Jump to content

Pafundësia

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Pafundësia ose e pakufishmja (lat. infinitas) është cilësia e asaj që nuk ka kufi në numër ose në madhësi. Ajo mund të zhvillohet vetëm në mënyrë abstraktepërfytyrimin tonë dhe lidhet me trupat, që s´kanë kufinj kohor ose hapësinor. Shënohet zakonisht me shënjën . Pafundësia lidhet me disa koncepte që u ngritën në teologji, filozofi, matematike dhe jetën e përditshme. Përdorimi i fjalës në gjuhën popullore nuk pajtohet me kuptimet teknike të emërtimit.

Në teologji, p.sh. në veprat e teologëve të tillë si Duns Scotus, natyra e pakufishme e Perëndisë ka të bëjë me kuptimin e të qënit pa detyrime apo shtërngesa, me tepër sesa kuptimi i të qënit pakufi në sasi. Në filozofi, pafundësia mund t´i mvishet hapsirës dhe kohës, si p.sh. në antinominë e Imanuel Kantit. Si në teologji ashtu edhe në filozofi, pafundësia është shqyrtuar në artikuj të tillë si e fundmja, absolutja, Perëndia, dhe paradokset e Zenonit.

Në matematikë, pafundësia (∞) lidhet me çështjet e temave të artikujve si limiti, numri alef, klasa, teoria e bashkësive, absoluti i pafundëm, numrërori i madh themelor, pafundësia absolute, numri mbireal, etj.

Pikëpamjet indiane mbi pafundësinë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Dokumenti më i vjetër i njohur mbi pafundësinë vjen nga India e lashtëJajur Veda (rr. 1200900 p.e.s) që pohon se " nëse ju i hiqni apo i shtoni një pjesë pafundësisë, çfarë mbetet është përsëri pafundësi".

Pafundësia matematikore

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pafundësia në filozofi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pafundësia në fizikë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Lidhje të jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]