پرش به محتوا

آزمایش حساسیت به آنتی‌بیوتیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
See caption.
نمونه ای از آزمایش حساسیت به آنتی‌بیوتیک. دیسک‌های کاغذی نازک حاوی آنتی‌بیوتیک روی یک صفحه آگار که محل رشد باکتری‌هاست قرار داده شده‌است. باکتری‌ها قادر به رشد در اطراف آنتی‌بیوتیک‌هایی نیستند که به آن حساس هستند. هال‌های فاقد باکتری، منطقهٔ مهار نامیده می‌شوند.

آزمایش حساسیت به آنتی‌بیوتیک، آزمونی جهت سنجش میزان حساسیت باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک‌ها است، چرا که ممکن است باکتری‌ها در برابر برخی آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم باشند.[۱][۲]

منابع

[ویرایش]
  1. Leekha S, Terrell CL, Edson RS (February 2011). "General principles of antimicrobial therapy". Mayo Clinic Proceedings. 86 (2): 156–67. doi:10.4065/mcp.2010.0639. PMC 3031442. PMID 21282489. Once microbiology results have helped to identify the etiologic pathogen and/or antimicrobial susceptibility data are available, every attempt should be made to narrow the antibiotic spectrum. This is a critically important component of antibiotic therapy because it can reduce cost and toxicity and prevent the emergence of antimicrobial resistance in the community
  2. Kang CI, Kim J, Park DW, Kim BN, Ha US, Lee SJ, et al. (March 2018). "Clinical Practice Guidelines for the Antibiotic Treatment of Community-Acquired Urinary Tract Infections". Infection & Chemotherapy. 50 (1): 67–100. doi:10.3947/ic.2018.50.1.67. PMC 5895837. PMID 29637759.