پرش به محتوا

بدخش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بَدَخش یا بَدَخشَن، بیدخش (Bidaxsh)، پیتیاخش (Pitiakhsh) واژه‌ای از زبان پارسی میانه به معنای والی و مرزبان است که علاوه بر حکومت، ریاست اسواران محلی را نیز عهده‌دار بود.[۱] این عنوان بین قرن یکم تا هشتم میلادی در آلبانیای قفقاز (ارمنستان ایران) و ایبریای قفقاز (گرجستان) مورد استفاده توسط فرماندار نظامی یک استان، و عنوان ارثی سلسله مهرانی گوگارک است. این عنوان معادل عنوان مارکی[۲] و مارگراف[۳] در زبان‌های اروپایی می‌باشد.[۴]

پانویس

[ویرایش]
  1. کریستین سن، آرتور. کتاب ایران در زمان ساسانیان، ص ٩٧
  2. در کشورهای فرانسه و بریتانیا
  3. در کشورهای ژرمن‌نشین
  4. "" ریشه‌شناسی واژه "" ریشهٔ این واژه از زبان فرانسوی باستان و واژهٔ مارشیس گرفته شده‌است که معنای مرزبان را می‌رساند. مارشیس از ریشهٔ نیاهندواروپایی مِرِغ (mereĝ) - وهم‌ریشه با واژهٔ پارسی مرز می‌باشد.J. Pokorny's Indo-European Etymological Dictionary

منابع

[ویرایش]
  • کریستین سن، آرتور امانوئل (١٣٨۵). ایران در زمان ساسانیان. ترجمهٔ یاسمی، رشید. تهران: چاپخانه مهارت. ص. ۹۷. شابک ۹۶۴-۶۴۹۴-۰۶-۴.