پرش به محتوا

مهرنوش (پرستار)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

«مهرنوش» فردی دانا که انوشیروان سخنان او را با لشکریانش در جنگ با نوش‌زاد بازگو می‌کند. و انوشیروان از او با لقب «پرستار باهوش و پشمینه پوش» یاد می‌کند.[۱]

در شاهنامه فردوسی چنین آمده‌است: همانا که مهرنوش- آن پرستار باهوش و پشمینه پوش- گفته‌است که: هر کسی که به مرگ پدرش شاد گشت، او را رامش زندگانی مباد[۲] [۳]

بدین داستان زد یکی مهرنوش پرستار با هوش و پشمینه پوش
که هر کو به‌مرگ پدر گشت شادورا رامش و زندگانی مباد
تو از تیرگی روشنایی مجویکه با آتش آب اندر آید به‌جوی
نه آسانیی دید بی‌رنج کسکه روشن زمانه برینست و بس
تو با چرخ گردان مکن دوستیکه گه مغز اویی و گه پوستی
چه جویی ز کردار او رنگ و بویبخواهد ربودن چو بنمود روی
بدان گه بود بیم رنج و گزندکه گردون گردان بر آرد بلند[۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ شاهنامه فردوسی، بر پایه چاپ مسکو، انتشارات هرمس، صفحه1471
  2. شاهنامه فردوسی، به نثر پارسی سره، میترامهرآبادی، جلد سوم، صفحه272
  3. پارسی نگاشتهٔ شاهنامهٔ فردوسی، صفحه: ۷۶۴

منابع

[ویرایش]
  • شاهنامهٔ فردوسی
  • پارسی نگاشتهٔ شاهنامه، نگارش: فرانک دوانلو، انتشارات آهنگ قلم، چاپ سوم، ۱۳۸۷