oburęczność
oburęczność (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌɔbuˈrɛ̃n͇ʧ̑nɔɕʨ̑], AS: [oburẽṇčność], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik oburęczność dopełniacz oburęczności celownik oburęczności biernik oburęczność narzędnik oburęcznością miejscownik oburęczności wołacz oburęczności
- przykłady:
- (1.1) Trenuję już od pół roku, by osiągnąć oburęczność, ale nadal pisanie drugą, lewą ręką sprawia mi sporo problemów.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. leworęczność, praworęczność
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ambidextrousness, ambidexterity
- źródła: