Przejdź do zawartości

zabeczeć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zabeczeć (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. beczeć)

(1.1) o zwierzętach wydać bekliwy głos
(1.2) wybuchnąć płaczem
(1.3) zafałszować, brzydko zaśpiewać
(1.4) o instrumencie wydać jękliwy dźwięk
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIIb
przykłady:
(1.1) Niedźwiednik pochwalił Boga, zapiał potem kiej kokot, zabeczał jak baran, zarżał niby ogier rozgrzany […][1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. beczenie n, zabeczenie n
czas. beczeć ndk.
przym. zabeczany
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. za- + beczeć
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: beczeć
źródła: