Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οικοσοσιαλισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αυτή είναι μια παλιά έκδοση της σελίδας, όπως διαμορφώθηκε από τον Greek Scorpion (συζήτηση | συνεισφορές) στις 17:50, 30 Σεπτεμβρίου 2015. Μπορεί να διαφέρει σημαντικά από την τρέχουσα έκδοση.

Ο Οικοσοσιαλισμός, πράσινος σοσιαλισμός η σοσιαλιστική ιδεολογία είναι μία [[ιδεολογία]] που συγχωνεύει τις ιδεολογίες του [[Μαρξισμός Μαρξισμού]], του [[Σοσιαλισμός Σοσιαλισμού]] και/η του [[Φιλελεύθερος σοσιαλισμός Φιλελεύθερου σοσιαλισμού]] με εκείνες της πράσινης πολιτικής, της [[οικολογία]]ς και της εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης ή αντι-παγκοσμιοποίησης. Οι οικοσοσιαλιστές πιστεύουν ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι η αιτία του κοινωνικού αποκλεισμού, της φτώχειας, του πολέμου και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης, μέσω της παγκοσμιοποίησης και του ιμπεριαλισμού, υπό την εποπτεία των καταπιεστικών κρατών και διακρατικών δομών.[1][page needed]

Οι Οικοσοσιαλιστές τάσσονται υπέρ της διάλυσης του καπιταλισμού, με έμφαση στην κοινή ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής από τους παραγωγούς που συνδέονται ελεύθερα, και την αποκατάσταση των κοινών.

Ιδεολογία 

Οι Οικοσοσιαλιστές κριτικάρουν τις πολλές παρελθοντικές και υφιστάμενες μορφές τόσο στην [[πράσινη πολιτική]] όσο και στο σοσιαλισμό. Συχνά περιγράφονται  ως "[[Κόκκινοι]] Πράσινοι" - που υποστηρίζουν την Πράσινη πολιτική με σαφή [[αντι-καπιταλιστική]] άποψη,  ενώ συχνά εμπνέονται από το μαρξισμό (οι Κόκκινοι Πράσινοι έρχονται σε αντίθεση με τους [[οικοκαπιταλιστές]] και με τους [[αναρχικούς Πράσινους]]).

Ο όρος «καρπούζι» εφαρμόζεται συνήθως, υποτιμητικά για τους Πράσινους που φαίνεται να θέτουν την "κοινωνική δικαιοσύνη" στους παραπάνω οικολογικούς στόχους, υπονοώντας ότι είναι "πράσινοι στο εξωτερικό, αλλά με κόκκινο χρώμα στο εσωτερικό". Ο όρος αυτός συνήθως αποδίδεται είτε στον Πέτρ Μπέκμαν ή, πιο συχνά, στον Γουόρεν Τ. Μπρόουκς,[2][3][4] και οι δύο κριτικοί οικολόγοι, και είναι κοινοί στην [[Αυστραλία]],[5][6] στην [[Νέα Ζηλανδία]][7] και στις [[Ηνωμένες Πολιτείες]].[8]

Μία Νεοζηλανδέζικη ιστοσελίδα, Το Καρπούζι, χρησιμοποιεί τον όρο υπερύφανα, δηλώνοντας ότι είναι "πράσινη στο εξωτερικό και φιλελεύθερη στο εσωτερικό", αντικατοπτρίζοντας τη χρήση του όρου «φιλελεύθερη» για να περιγράψει την [[Αριστερά (πολιτική)αριστερή πλευρά]], σε πολλές αγγλόφωνες χώρες.[7] Οι Κόκκινοι Πράσινοι θεωρούνται συχνά "φονταμενταλιστικοί πράσινοι", ένας όρος που συνήθως συνδέεται με την Βαθιά Οικολογία, ακόμη και αν το [[Γερμανικό Πράσινο Κόμμα]] στην "φάντι" φατρία περιλαμβάνονται στους οικοσοσιαλιστές, και άλλα Πράσινα Κόμματα, όπως ο Ντέρεκ Γουόλ, έχουν περιγραφεί από τον Τύπο ως φάντιες.[9][10]

Οι Οικοσοσιαλιστές επικρίνουν επίσης την γραφειοκρατική ελίτ και τις θεωρίες του αυτο-περιγραφόμενου σοσιαλισμού, όπως τον [[Μαοϊσμός Μαοϊσμό]], τον [[Σταλινισμός σταλινισμό]] και άλλοι κριτικοί τους έχουν ονομάσει ''Γραφειοκρατικές κολεκτιβισμού ή κρατικού καπιταλισμού''.

Αντ 'αυτού, οι οικοσοσιαλιστές έχουν επικεντρωθεί στο να εμποτίζοντας το σοσιαλισμό με την οικολογία, διατηρώντας παράλληλα τους στόχους του χειραφετικου "πρώτης εποχής" σοσιαλισμού.#cite_note-Manifesto-1[page needed] Οι Οικοσοσιαλιστές έχουν ως στόχο την κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής από "ελεύθερους συνεταιρισμένους παραγωγούς" με όλες τις μορφές κυριαρχίας να έχουν εκλείψει, ιδίως η [[ανισότητα των φύλων]] και ο [[ρατσισμός]].

Αυτό συχνά περιλαμβάνει την αποκατάσταση των κοινών γαιών σε αντίθεση με την ιδιωτική ιδιοκτησία,[11] στην οποία οι τοπικοί έλεγχοι των πόρων καταξιώνει τη μαρξιστική έννοια της αξίας χρήσεως πάνω από την αξία ανταλλαγής.[12][page needed] 

Πρακτικά, οι οικοσοσιαλιστές έχουν δημιουργήσει διάφορες στρατηγικές για να αναλάβουν δράση σε μια διεθνιστική βάση, αναπτύσσοντας δίκτυα ατόμων και ομάδων βάσης που μπορούν να μεταμορφώσουν ριζικά την κοινωνία μέσω των μη βίαιων "προαποφασισμένων έργων" για ένα μετα-καπιταλιστικό, μετα-κρατικιστικό κόσμο.

See also

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 Kovel, J.· Löwy, M. (2001). An ecosocialist manifesto. 
  2. «A Blogroll, please» (Blog). Rats Nest. 
  3. «No Watermelons Allowed» (Blog). 
  4. «The Man Who Saw Tomorrow». The American Spectator. 13 July 2007. http://spectator.org/articles/45094/man-who-saw-tomorrow. 
  5. «Stolen watermelons». Media Watch. 
  6. «Brown dismisses Govt name-calling». ABC News (Australian Broadcasting Corporation). 7 Σεπτεμβρίου 2004. 
  7. 7,0 7,1 «The Watermelon». 
  8. FrontPage magazine.com :: The Green Menace by Christopher Archangelli
  9. "Triumph for 'Fundies' hits Green Party", Daily Mail, 21 September 1989
  10. Mark Lynas' New Statesman Blog - Even Greens need leaders
  11. Guha, R. and Martinez-Alier, J., Varieties of Environmentalism: Essays North and South, 1997
  12. 12,0 12,1 Kovel, J., The Enemy of Nature, 2002.