شاکوهاچی
شاکوهاچی، نام یک فلوت ژاپنی ساخته شده از نی است که انتهای آن ورم کرده و از هسیائو چینی مشتق شده است. انتهای ورم کردۀ فلوت شاکوهاچی به طور مایل به طرف خارج بریده شده است و یک تکۀ کوچک عاج فیل یا استخوان در لبۀ آن قرار داده شده است که اجازه می دهد مایه‌های ظریف گوناگونی در صدا ایجاد شود. انتهای قیفی شکل یا شکمبه شامل الوار کندۀ چوب و گیاه خیزران همراه ریشه های انتهایی آن است. بدنه به طور طبیعی یا به طور مصنوعی یا ساختگی روی انتهای قیفی شکل به دلایل زیبایی شناختی خم شده است.
نام وسیله از درازای اصلی این آلت موسیقی گرفته شده است: یک شاکو (که برابر ۳۰٫۳ سانتی متر است) و هشت (که به ژاپنی: هاچی است) سون (که معادل ۱٫۲ اینچ یا ۳ سانتی متر است). اما در حقیقت این آلت موسیقی در اندازه های مختلفی ساخته شده است. معمولا فلوت شاکوهاچی دارای سوراخ های چهار انگشتی به علاوۀ یک سوراخ شستی ( حفره اى که شست درآن جا بگيرد) است. این فلوت در موسیقی های تکنوازی یا کلیسایی استفاده می شود. معروف ترین آهنگی که این فلوت در آن استفاده شده ترانۀ اندوه (Sadeness) (قسمت اول) از پروژۀ موسیقی انیگما است.
منبع
"shakuhachi."Encyclopædia Britannica from Encyclopædia Britannica 2006 Ultimate Reference Suite DVD .[Accessed August 29, 2007].