Перайсці да зместу

Vesica piscis

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Vesica piscis
Выява
Названа ад Плавальны пузыр
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Vesica piscis (лац.: рыбін пузыр) — фігура, утвораная перасячэннем двух кругоў з аднолькавым радыусам, накладзеных так, што цэнтр аднаго ляжыць на акружнасці другога.

Часам тэрмін ужываецца ў больш шырокім сэнсе для абазначэння лінзы як геаметрычнай фігуры.

Матэматычнае апісанне

[правіць | правіць зыходнік]
Рашотка з сімвалам vesica piscis

Матэматычнае суадносіны вышыні і шырыні фігуры роўна або 1,7320508… (калі намаляваць прамыя лініі, якія злучаюць цэнтры абедзвюх акружнасцяў і вяршыні фігуры, атрымаюцца два роўнабаковыя трохвугольнікі). Дробы 265:153 = 1,7320261… і 1351: 780 = 1,7320513… з’яўляюцца найбольш блізкімі да гэтага значэння рацыянальнымі лікамі. Архімед у працы Вымярэнне круга карыстаецца гэтымі дробамі як верхняй і ніжняй мяжой значэння колькасці.

Vesica piscis у розныя перыяды гісторыі была прадметам містычных спекуляцый. У сакральнай геаметрыі лічыцца асновай кветкі жыцця, некаторыя кабалісты лічаць, што на аснове vesica piscis пабудавана дрэва жыцця. Прыхільнікі некаторых вучэнняў Нью-Эйдж атаясамліваюць яе з ёні і лічаць сімвалам жаночых геніталій[1][2][3][4][5].

Адзін з даследчыкаў лічыць, што вобраз Vesica Piscis як сакральнага знака натхнёны назіраннем сонечных зацьменняў[6]. Старажытныя егіпцяне выкарыстоўвалі гэты вобраз у сваёй сакральнай геаметрыі. Архітэктары і мастакі капіравалі яго ў сваіх працах, выказваючы тым самым свае рэлігійныя вераванні. Гэтую традыцыю пранеслі скрозь стагоддзі масоны[7].

Разьбяны вапняк з візантыйскай царквы, 400—700 AD

Выкарыстоўваецца ў іканапісе і ў хрысціянскім мастацтве для абазначэння аўры Святога, якая называецца мандорла.

Шырока выкарыстоўваецца ў розных арнаментах, напрыклад, Балніскім крыжы  (руск.).

Vesica piscis выкарыстоўвалася як сімвал у масонстве, найбольш вядома ўжыванне ў нагрудных упрыгажэннях падчас цырымоній[8]. Лічылася таксама прыдатнай формай для пячатак масонскіх ложаў[9][10].

Зноскі

  1. Barbara Walker, The Woman’s Encyclopedia of Myths and Secrets (Harper San Francisco, 1983)
  2. Kevin L. Gest, The Secrets of Solomon’s Temple (ISBN 0-85318-256-6).
  3. Kathy Jones, The Goddess in Glastonbury (1990).
  4. Margaret Starbird, Magdalene’s Lost Legacy, Symbolic Numbers & Sacred Union.
  5. Constance S. Rodriguez PhD, LCSW — Sacred Portals, Pathways to the Self (ISBN 978-1-4033-7592-6).
  6. Nicholas R. Mann, The Sacred Geometry of Washington, D.C. p. 92 (Barnes & Noble, 2006)
  7. Nicholas R. Mann, The Sacred Geometry of Washington, D.C., p. 92 (Barnes & Noble, 2006)
  8. J. S. M. Ward, An Interpretation of Our Masonic Symbols, 1924, pp. 34-35.
  9. Albert G. Mackey, Encyclopaedia of Freemasonry, 1921 ed., vol. 2, p. 827.
  10. Shawn Eyer, The Vesica Piscis and Freemasonry Архівавана 17 сакавіка 2015.. Retrieved on 2009-04-18.