Przejdź do zawartości

Żwirowce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żwirowce
Glareolinae
C.L. Brehm, 1831
Ilustracja
Przedstawiciel podrodziny – żwirowiec orientalny (Glareola maldivarum)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

mewowce

Parvordo

Larida

Nadrodzina

Glareoloidea

Rodzina

żwirowcowate

Podrodzina

żwirowce

Typ nomenklatoryczny

Podrodziny:
Glareola Brisson, 1760
Rodzaju:
Hirundo pratincola Linnaeus, 1766

Synonimy

Rodzaju:

Rodzaje i Gatunki

Glareola Brisson, 1760[7]
8 gatunków – zobacz opis w tekście

Żwirowce[8] (Glareolinae) – monotypowa podrodzina ptaków z rodziny żwirowcowatych (Glareolidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Australazji, Eurazji i Afryce[9].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 15,5–26 cm, rozpiętość skrzydeł 42–70 cm; masa ciała 37–105 g[10]. Ptaki charakteryzują się następującymi cechami: krótki dziób; nogi średniej długości; cztery palce u stopy; skrzydła wąskie i długie; ogon głęboko wcięty[10].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Glareola: nowołac. glareola „żwirek” (ptak), od zdrobnienia łac. glarea „żwir”[11].
  • Trachelia: gr. τραχηλια trakhēlia „kostne i mięsne kawałki szyi”, od τραχηλος trakhēlos „szyja”[12]. Gatunek typowy: Hirundo pratincola Linnaeus, 1766.
  • Pratincola: epitet gatunkowy Hirundo pratincola Linnaeus, 1766; łac. pratum, prati „łąka”; incola „mieszkaniec”, od incolere „zamieszkiwać”[13]. Gatunek typowy: Pratincola glareola Schrank, 1798 (= Hirundo pratincola Linnaeus, 1766).
  • Dromochelidon: gr. δρομος dromos „biegacz”, od τρεχω trekhō „biegać”; χελιδων khelidōn, χελιδονος khelidonos „jaksółka”[14]. Gatunek typowy: Dromochelidon natrophila Landbeck, 1842 (= Hirundo pratincola Linnaeus, 1766).
  • Galachrysia: gr. γαλα gala, γαλακτος galaktos „mleko”; χρυσειος khruseios „złoty”, od χρυσος khrusos „złoto”[15]. Gatunek typowy: Glareola lactea Temminck, 1820.
  • Stiltia: ang. stilte „szczudła”[16]. Gatunek typowy: Glareola isabella Vieillot, 1816.
  • Rhimphalea: gr. ῥιμφαλεος rhimphaleos „szybki”[17]. Nowa nazwa dla Stiltia G.R. Gray, 1855 ze względu na puryzm.
  • Subglareola: łac. sub „blisko, poniżej”; rodzaj Glareola Brisson, 1760[18]. Gatunek typowy: Glareola ocularis J. Verreaux, 1833.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do podrodziny należy jeden rodzaj Glareola z następującymi gatunkami[8]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. G.A. Scopoli: Annus I Historico-naturalis. Lipsiae: Sumtib. C.G. Hilscheri, 1769, s. 110. (łac.).
  2. F.P. von Schrank: Fauna Boica. Durchgedachte Geschichte der in Baiern einheimischen und zahmen Thiere. Cz. 1. Nürnberg: in der Stein'schen Buchhandlung, 1798, s. 209. (niem.).
  3. Ch.L. Landbeck. Benträge zur zoologischen Geographie. „Isis von Oken”. 1842, s. kol. 199, 1842. (niem.). 
  4. a b G.R. Gray: Catalogue of the genera and subgenera of birds contained in the British Museum. London: Printed by order of the Trustees, 1855, s. 111. (ang.).
  5. F. Heine & A. Reichenow: Nomenclator Musei Heineani Ornithologici; Verzeichniss der Vogel-Sammlung des Kgl. Oberamtmanns Ferdinand Heine. Berlin: R. Friedländer & Sohn, 1890, s. 338. (łac.).
  6. G.M. Mathews: The birds of Australia. Cz. 3. London: H.F. & G. Whiterby, 1913, s. 321. (ang.).
  7. M.J. Brisson: Ornithologie, ou, Méthode contenant la division des oiseaux en ordres, sections, genres, especes & leurs variétés, a laquelle on a joint une description exacte de chaque espece, avec les citations des auteurs qui en ont traité, les noms quils leur ont donnés, ceux que leur ont donnés les différentes nations, & les noms vulgaires. T. 5. Parisiis: Ad Ripam Augustinorum, apud Cl. Joannem-Baptistam Bauche, bibliopolam, ad Insigne S. Genovesae, & S. Joannis in Deserto, 1760, s. 141. (fr. • łac.).
  8. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Glareolinae Brehm,CL, 1831 – żwirowce (Wersja: 2022-09-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-10-09].
  9. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Sandpipers, snipes, coursers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-01-29]. (ang.).
  10. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Pratincoles and Coursers (Glareolidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020, DOI10.2173/bow.glareo1.01 [dostęp 2022-10-09] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  11. The Key to Scientific Names, Glareola [dostęp 2022-10-09].
  12. The Key to Scientific Names, Trachelia [dostęp 2022-10-09].
  13. The Key to Scientific Names, Pratincola [dostęp 2022-10-09].
  14. The Key to Scientific Names, Dromochelidon [dostęp 2022-10-09].
  15. The Key to Scientific Names, Galachrysia [dostęp 2022-10-09].
  16. The Key to Scientific Names, Stiltia [dostęp 2022-10-09].
  17. The Key to Scientific Names, Rhimphalea [dostęp 2022-10-09].
  18. The Key to Scientific Names, Subglareola [dostęp 2022-10-09].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).