Przejdź do zawartości

Aneks:Język duński - zaimki

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Spis treści aneksu | Język duński

Zaimki (łac. pronomen) służą do zastępowania innych części mowy, dzięki czemu unika się nieprzyjemnych powtórzeń wyrazów oraz skraca wypowiedź, bez utraty jej treści. Użycie zaimka ma sens jedynie wtedy, gdy wiadomo, jaki wyraz zastępuje użyty zaimek.

Choć słowo "zaimki" sugeruje, że służą one tylko do zastępowania rzeczowników ("imion"), zaimki zastępują również wiele innych części mowy.

Rodzaj użytego zaimka i sposób jego odmiany zależą od zastępowanej części mowy.

Zaimki osobowe i dzierżawcze

[edytuj]
polski duński
podmiot przypadki
zależne
forma dzierżawcza forma zwrotna
ja jeg mig min (mit / mine) mig
ty du dig din (dit / dine) dig
on han ham hans sig
ona hun hende hendes sig
to / ono det, den det, den dets, dens sig
my vi os vores (vor / vort) os
wy I jer jeres jer
oni / one de dem deres sig
Pan, Pani, Państwo De Dem Deres Dem
swój - - sin (sit / sine)
tylko 3. os. lp