Neidio i'r cynnwys

mwyn

Oddiwrth Wiciadur, y geiriadur rhydd.

Cymraeg

Etymoleg 1

Enw

mwyn g (lluosog: mwynau)

  1. Deunydd anorganig a gaiff ei ffurfio'n naturiol sydd â (mwy neu lai) cyfansoddiad cemegol pendant a rhinweddau ffisegol nodweddiadol.
  2. Unrhyw ddeunydd anorganig (yn wahanol i anifeiliaid neu blanhigion.
  3. Unrhyw elfen anorganig sydd yn allweddol o ran maeth; mwynau deietegol.

Cyfystyron

Termau cysylltiedig

Cyfieithiadau


Ansoddair

mwyn

  1. Amdano, yn ymwneud â, neu'n cynnwys mwynau.

Cyfystyron

Cyfieithiadau

Etymoleg 2

Ansoddair

mwyn

  1. addfwyn, diymhongar, hawddgar, gostyngedig.
  2. Ddim yn oer.
    Mae'r tywydd wedi bod yn fwyn iawn eleni.

Cyfieithiadau