Μετάβαση στο περιεχόμενο

Το Φάντασμα της Ελευθερίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το Φάντασμα της Ελευθερίας
ΣκηνοθεσίαΛουίς Μπουνιουέλ
ΠαραγωγήΣερζ Σιλμπερμάν
ΣενάριοΛουίς Μπουνιουέλ και Ζαν Κλοντ Καριέρ
ΠρωταγωνιστέςΑντριάνα Άστι, Ζυλιέν Μπερτό, Ζαν Ροσφόρ, Ζαν-Κλοντ Μπριαλί, Μισέλ Πικολί, Αντόλφο Τσέλι, Μάικλ Λόνσντεϊλ, Μόνικα Βίτι, Μιλένα Βούκοτιτς, Anne-Marie Deschodt, François Maistre, Pascale Audret, Κλωντ Πιεπλύ, Maxence Mailfort, Orane Demazis, Agnès Capri, Αλίξ Μαϊέ, André Rouyer, Bernard Musson, Bernard Verley, Ελέν Μπαλ, Ζεράρ Λεμέρ, Guy Montagné, Χανς Βέρνερ, Ελέν Περντριέρ, Jacques Debary, Janine Darcey, Ζαν Σαμπιόν, Ζαν Ντεγκράβ, Jean Rougerie, Jenny Astruc, José Bergamín, Λουίς Μπουνιουέλ, Marc Mazza, Μαρσέλ Περέζ, Marianne Borgo, Μαρί Φρανς Πιζιέ, Marius Laurey, Marguerite Muni, Patrick Lancelot, Paul Le Person, Φιλίπ Μπριγκώ, Philippe Brizard, Pierre Lary, Pierre Maguelon, Pierre-François Pistorio, Chantal Ladesou, Ντιντιέ Φλαμάν[1] και Πολ Φρανκέρ
ΦωτογραφίαΕντμόντ Ρίτσαρντ
ΜοντάζΕλέν Πλεμιάνικοφ
ΔιανομήMOKÉP
Πρώτη προβολή11  Σεπτεμβρίου 1974 (Γαλλία)[2], 13  Οκτωβρίου 1974 (Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης)[2], 27  Οκτωβρίου 1974 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[2], 28  Οκτωβρίου 1974 (Σουηδία)[2], 1  Νοεμβρίου 1974 (Δανία)[2], 22  Νοεμβρίου 1974 (Γάνδη και Πορτογαλία)[2], 23  Νοεμβρίου 1974 (Ιταλία)[2], 27  Δεκεμβρίου 1974 (Φινλανδία)[2], 14  Φεβρουαρίου 1975 (Γερμανία)[2], Μάρτιος 1975 (Ηνωμένο Βασίλειο)[2], 19  Απριλίου 1975 (Ισπανία)[2], 30  Απριλίου 1975 (Αργεντινή)[2], Σεπτέμβριος 1976 (Πολωνία)[2] και 27  Σεπτεμβρίου 1979 (Ουγγαρία)[2]
Διάρκεια103 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία και Ιταλία
ΓλώσσαΓαλλικά

Το Φάντασμα της Ελευθερίας (γαλλ. Le fantôme de la liberté) είναι ιταλική και γαλλική παραγωγή κινηματογραφικού έργου του 1974 σε σκηνοθεσία του Λουίς Μπουνιουέλ.

Το σενάριο ακολουθεί την λογική σκυταλοδρομίας. Είναι διατετμημένο σε επί μέρους ιστορίες. Χαρακτηριστικό του έργου είναι, ότι ο κύριο ρόλος της επόμενης στιγμής είναι πάντα κάποιος πλάγιος ρόλος της παρούσας σκηνής. Οι σκηνές εξελίσσονται ξαφνικά σε υπερρεαλιστικές εξιστορήσεις, που ξεμπροστιάζουν το κατεστημένο της γαλλικής κοινωνίας.