Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|19|07|2024}}
Στην ελληνική μυθολογία ο Άντικλος (< ἀντί- (έναντι, εμπρός) + κλέος (δόξα), "αυτός που έχει μπροστά του τη δόξα" είτε "που τον περιμένει η δόξα"[εκκρεμεί παραπομπή]) ήταν ένας από τους Αχαιούς που είχαν κρυφτεί μέσα στον Δούρειο `Ιππο. Η Ωραία Ελένη, οδηγημένη από κάποιο θεό-σύμμαχο των Τρώων, το ίδιο εκείνο βράδυ της ημέρας που οι Τρώες είχαν βάλει το ξύλινο άλογο μέσα στην πόλη τους, ζύγωσε σε αυτό μαζί με τον Δηίφοβο και το τριγύρισε τρεις φορές φωνάζοντας τα ονόματα των Ελλήνων αρχηγών, μιμούμενη μάλιστα τις φωνές των γυναικών τους. Τότε οι Διομήδης και Μενέλαος σηκώθηκαν και ήθελαν να βγουν έξω ή να απαντήσουν, αλλά ο Οδυσσέας τους συγκράτησε. «Άφωνοι τότε οι Αχαιοί καθόντανε όλοι οι άλλοι / κι ήθελε μόνο ο Άντικλος σε σένα ν' απαντήσει, / μα του 'κλεινε το στόμα του με τα γερά του χέρια / σφιχτά ο Δυσέας άπαυτα, κι έτσι μας γλύτωσε όλους, / ωσότου αλάργα η Αθηνά σε πήρε πια η Παλλάδα» (Οδύσσεια, δ 285-289), λέει ο Μενέλαος αργότερα στην Ελένη στη Σπάρτη. Σύμφωνα με άλλη παράδοση, ο Οδυσσέας δεν περιορίσθηκε απλώς να κλείσει το στόμα του Αντίκλου εκείνη τη βραδιά, αλλά τον έπνιξε.