Przejdź do zawartości

2 Pułk Pancerny (II RP)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2 Pułk Pancerny
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1931

Rozformowanie

1937

Organizacja
Dyslokacja

Żurawica

Rodzaj wojsk

Wojska pancerne

2 Pułk Pancerny (2 ppanc) – oddział broni pancernych Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

czołg TK-3
czołg - Vickers E
Znaki taktyczne malowane na czołgach lekkich i rozpoznawczych
Znaki taktyczne malowane na pojazdach pancernych

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Pułk został sformowany na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych z dnia 16 czerwca 1931 roku, w Żurawicy z połączenia 2 dywizjonu samochodów pancernych oraz II batalionu i parku czołgów typu II ze składu 1 pułku czołgów.

W 1933 roku pułk został przeformowany w 2 batalion czołgów i samochodów pancernych[1]. W następnym roku do batalionu zostali przyjęci żołnierze z rozwiązanej kadry 10 dywizjonu samochodowego w Przemyślu, w tym komendant kadry major Władysław Srocki.

Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych z dnia 26 lutego 1935 roku jednostka została przeformowana w 2 batalion pancerny.

Kadra pułku

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dodatek Tajny Nr 6 do Dziennika Rozkazów M.S.Wojsk. z 19 października 1933 r., poz. 802.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Adam Jońca: Wrzesień 1939: pojazdy Wojska Polskiego: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990.
  • Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12106-5.
  • Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles : 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks"; Londyn: Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
  • Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 - 1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych, 1971.