Przejdź do zawartości

Zmieinogorsk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zmieinogorsk
Змеиногорск
Ilustracja
Budynek muzeum
Herb
Herb
Państwo

 Rosja

Kraj

 Ałtajski

Powierzchnia

32,6 km²

Populacja (2010)
• liczba ludności


10 955[1]

Nr kierunkowy

(+7) 38517

Kod pocztowy

658480

Położenie na mapie Kraju Ałtajskiego
Mapa konturowa Kraju Ałtajskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Zmieinogorsk”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zmieinogorsk”
Ziemia51°10′N 82°11′E/51,166667 82,183333
Strona internetowa

Zmieinogorsk (ros. Змеиногорск) – miasto w azjatyckiej części Rosji, w Kraju Ałtajskim, centrum administracyjne rejonu zmieinogorskiego.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Miasto położone jest u podnóża gór w dolinie rzek Korbolicha (Корболиха) i Zmiejewka (Змеевка), dopływów rzeki Alej, 360 km na południowy zachód od Barnaułu. Najbliższe stacje kolejowe to Trietiakowo (Третьяково) odległe o 45 km i Rubcowsk (Рубцовск) odległe o 87 km. W skład okręgu miejskiego Zmieinogorsk wchodzi miasto Zmieinogorsk oraz wieś Łazurka (Лазурка) położona 25 km od miasta.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość założona w 1736 roku w związku z przetwórstwem i wydobyciem rud metali, przez prawie 100 lat była znaczącym ośrodkiem wydobycia złota i srebra Rosji. Od 1952 posiada status miasta. Do Zmieinogorska zsyłano Polaków. Podczas II wojny światowej w latach 1940-1941 zesłano tutaj 45 polskich rodzin i 4 białoruskie, głównie osadników i leśniczych. Zesłańcy mieszkali w ziemiankach zrobionych przez siebie, pracowali 10 godzin dziennie, m.in. w kopalni złota. Za wyrobienie normy otrzymywali 7 rubli. Ze względu na złe warunki życia, choroby (tyfus) i brak pomocy lekarskiej wielu zesłańców zmarło[2][3].

W miejscowym muzeum znajduje się płyta grobowa Polaka Józefa Fedorowicza Dubienieckiego z 1889 roku, ocalała ze zniszczonego w latach 50. XX wieku cmentarza.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Płyta grobowa Józefa Dubienieckiego znajdująca się w muzeum.

W mieście warto zobaczyć dawne centrum miasta, gdzie znajdują się budynki związane z górnictwem, muzeum górnictwa, domy kupców, a na obrzeżach znajduje się góra Riewniucha (Ревнюха), z której wydobyto jaspis do wykonania Wazy Carycy, którą można podziwiać w Galerii Tretiakowskiej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Liczby ludności miejscowości Kraju Ałtajskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2010 roku. (ros.).
  2. Samodzielny Referat Historyczny Dowództwa PSZ w ZSRR/Biuro Dokumentów Armii Polskiej na Wschodzie, Dokumenty Władysława Andersa. Reports, 10 lutego 1942 [dostęp 2022-11-14].
  3. Samodzielny Referat Historyczny Dowództwa PSZ w ZSRR/Biuro Dokumentów Armii Polskiej na Wschodzie, Dokumenty Władysława Andersa. Reports, 9 marca 1943 [dostęp 2022-11-14].