Przejdź do zawartości

Łucja Pevensie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łucja Pevensie
Mężna
Postać z Opowieści z Narnii
Pierwsze wystąpienie

Lew, czarownica i stara szafa

Ostatnie wystąpienie

Ostatnia bitwa

Twórca

Clive Staples Lewis

Grany przez

Georgie Henley

Dane biograficzne
Płeć

żeńska

Miejsce urodzenia

Londyn

Rodzina

siostra (Zuzanna); dwaj bracia (Piotr i Edmund)

Inne informacje
Specjalność

leczenie ran, fechtunek

Łucja Pevensie (ang. Lucy Pevensie) – postać z serii książkowej Opowieści z Narnii C.S. Lewisa, najmłodsza z rodzeństwa Pevensie - głównych bohaterów cyklu.

Łucja odkryła magiczną szafę w domu starego Profesora, która prowadziła do Narnii w Lwie, Czarownicy i Starej Szafie, razem z rodzeństwem pomogła Księciu Kaspianowi w zdobyciu należnej mu władzy, oraz uczestniczyła w jego wyprawie morskiej w Podróży „Wędrowca do Świtu”.

Łucja po koronacji została nazwana Królową Łucją Mężną. Kocha Aslana i całą Narnię. Twierdzi, że życie z wiedzą o tym, że nigdy nie wróci do Narnii jest bez sensu. W pierwszej części (Lew, czarownica i stara szafa) była obiektem kpin Edmunda.

Walter Hooper, biograf Lewisa nie wyklucza, że pisarz tworząc postać Łucji Pevensie, dziewczynki, która widzi rzeczy niewidoczne dla innych, wzorował się na błogosławionej Łucji z Narni, włoskiej mistyczce mającej liczne wizje[1].

Na pewno C.S. Lewis zaczerpnął nazwę swej magicznej krainy z łacińskiej wersji nazwy miasta Narni, z której pochodziła bł. Łucja[2].

Lew, czarownica i stara szafa

[edytuj | edytuj kod]

Łucja dostaje się do Narnii, gdzie spotyka fauna Tumnusa. Gdy już każdy z rodzeństwa trafia do Narnii wyruszają razem z bobrami do obozu Aslana. Łucja z Zuzanną są Świadkami śmierci Aslana i jego odrodzenia. Łucja dociera na sam koniec bitwy z Czarownicą. Po bitwie leczy rannych. Zostaje koronowana i otrzymuje przydomek Mężna.

Książę Kaspian

[edytuj | edytuj kod]

Łucja zostaje ściągnięta razem z rodzeństwem do Narnii za pomocą magicznego rogu. Tam słucha opowieści karła Zuchona, którego uratowała Zuzanna. Po wysłuchaniu opowieści wszyscy ruszają do obozu księcia Kaspiana. Po drodze Łucja widzi Aslana, ale nikt poza Edmundem jej nie wierzy.

Podróż „Wędrowca do Świtu”

[edytuj | edytuj kod]

Łucja trafia na statek króla Kaspiana razem z Edmundem i Eustachym. Na Samotnych Wyspach zostaje porwana przez piratów i uratowana przez Kaspiana. Gdy podczas wyprawy Eustachy zamienił się w smoka, Łucja próbowała wyleczyć jego obolałą łapę. Gdy Kaspian chciał popłynąć aż do samego końca świata, Łucja znalazła sposób, żeby namówić go do powrotu. Pod koniec książki Aslan mówi jej, że ona i Edmund już nigdy do Narnii nie wrócą.

Koń i jego chłopiec

[edytuj | edytuj kod]

Gdy Łucja dowiaduje się o ataku Rabadasza na Archenlandię wyrusza razem z Edmundem do walki z nim. W czasie walki jest wśród łuczników. Po walce bierze udział w dyskusji na temat: „Co zrobić z Rabadaszem”.

Ostatnia bitwa

[edytuj | edytuj kod]

Łucja umiera w wyniku wykolejenia się pociągu. Po śmierci pojawia się w Nowej Narnii gdzie zostaje ze swoim rodzeństwem (oprócz Zuzanny) i przyjaciółmi na wieczność.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Walter Hooper. The origin of the word Narnia by Lewis and Narni town in Italy. Narnia.it. [dostęp 2012-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  2. Roger Lancelyn Green, Walter Hooper: C.S. Lewis: A Biography. London: 1974, s. 306.