volturius
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /u̯olˈtu.ri.us/, [u̯ɔɫ̪ˈt̪ʊriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /volˈtu.ri.us/, [vol̪ˈt̪uːrius]
Noun
[edit]volturius m (genitive volturiī or volturī); second declension
Declension
[edit]Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | volturius | volturiī |
Genitive | volturiī volturī1 |
volturiōrum |
Dative | volturiō | volturiīs |
Accusative | volturium | volturiōs |
Ablative | volturiō | volturiīs |
Vocative | volturie | volturiī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
[edit]- “volturius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers