Перайсьці да зьместу

Уме-саамская мова

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Уме-саамская мова
ubmejesámiengiälla
Ужываецца ў Нарвэгіі, Швэцыі
Рэгіён Камуны Арвідс'яўр і Ар'еплюґ
Колькасьць карыстальнікаў каля 20 чалавек[1]
Клясыфікацыя Уральская сям’я
Афіцыйны статус
Афіцыйная мова ў
Рэгулюецца
Статус: 8б амаль вымерлая[d][2]
Пісьмо лацінскае пісьмо
Коды мовы
ISO 639-1
ISO 639-2(Б) smi
ISO 639-2(Т) smі
ISO 639-3 sju
SIL sju

У́ме-саа́мская мова распаўсюджана на тэрыторыі швэдзкіх камунаў Арвідс'яўр і Ар'еплюг (уздоўж ракі Уме-Эльв). У нашыя часы пражываюць толькі 20 носьбітаў. Мова хутка вымірае.

Характарыстыка мовы

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Уме-саамская мова (абазначаная лічбай 2).

Уме-саамская мова зьяўляецца адной зь першых саамскіх моваў, у якіх зьявіліся пісьмовыя помнікі. Так у 1755 годзе на гэтай мове быў выдадзены Новы Запавет. Першая саамскамоўная Біблія, выдадзеная ў 1811 годзе, была напісана па-умэ-саамску.

27 красавіка 2010 году Радай саамскае мовы была зацьверджана уме-саамская артаґрафія.