Przejdź do zawartości

niewolnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

niewolnik (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ɲɛˈvɔlʲɲik], AS[ńevolʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba będąca w niewoli
(1.2) przen. osoba poddająca się czemuś bezwolnie[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Niewolnik dzisiaj ciężko pracuje.
(1.1) Jednakże ten, u którego puchar się znajdzie, zostanie niewolnikiem, wy zaś będziecie wolni od winy[2].
(1.1) W Brazylii nie wrócono jeszcze wolności dawnym niewolnikom, ale dzieci ich już wolne[3].
(1.2) Biedni niewolnicy nikotynizmu zaraz pognali do palarni.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kupić / sprzedać / wyzwolić niewolnika • właściciel niewolników • chór / bunt / powstanie / targ niewolników • handel niewolnikami
synonimy:
(1.1) przest. lub książk. rab
(1.2) więzień
antonimy:
(1.1) wyzwoleniec
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) galernik, gladiator, helota
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niewola ż, niewolnictwo n, niewolenie n, zniewolenie n
forma żeńska niewolnica ż
czas. niewolić ndk., zniewalać ndk., zniewolić dk.
przym. niewolniczy
przysł. niewolniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. niewola + -nik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „niewolnik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Księga Rodzaju 44,10, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Czesław Jakubiec).
  3. Juliusz Verne: Piętnastoletni kapitan (wyd. 1917).