پرش به محتوا

سید محمدباقر حکیم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سید محمدباقر حکیم
سید محمدباقر حکیم در دهه ۱۹۹۰
نام هنگام تولدسید محمدباقر طباطبائی حکیم
زادهٔ۱۹۳۹ م/ ۱۳۱۸ ه.ش
نجف، عراق
درگذشت۲۹ اوت ۲۰۰۳/ ۷ شهریور ۱۳۸۲(۶۴ سال)
حرم علی بن ابی‌طالب، نجف
آرامگاهنجف، عراق
عنوانشهید محراب
حزب سیاسیمجلس اعلای اسلامی عراق
مخالف(ها)حزب بعث عراق
والدین
خانوادهحکیم

سید محمدباقر طباطبائی حکیم (۱۹۳۹ م/ ۱۳۱۸ ه.ش در نجف – ۲۹ اوت ۲۰۰۳/ ۷ شهریور ۱۳۸۲ در نجف)[۱][۲]، روحانی و فعال سیاسی عراقی، رئیس مجلس اعلای اسلامی عراق و یکی از مشهورترین روحانیون فعال سیاسی عراق در قرن بیستم بود.حکیم در شهریور ۱۳۸۲ پس از اقامه نماز جمعه در نجف بر اثر انفجار بمب کشته شد.[نیازمند منبع]

تبار

[ویرایش]

وی فرزند سید محسن طباطبایی حکیم می‌باشد. وی در امور سیاسی متأثر از استادش سید محمدباقر صدر بود.[نیازمند منبع]

گریز به ایران

[ویرایش]

حکیم در نیمه اول سال ۱۹۸۳ موفق به فرار از عراق شد. صدام دستور بازداشت ۱۶ نفر از افراد خانواده حکیم و شکنجه آنها به طرق مختلف و سپس اعدام آنها را صادر کرد. پیامی نیز به این مفهوم به ایشان صادر شد که اگر به تحریک مردم علیه رژیم اقدام کند کشتارها ادامه پیدا خواهد کرد.[۳]

سازمان بدر

[ویرایش]

وی رابطه نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران داشت[نیازمند منبع] و بنیانگذار سپاه بدر بود که در جنگ ایران و عراق در کنار ایران علیه رژیم بعث جنگیدند.[نیازمند منبع]

ترور

[ویرایش]

سید محمدباقر حکیم در تاریخ ۷ شهریور ۱۳۸۲ سه ماه پس از سقوط صدام و بازگشتش به عراق، پس از اقامه نماز جمعه در حین خروج از حرم امیرالمومنین در نجف بوسیله یک بمب قوی ترور شد. در این واقعه ۸۵ نمازگزار دیگر نیز همراه او کشته شدند.[۴]

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «زندگینامه: سید محمدباقر حکیم (۱۳۱۷–۱۳۸۲)». همشهری آنلاین. دریافت‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۴.
  2. «Muhammad Baqir al- Hakim». Oxford Reference. دریافت‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۴.
  3. میخائیل رمضان (۱۳۸۱شبیه صدام، سوره مهر، ص. ۲۱۲، شابک ۹۶۴-۴۷۱-۶۷۸-۷
  4. «شهید آیت‌الله سید محمدباقر حکیم».[پیوند مرده]