Przejdź do zawartości

tępy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA[ˈtɛ̃mpɨ], AS[tmpy], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nieostry, mający nieostrą krawędź bądź końcówkę
(1.2) przen. taki, który występuje w niewyraźnej formie
(1.3) przen. pot. obraź. głupi, mało inteligentny
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Golenie się tępą maszynką zmniejsza prawdopodobieństwo skaleczenia.
(1.2) Obudziłem się z tępym bólem głowy.
(1.3) Mój brat to niestety tępy matołek i raczej nie zda z matematyki.
składnia:
kolokacje:
(1.1) tępy nóż / nożyk • tępa siekiera / krawędź czegoś • tępe narzędzie
(1.2) tępy ból
(1.3) tępy człowiek / uczeń
synonimy:
(1.1) nieostry
(1.3) tępawy
antonimy:
(1.1) ostry
(1.2) ostry
(1.3) bystry
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tępienie n, stępienie n, stępianie n, otępienie n, otępianie n, tępota ż, tępak m, tępaczka ż, tępawość ż
czas. tępić ndk., stępić dk., otępiać ndk., otępić dk.
przysł. tępo, tępawo
przym. tępawy
związki frazeologiczne:
koń bosy na lód, but dziurawy na błoto, tępa siekiera na drwa – niebezpieczni sątępy jak pieńtępa dzidatępy chuj
etymologia:
(1.1) prasł. *tǫpъ
(1.2-3) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: