Przejdź do zawartości

klinować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Wersja z dnia 20:05, 5 lip 2024 autorstwa Olafbot (dyskusja | edycje) (dodane {{audio|LL-Q809 (pol)-Olaf-klinować.wav}})
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

klinować (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zaklinować)

(1.1) umocowywać za pomocą klina
(1.2) rozłupywać klinem i młotem głazy na mniejsze
(1.3) pot. leczyć kaca piciem alkoholu

czasownik zwrotny niedokonany klinować się (dk. zaklinować się)

(2.1) stawać się unieruchomionym
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
(1.1) klinować + B.nie klinować + D.
(1.2) klinować + B.nie klinować + D.
(1.3) klinować + B.nie klinować + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zakleszczać, zagważdżać, zagwożdżać, zaklinowywać
(1.2) gw. (Śląsk Cieszyński) ćwikować
(2.1) zaklinowywać się, zagważdżać się, zagwożdżać się, zakleszczać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klin mrz, kliniec mrz, klinik mrz, klinek mrz, klinowanie n, zaklinowanie n
czas. zaklinować dk.
przym. klinowy, klinowaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. klin + -ować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: