لشکرکشی داریوش بزرگ به سرزمین سکاها

لشکرکشی داریوش بزرگ به سرزمین سکاها
موقعیت	بالکان اوکراین و جنوب روسیه
نتایج	پیروزی هخامنشیان همراه با پیشروی آنها به اروپا
فرماندهان و رهبران
داریوش اول و مگابازوس	ایدانتیرسوس

لشکر کشی داریوش به سکا ها یک اردوکشی نظامی به بخش های اروپایی سکاستان توسط داریوش اول شاه هخامنشی در سال ۵۱۳ قبل از میلاد بود^[۱] . سکا ها مردمی با زبان های ایرنی شرقی بودند که به سرزمین ماد حمله کردند بر علیه داریوش شوریدند و تهدیدی برای به هم زدن معاملات تجاری بین اسیای مرکزی و سواحل دریای سیاه بودند . آنها بین دانوب و رود دن زندگی میکردند . لشکر کشی در بخش هایی از بالکان اوکراین و روسیه امروزی اتفاق افتاد .

سکاها به دلیل سبک زندگی متحرک و نبود هرگونه آبادانی (به غیر از گلون ) موفق شدند از رویارویی مستقیم با ارتش پارس جلوگیری کنند ، در حالی که پارسیان به دلیل راهبرد زمین سوخته سکاها متحمل خسارت شدند. با این حال ، پارسیان بسیاری از زمینهای زیر کشت سکا ها را فتح کرده و به متحدان آنها اسیب رساندند ، و سکاها را مجبور به احترام به نیروی ایرانی کردند. داریوش برای جلوگیری از ضررهای بیشتر پیشروی را متوقف کرد و یک خط دفاعی ساخت.

لشکرکشی

داریوش با استفاده از پلی از قایق ها از تنگه بسفر ادر دریای سیاه عبور کرد. داریوش بخشهای زیادی از اروپای شرقی را فتح کرد ، حتی از دانوب عبور کرد تا با سکاها جنگ کند. داریوش با فرمانده اش مگابازوس به سکاستان حمله کرد ، که در آن سکاها با استفاده از فریب و عقب نشینی به سمت شرق در حالی که چاه های اب را مسدود می کردند کاروان ها را از رسیدن به ارتش داریوش منع می کردند مراتع را از بین می بردند و به طور مداوم درحال زدخورد بودند موفق شدند از رویارویی با ارتش داریوش طفره بروند ، ارتش داریوش به دنبال جنگ با سکاها ، ارتش سکاها را تا اعماق سرزمینهای سکاها ، بیشتر در اوکراین امروزی ، که هیچ شهری برای تسخیر کردن و علوفه ای برای خوردن وجود نداشت ، تعقیب کرد.

داریوش با ناامیدی نامه ای به حاکم سکایی ایدانتیرسوس برای جنگ یا تسلیم فرستاد . حاکم پاسخ داد که نمی ایستد و با داریوش نمی جنگد ، مگر اینکه ایرانیان قبور اجداد سکاها را پیدا و هتک حرمت کنند. تا آن زمان ، آنها به استراتژی خود ادامه می دادند زیرا هیچ شهر یا زمین زراعتی برای از دست دادن ندرند. علیرغم تاکتیک های سکاها ، مبارزات داریوش تاکنون نسبتاً موفقیت آمیز بود.

همان طور که توسط هرودوت ارائه شد ، تاکتیکهای سکاها منجر به از دست دادن بهترین سرزمینهایشان و آسیب رساندن به متحدان وفادار آنها شد. بنابراین واقعیت این است که داریوش ابتکار عمل را در دست گرفت. هنگامی که به سمت شرق در زمین های زیر کشت سکاها حرکت می کرد ، ناوگان ارتش را تامین می کرد .

وی در حالی که به سمت شرق در سرزمین های سکاهای اروپا حرکت می کرد ، گلونوس ، شهر بزرگ و مستحکم بودینی ، یکی از متحدان سکاها را تصرف کرد و آن را سوزاند.

در اواخر کارزار

امپراتوری هخامنشی در بیشترین میزان تحت سلطنت داریوش اول

داریوش دستور توقف در ساحل اوروس را داد ، جایی که "هشت قلعه بزرگ ، تقریباً هشت مایل دور از یکدیگر" ساخت ، بدون شک به عنوان یک دفاع مرزی. همانطور که در تاریخ باستان کمبریج: ایران ، یونان و مدیترانه غربی C. 525 تا 479 پیش از میلاد مسیح بیان شده است ، این مساله مشخصاً تا آنجاست که داریوش قصد داشته باشد ، حداقل در حال حاضر. ارتش داریوش پس از یک ماه تعقیب سکاها ، به دلیل خستگی ، خلوت و بیماری متحمل خسارات شد. هرودوت در تاریخ خود اظهار داشت که ویرانه های قلعه ها هنوز در زمان او پابرجا مانده اند.

داریوش که نگران از دست دادن تعداد بیشتری از نیروهای خود بود ، راهپیمایی را در ساحل رودخانه ولگا متوقف کرد و به طرف تراکیه حرکت کرد. وی نتوانسته بود سکاها را به نبرد مستقیم برساند و تا زمانی که این کار را نکرد ، دلیل زیادی برای تأمین سرزمین های فتح شده نداشت.

ابتکار عمل هنوز به عهده او بود. همانطور که تاکتیکهای فرار از ارتش داریوش و زمین سوخته توسط سکاها ادامه داشت ، آنها با این وجود کاملاً شکست خورده بودند ، اگرچه داریوش نیز شکست خورده بود زیرا هنوز قادر به رویارویی مستقیم آن نبود. وی به اندازه کافی قلمرو سکاها را فتح کرده بود تا سکاها را مجبور به احترام به نیروهای پارسی کند.

سربازان هخامنشی یا علیه سکاها یا سغدی ها می جنگند. اثر مهر و موم سیلندر (نقاشی).

یونانیان پل داریوش اول را از طریق رود دانوب حفظ می کنند. تصویرگری قرن نوزدهم.

عواقب

"سکایی آن سوی دریا" ، به عنوان یک سرباز ارتش هخامنشی حدود سال 480 قبل از میلاد بر مقبره خشایارشا اول در نقش رستم به تصویر کشیده شده است.

همانطور که در تاریخ کمبریج آمده است ، داریوش صدمات گسترده ای به سکاها و متحدان آنها وارد کرد ، به ویژه اعتبار سکاهای سلطنتی را تضعیف کرد و توازن قوا را در بین اقوام مختلف منطقه بر هم زد.

اما از آنجا که او نتوانست سکاها را به نبرد بیاورد ، نتوانست هیچ دستاورد سرزمینی را بدست آورد و حتی ساختن قلعه ها را در مرز ممکن به پایان نرساند. این کارزار چیزی بیش از بن بست گران قیمت نبود. چون زمستان فرا رسیده بود ، داریوش برای حمله برنگشت و به طرف تراکیه به سوی مناطق کاملاً امن خود حرکت کرد.

نوعی اقتدار ایرانی شاید پس از عقب نشینی داریوش باقی مانده باشد ، زیرا "سکاها آن سوی دریا" ( میخی پارسی قدیم : 𐎿𐎣𐎠𐏐𐎫𐎹𐎡𐎹𐏐𐎱𐎼𐎭𐎼𐎹 ، Sakā tayaiya paradraya ) در نقش رستم به عنوان یکی از مردمان ذکر شده است. پادشاه در خارج از فارس فتح شد. حکومت پارسی هرگز با هر قوتی نمی توانست آن سوی دانوب گسترش یابد.

ارزیابی

کارزار سکاها از این حیث تعیین کننده بود که پارسیان تلاش خود را برای مطیع کردن سکاهای اروپایی کنار بگذارند.

هرودوت در ارزیابی خود صحیح گفت که سکاها فرار خود را مدیون تحرک ، کمبود مراکز مسکونی و مهارت سواران کماندار خود می دانند. وی بعلاوه اظهار داشت که امتناع آنها از تسلیم در برابر ایران به دلیل عواملی چون قدرت استبدادی پادشاهان ، نفرت گسترده نسبت به بیگانگان (IV.76.1) ، و اعتقاد مردم عادی است که آنچه باعث او و افتخار قبیله او کشتن دشمنان بود.

قبایل مختلف سکایی با همکاری یکدیگر ، حمایت سایر اقوام همسایه را نیز به دست آوردند. در این راستا ، همانطور که تاریخ باستان کمبریج بیان می کند ، آنها بیش از آنچه که دولتهای شهر یونان در بیشتر جنگهای یونانی و پارسی نشان می دادند ، احساس یک جامعه را نشان می دادند.