Гінекалогія

Гінекало́гія (ад грэч. γυναίκα — «жанчына» і λόγος — «вучэнне, навука») — раздзел медыцыны, які вывучае анатама-фізіялагічныя асаблівасці жаночага арганізма, захворванні жаночай рэпрадуктыўнай сістэмы, распрацоўвае метады іх дыягностыкі, лячэння і прафілактыкі. Цесна звязана з акушэрствам.

Гісторыя

Гістарычныя табу, звязаныя з даследаваннем жаночых геніталій, доўгі час тармазілі развіццё навукі гінекалогіі. На малюнку мастака Жака П’ера Мегрэ бачны своеасаблівы «кампраміс», калі лекар-гінеколаг пальпуе пацыентку, не гледзячы на ​​яе пах

Гінекалогія вядома са старажытнасці. Найстаражытным з вядомых медыцынскім дакументам аб гінекалогіі з’яўляецца старажытнаегіпецкі Папірус Кахуна (каля 1850 да н. э.). У ім пералічаныя 34 гінекалагічныя прадпісанні з сімптомамі і дыягназамі, прыведзены рэцэпты медыкаментаў, дэзінфекцыі (акурванні) з натуральных прадуктаў, апісаны сімптомы цяжарнасці, метады вызначэння полу ненароджанага яшчэ дзіцяці.

Як самастойная навука склалася ў XIX стагоддзі, калі на медыцынскіх факультэтах ВНУ Заходняй Еўропы пачалі выкладаць акушэрства і гінекалогію. Істотны ўклад зрабіў французскі ўрач Жазеф Рэкамье. Піянер аператыўнай гінекалогіі Джэймс Марыён Сімс.

У Расіі першая кафедра гінекалогіі створана ў 1835 годзе — кафедра спавівальнага майстэрства, жаночых хвароб і хвароб нованароджанных — у Імператарскім Санкт-Пецярбургскім клінічным інстытуце павітух, у 1842 годзе было створана гінекалагічнае аддзяленне пры акушэрскай клініцы Пецярбургскай медыка-хірургічнай акадэміі.

Навуковае акушэрства і гінекалогію развівалі Н. М. Амбодзік-Максімовіч, А. Я. Красоўскі, Г. М. Савельева, В. І. Бадзяжына, У. І. Кулакоў і інш.

На Беларусі першая кафедра акушэрства і гінекалогіі створана на медыцынскім факультэце БДУ у 1923 годзе. Развіццю даследаванняў садзейнічалі працы Г. І. Герасімовіча, І. У. Дуды, В. Р. Лінкевіч, М. Ф. Лызікава, К. І. Малевіча, Л. С. Персіянінава, В. С. Ракуця, І. М. Старавойтава, Л. Я. Супрун і інш.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).