Saltu al enhavo

Vsevolod Pudovkin

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Vsevolod Pudovkin
Persona informo
Naskiĝo 28-an de februaro 1893 (1893-02-28)
en Penza
Morto 30-an de junio 1953 (1953-06-30) (60-jaraĝa)
en Jūrmala
Mortis pro Naturaj kialoj Redakti la valoron en Wikidata vd
Mortis per Korinfarkto Redakti la valoron en Wikidata vd
Tombo Novodeviĉje tombejo Redakti la valoron en Wikidata vd
Lingvoj rusa vd
Ŝtataneco Rusia Imperio
Rusia Soveta Federacia Socialisma Respubliko
Sovetunio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Tutrusia Ŝtata Instituto de Kinematografio (1920–1925)
Moskva Ŝtata Universitato
6e gymnase de Moscou (fr) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Partio Komunista Partio de Sovetunio (1939–) Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo aktoro
filmaktoro
reĝisoro
pedagogo
verkisto
filmreĝisoro
scenaristo
publikigisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva en Rusia Imperio vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Vsevolod Illarionoviĉ PUDOVKIN (ruse Все́волод Илларио́нович Пудо́вкин) (16a de februaro 189330a de junio 1953[1][2]) estis rusa kaj soveta kinreĝisoro, scenaristo kaj aktoro kiu disvolvigis influajn teoriojn pri muntado. La ĉefverkoj de Pudovkin estas ofte kontrastataj kun tiuj de lia samtempulo Sergej Eisenstein, sed dum Eisenstein uzis muntadon por gloriigi la povon de homamasoj, Pudovkin preferis koncentriĝis al la kuraĝo kaj rezistemo de individuoj.

Li ekkarieris kiel inĝeniero, sed post iĝis militkaptito de germanoj dum la Unua Mondmilito aliris al kinarto. Tie ekkarieris per reklamaj filmoj, poste per mutaj filmoj kiaj Patrino (1926) kie li jam revoluciis la tradician muntadon. Kun postaj filmoj kiaj La fino de Sankta Peterburgo (1927), kaj Ŝtormo super Azio (konata ankaŭ kiel La heredanto de Gengis Ĥan) ĝi komponis trilogion je la servo de la bolŝevika revolucia politiko. En 1928, je la alveno de la sonkino, Pudovkin, Sergej Eisenstein kaj Grigori Aleksandrov subskribis la Manifeston de Sono, en kiu la oni studis la eblojn de sono kiu ĉiam estis subkomprenita kiel komplemento al la bildo. Tiu ideo aperos en liaj venontaj filmoj: nome Simpla kazo (1932) kaj La dizertinto (1933), verkoj kiuj na atingis la bonkvaliton de pli fruaj verkoj.

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Schnitzer, Luda. (1973) Cinema in Revolution. Da Capo Press. ISBN 0306802856.
  2. Gillespie, David C.. (2000) Early Soviet Cinema. Wallflower. ISBN 1903364043.

Publikigitaj verkoj

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  • Mother kromaj DVD, Los Orígenes del Cine, Suevia Films, Hispanio.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]