Izquierda Xunida d’Asturres
  • Baleary: Esquerra Unida de les Illes Balears
  • Wyspy Kanaryjskie: Izquierda Unida de Canarias
  • Kantabria: Izquierda Unida de Cantabria
  • Kastylia-La Mancha: Izquierda Unida – Izquierda de Castilla-La Mancha
  • Kastylia i León: Izquierda Unida de Castilla y León
  • Ceuta: Izquierda Unida de Ceuta
  • Kraj Basków: Ezker Batua – Berdeak
  • Estremadura: Izquierda Unida – Federación de Extremadura
  • Galicja: Esquerda Unida-Izquierda Unida
  • La Rioja: Izquierda Unida – La Rioja
  • Madryt: Izquierda Unida de la Comunidad de Madrid
  • Melilla: Izquierda Unida – Federación de Melilla
  • Murcja: Izquierda Unida – Región de Murcia
  • Nawarra: Izquierda Unida de Navarra – Nafarroako Ezker Batua
  • Walencja: Esquerra Unida del País Valencià

Poparcie

[edytuj | edytuj kod]
Wyniki w wyborach parlamentarnych[4][5]
Wybory Poparcie Zmiana punktów procentowych Mandaty (Kongres Deputowanych) Zmiana Mandaty (Senat) Zmiana
1986 4,6% - 7 - 0 -
1989 9,05% 4,45 17 10 1 1
1993 9,57% 0,52 18 1 2 1
1996 10,52% 0,95 21 3 ? ?
2000 5,54% 4,98 8 13 ? ?
2004 5,04% 0,50 5 3 ? ?
2008 3,84% 1,2 2 3 ? ?
2011 6,92% 3,08 11 9 0 ?
2011 3,68% 3,24 2 9 0 0

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]