Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλθαία (φυτό)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλθαία (φυτό)

Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Φυτά (Plantae)
Συνομοταξία: Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta)
Ομοταξία: Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida)
Τάξη: Μαλαχώδη (Malvales)
Οικογένεια: Μαλαχοειδή (Malvaceae)
Γένος: Αλκέα (Alcea)
L.
Είδη

Δείτε κείμενο

Η Αλθαία (Althaea) είναι γένος αγριολούλουδων πολύ διαδεδομένο κυρίως στη νότια Ευρώπη αλλά υπάρχει αυτοφυές και στην Αυστραλία και την Ασία. Λέγεται επίσης και δεντρομολόχα. Είναι ιθαγενή φυτά των εύκρατων περιοχών, συγγενικά με τη μολόχα, από την οποία διακρίνονται εύκολα.

Η ονομασία της προέρχεται από το αρχαία ελληνικό ρήμα αλθαίνω που σημαίνει θεραπεύω, γιατρεύω.[1]

Πρόκειται για πόες ή θάμνους με φύλλα παλαμοειδή, χνουδωτά, με οδοντωτά ή πριονωτά χείλη. Είναι πολυετή φυτά με πολύ ψηλό όρθιο βλαστό, ο οποίος καλύπτεται από μεγάλα άνθη κατά μήκος του. Τα άνθη της Αλκέας είναι συνήθως κόκκινα, ροζ ή ιώδη και έχουν σχήμα χωνιού και διάμετρο μέχρι 10 εκατοστά που ευδοκιμούν σε περιοχές μέσου και χαμηλού υψομέτρου. Η περίοδος ανθοφορίας της Αλθέας είναι από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο.[2] Η συλλογή των φύλλων πραγματοποιείται στο τέλος του καλοκαιριού, των ανθέων κατά τη διάρκεια τις ανθοφορίας και της ρίζας το φθνιπόπωρο μετά το δεύτερο έτος ζωής του.

Από τα δεκαπέντε είδη του γένους, έξι ευδοκιμούν και στην Ελλάδα.

  • Althea officionalis (νερομολόχα η φαρμακευτική)
  • Althea ficifolia με ιώδη άνθη
  • Althea cannabina (κανάβινη)
  • Althea hirsuta (δασεία δηλ. πυκνόφυλλη)
  • Althea rosea (ρόδινη)[3]
  • Alhea pallida (ωχρά)

Είναι χρήσιμη για τις φαρμακευτικές ρίζες του, το αφέψημα των οποίων έχει μαλακτικές και αντιβηχικές ιδιότητες.[4] Η χρήση της ρίζας είναι ευεργετική για πεπτικές διαταραχές και φλεγμονές του πεπτικού σωλήνα. Θεωρείται βότανο το οποίο δεν έχει παρενέργειες στον ανθρώπινο οργανισμό. Υπάρχουν φυσικά και καλλυντικές χρήσεις της δενδρομολόχας, ως κατάπλασμα για ερεθισμούς, εγκαύματα, μικροτραυματισμούς και μώλωπες. Ενώ επίσης έχει παρατηρηθεί αντιμετώπιση και εξομάλυνση των κιρσών με τη χρήση τοπικού καταπλάσματος.

^ α: Η σκωρίαση που προκαλείται σε σπερματόφυτα φυτά απο τους σκωριομύκητες αντιμετωπίζεται εν μέρει με την αποκοπή και την καύση των προσβεβλημένων μερών του φυτού.[5]

  1. Αντώνιος Γιάνναρης, Επίτομον Λεξικόν της αρχαίας ελληνικής γλώσσης, τόμ. Α΄, σ. 86, Τυπογραφείο Ανέστη Κωνσταντινίδη, 1888
  2. Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ. 2 σ. 278 ISBN 960-8177-52-9
  3. Φυτολογία, Εκδοτική Αθηνών, τόμ. 10 σ. 188, 1983
  4. Εγκυκλοπάιδεια Δομή, ό.π.
  5. αντιμετώπιση σκωρίασης
  • Αγριολούλουδα της Ελλάδας - Εκδόσεις Mediterraneo ISBN 960-8227-71-
  • Λεξικόν βοτανολογικόν υπό Π.Γ.Γενναδίου, Αθήνα 1914.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]