Przejdź do zawartości

Álvaro de Jesús Gómez

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Álvaro de Jesús Gómez
Pełne imię i nazwisko

Álvaro de Jesús Gómez Garcés

Data i miejsce urodzenia

7 października 1954
Puerto Berrío, Kolumbia

Kariera trenerska
Lata Drużyna
1990 Deportes Quindío
1991 Once Caldas
1992 ULA Mérida
1992–1993 Deportes Quindío
1994 Fiorentina Caquetá
1994–1995 Alianza Llanos
1996 Atlético Huila
1998 Unión Minas
1999–2000 Melgar
2002 Centauros
2003 Patriotas
2004 Centauros
2005 Pumas Casanare
2005 Cúcuta Deportivo
2006 Real Cartagena
2007 Deportivo Pasto
2007 Mineros
2010 Itagüí Ditaires
2011 Itagüí Ditaires
2012 Atlético Bucaramanga
2012–2013 Atlético Huila
2015 Águilas Doradas
2018 FAS

Álvaro de Jesús Gómez Garcés (ur. 7 października 1954 w Puerto Berrío) – kolumbijski trener piłkarski.

Gómez pochodzi z miasta Puerto Berrío w departamencie Antioquia[1]. Nigdy nie był profesjonalnym piłkarzem, choć jako nastolatek otrzymał propozycję kontraktu od klubu Millonarios FC[2]. Ukończył studia na kierunku wychowania fizycznego na uczelni Universidad Pedagógica y Tecnológica de Colombia (UPTC) w Tunji, a także kształcił się w szkole trenerskiej Escuela Nacional del Deporte w Cali[3]. Zanotował krótki epizod w roli trenera koszykówki[2]. Przez jedenaście lat był selekcjonerem amatorskiej piłkarskiej reprezentacji departamentu Huila. Następnie pracował w słynnej akademii młodzieżowej Escuela Carlos Sarmiento Lora w Cali oraz w drużynach z niższych lig kolumbijskich[1]. W 1990 roku objął pierwszoligowy, nisko notowany Deportes Quindío, który pod jego kierownictwem okazał się rewelacją rozgrywek i zajął siódme miejsce w tabeli[3]. W ekipie Quindío młody szkoleniowiec wypromował również późniejszych wielokrotnych reprezentantów Kolumbii – Jorge Bermúdeza i Óscara Córdobę[4].

Bezpośrednio po tym Gómez został trenerem CD Once Caldas, który prowadził przez kilka miesięcy bez poważniejszych osiągnięć[5]. W 1992 roku podpisał umowę z ówczesnym mistrzem Wenezueli – ekipą ULA Mérida. Poprowadził ją w kontynentalnych rozgrywkach Copa Libertadores 1992 (faza grupowa)[6], po czym powrócił do ojczyzny, gdzie zanotował drugi, tym razem mniej udany epizod w Deportes Quindío[5]. Następnie prowadził drugoligowy zespół Fiorentina Caquetá[7] (którym zarządzał przedsiębiorca Genaro Cerquera, będący również właścicielem Quindío[8]). W 1995 roku doprowadził natomiast drugoligowy klub Alianza Llanos do jednego z największych osiągnięć w jego historii, zajmując trzecie miejsce w tabeli i będąc o krok od awansu do najwyższej klasy rozgrywkowej[9]. Sponsorem klubu było wówczas przedsiębiorstwo Postobón, wzmacniając drużynę wieloma zawodnikami wysokiej klasy[10]. Dzięki efektywnej pracy Gómez ponownie znalazł zatrudnienie w pierwszej lidze – tym razem w Atlético Huila, skąd został zwolniony w marcu 1996 po serii słabych wyników[11].

W styczniu 1998 Gómez został trenerem peruwiańskiego średniaka Unión Minas[12]. Już w pierwszym sezonie osiągnął z nim największy sukces w historii klubu w postaci szóstego miejsca w tabeli (przez kilka kolejek jego drużyna była nawet liderem rozgrywek)[13]. Później ze średnim skutkiem prowadził inną peruwiańską ekipę – FBC Melgar[5]. Po powrocie do ojczyzny objął drugoligowy, nowo założony zespół Centauros Villavicencio, z którym już w sezonie 2002 w świetnym stylu wywalczył historyczny awans do najwyższej klasy rozgrywkowej[14]. Bezpośrednio po promocji został jednak niespodziewanie zastąpiony na stanowisku przez Luisa Cubillę[15]. W 2003 roku z przeciętnymi wynikami prowadził nowo powstałą, drugoligową ekipę Patriotas FC, z którą nie zdołał awansować do pierwszej ligi[16]. W późniejszych latach bez większych sukcesów pracował w innych klubach z drugiej ligi kolumbijskiej – kolejno były to już po raz drugi Centauros Villavicencio (2004)[17] i Pumas de Casanare (2005)[18].

W kwietniu 2005 Gómez zastąpił Eduardo Juliána Retata na stanowisku trenera drugoligowego Cúcuta Deportivo. Szybko poprawił dyscyplinę taktyczną zespołu, co w połączeniem z jego doświadczeniem na szczeblu drugoligowym dało efekty w postaci poprawy wyników[19]. Na koniec sezonu 2005 zdobył ze swoją ekipą awans do pierwszej ligi – Cúcuta powróciła wówczas do najwyższej klasy rozgrywkowej po ośmiu latach[20]. Zaledwie tydzień później został jednak zwolniony i zastąpiony przez Jorge Luisa Pinto. Niespodziewana decyzja o zakończeniu współpracy z Gómezem została odebrana w środowisku kolumbijskiego futbolu z zaskoczeniem[21]. Tym samym ponownie (podobnie jak w przypadku pobytu w Centauros) nie dano mu poprowadzić zespołu po awansie z drugiej ligi.

W lutym 2006 Gómez objął Real Cartagena, a więc ekipę sensacyjnego wicemistrza Kolumbii z minionego sezonu[22]. Nie potrafił wyciągnąć ekipy z kryzysu i zanotował tam fatalny pobyt – poprowadził ekipę w siedmiu meczach, przegrywając wszystkie z nich. Został zwolniony po niecałych dwóch miesiącach[23]. W styczniu 2007 podpisał umowę z Deportivo Pasto, gdzie również notował słabe wyniki – zarówno w lidze (cztery zwycięstwa w czternastu meczach), jak i w kontynentalnym turnieju Copa Libertadores 2007 (faza grupowa), wobec czego odszedł z klubu już w kwietniu[24]. Dwa miesiące później powrócił do Wenezueli, gdzie został trenerem Mineros de Guayana. Tam nie spełnił oczekiwań i zajął dopiero dziewiąte miejsce w tabeli (zarząd postawił przed drużyną cel znalezienia się w pierwszej czwórce), wobec czego został zwolniony po upływie pół roku[25].

W styczniu 2010 Gómez podpisał kontrakt z drugoligowym Itagüí Ditaires (obecnie Rionegro Águilas)[26]. Na koniec sezonu 2010 wywalczył z Itagüí historyczną promocję do najwyższej klasy rozgrywkowej, ponadto dotarł wówczas do finału pucharu Kolumbii – Copa Colombia[27]. Tym samym potwierdził swoją opinię trenera świetnie radzącego sobie w realiach drugoligowych i specjalisty od awansów – Itagüí było już trzecim klubem, który doprowadził do pierwszej ligi (po Centauros i Cúcuta Deportivo)[5]. Bezpośrednio po awansie nie porozumiał się jednak z władzami Itagüí odnośnie do nowego kontraktu i odszedł z klubu[28]. Powrócił jednak do drużyny już w maju 2011, zastępując na stanowisku szkoleniowca Carlosa Hoyosa[29]. Zanotował z Itagüí świetny sezon – zajął drugie miejsce w tabeli (w decydującej o mistrzostwie fazie play-off odpadł w ćwierćfinale) i bez problemu zdołał utrzymać ekipę na najwyższym szczeblu. Mimo tego władze klubu zdecydowały się jednak zmienić trenera i w grudniu 2011 Gómez odszedł z Itagüí[30].

W styczniu 2012 Gómez powrócił do drugiej ligi kolumbijskiej, obejmując aspirującą do awansu drużynę Atlético Bucaramanga[1]. Jego podopieczni nie sprostali jednak oczekiwaniom i zajęli dopiero szesnaste miejsce w tabeli. Ekipę Bucaramangi prowadził przez osiem miesięcy – został zwolniony w sierpniu po kiepskim początku kolejnego sezonu[31]. Już miesiąc później został trenerem walczącej o utrzymanie w najwyższej klasie rozgrywkowej ekipy Atlético Huila[32]. Nie potrafił odmienić kiepskiej gry zespołu i został zwolniony po siedmiu miesiącach, pozostawiając zespół na przedostatnim miejscu w tabeli spadkowej (zdołał odnieść tylko cztery zwycięstwa w 21 meczach)[33]. W styczniu 2015 już po raz trzeci objął funkcję szkoleniowca w klubie Águilas Doradas (wcześniej drużyna występowała pod nazwą Itagüí Ditaires)[34]. Prowadził go ze średnimi wynikami do kwietnia, po czym zrezygnował ze stanowiska[35]. Przez kolejne kilka miesięcy pracował jako dyrektor sportowy beniaminka pierwszej ligi – Jaguares de Córdoba[36].

W czerwcu 2018 Gómez został trenerem salwadorskiego potentata – ekipy CD FAS[37]. Już po trzech miesiącach zrezygnował jednak z posady z powodów rodzinnych, zostawiając zespół na piątym miejscu w tabeli[38].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Julián Patiño Monsalve: Yo no soy un técnico pelele: Álvaro de Jesús Gómez. [w:] El País [on-line]. elpais.com.co, 26 stycznia 2012. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  2. a b Alfredo Carreño Suárez: Y NO RENOVÓ EL PROFESOR ÁLVARO DE JESÚS GÓMEZ CON ITAGÜÍ. [w:] El Colombiano [on-line]. elcolombiano.com, 15 grudnia 2011. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  3. a b James Padilla Mottoa: ALVARO DE JESÚS GÓMEZ: LA REVELACIÓN DE LA DIRECCIÓN TÉCNICA EN EL 90 QUIERO DISEÑAR EL EQUIPO DEL FUTURO. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 15 października 1990. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  4. Carlos Julio Serna Molina: Interclubes Sub-20… Nacional 3 – La Tebaida 0.. Observador: Álvaro de Jesús Gómez... [w:] Capsulas [on-line]. capsulas.com.co, 13 lipca 2016. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  5. a b c d „Lo que yo hago gusta para la A y para la B”, dice Álvaro de Jesús Gómez. [w:] FutbolRed [on-line]. futbolred.com, 31 grudnia 2009. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  6. Eliézer Pérez: Copa Libertadores 1992. [w:] eliezerperez.wordpress.com [on-line]. eliezerperez.wordpress.com, 2 stycznia 2017. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  7. Alfredo Carreño Suárez: El regreso de Álvaro de Jesús Gómez a la máxima categoría. [w:] El Colombiano [on-line]. elcolombiano.com, 27 sierpnia 2011. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  8. Cortuluá awakens: la esforzada pero cheverona historia de la Primera B – Copa Concasa / Vol III: 1993. [w:] La Monserga del Fútbol [on-line]. lamonsergadelfutbol.com, 9 lutego 2016. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  9. ALIANZA LLANOS, ALEGRÍA Y TRISTEZA. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 30 listopada 2001. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  10. ALIANZA NACIÓ EN LA CASA 52. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 25 lutego 1997. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  11. Carlos Eduardo González: OPITAS. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 22 marca 1996. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  12. Raúl Behr: Unión Minas 1998: En su máxima altura. [w:] De Chalaca [on-line]. dechalaca.com, 5 kwietnia 2013. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  13. ¿Recuerdas al Unión Minas de Cerro de Pasco?. [w:] Perú.com [on-line]. peru.com, 4 czerwca 2014. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  14. ASÍ SE HACE UN CENTAURO. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 26 listopada 2002. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  15. Cubilla dirigirá al Centauros de Colombia. [w:] LaRed21 [on-line]. lr21.com.uy, 14 grudnia 2002. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  16. “Álvaro, tenemos que hablar”, homenaje a Álvaro de Jesús Gómez. [w:] Bestiario del Balón [on-line]. bestiariodelbalon.com, 27 grudnia 2010. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  17. ESTUVO MAL Y NOS EQUIVOCAMOS. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 30 kwietnia 2004. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  18. Y DE LOS PUMAS DE CASANARE, QUÉ. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 11 lutego 2005. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  19. Cúcuta Campeón Ascenso 2005. [w:] Colombia.com [on-line]. colombia.com. [dostęp 2018-07-02]. (hiszp.).
  20. Alfredo Yacelga Abreo: ¡Cúcuta es un equipo de primera!. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 11 grudnia 2015. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  21. Pinto nuevo técnico del recién ascendido Cúcuta Deportivo. [w:] La Nación [on-line]. nacion.com, 20 grudnia 2005. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  22. ALVARO DE JESUS GOMEZ, NUEVO D.T. del REAL CARTAGENA. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 26 lutego 2006. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  23. Comesaña, nuevo técnico del Real Cartagena. [w:] La Nación [on-line]. nacion.com, 12 kwietnia 2006. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  24. Pasto despidió al técnico Álvaro de Jesús Gómez.. [w:] Tera Deportes [on-line]. teradeportes.com, 25 kwietnia 2007. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  25. A busca otra alternativa. [w:] ESPN Deportes [on-line]. espndeportes.espn.com, 19 grudnia 2007. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  26. Con Itagüí, Álvaro de J. Gómez quiere conseguir su tercer ascenso. [w:] FutbolRed [on-line]. futbolred.com, 14 stycznia 2010. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  27. Luis Guillermo Ordóñez O.: Álvaro de Jesús Gómez logró su tercer título del torneo de ascenso. [w:] El Espectador [on-line]. elespectador.com, 9 grudnia 2010. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  28. Luis Guillermo Ordóñez O.: Álvaro de Jesús subió al Itagüí y no lo dirige más. [w:] El País [on-line]. elpais.com.co, 16 grudnia 2010. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  29. Álvaro de Jesús Gómez vuelve a la dirección del Itagüí. [w:] Antena 2 [on-line]. antena2.com.co, 31 maja 2011. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  30. Álvaro de Jesús Gómez deja de ser el D.T. de Itagüí. [w:] El Universal [on-line]. eluniversal.com.co, 14 grudnia 2011. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  31. Álvaro de Jesús Gómez no seguirá como técnico del Bucaramanga. [w:] Gol Caracol [on-line]. gol.caracoltv.com, 16 sierpnia 2012. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  32. Álvaro de Jesús Gómez es nuevo técnico del Atlético Huila. [w:] FutbolRed [on-line]. gol.caracoltv.com, 10 września 2012. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  33. Jorge Luis Mora: Álvaro de Jesús Gómez no es más el entrenador de Atlético Huila. [w:] Goal.com [on-line]. goal.com, 15 kwietnia 2013. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  34. Álvaro de Jesús Gómez regresa a las Águilas de Pereira. [w:] RCN Televisión [on-line]. deportes.canalrcn.com, 4 stycznia 2015. [dostęp 2018-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 lipca 2018)]. (hiszp.).
  35. Álvaro De Jesús Gómez no es más el técnico de Águilas. Quintabani regresa. [w:] HSB Noticias [on-line]. hsbnoticias.com, 7 kwietnia 2015. [dostęp 2018-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-03)]. (hiszp.).
  36. Álvaro de Jesús Gómez, mánager. [w:] El Meridiano [on-line]. elmeridiano.co, 5 maja 2015. [dostęp 2018-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 lipca 2018)]. (hiszp.).
  37. Raúl Recinos: FAS será dirigido por un técnico colombiano. [w:] ElSalvador.com [on-line]. elsalvador.com, 26 czerwca 2018. [dostęp 2018-07-03]. (hiszp.).
  38. Álvaro Gómez habló sobre su salida repentina del FAS. [w:] La Prensa Gráfica [on-line]. laprensagrafica.com, 28 września 2018. [dostęp 2018-10-19]. (hiszp.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]