پرش به محتوا

گرفت‌وگیر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گرفت‌وگیر روشی در نگارگری ایرانی است که در آن نگارگر صحنه‌های خیالپردازانه و مملو از تخیل را در زمینه نزاع و درگیری حیوانات به تصویر می‌کشد. از این روش معمولاً در تشعیرسازی استفاده می‌کنند. عمده محققان و تاریخ‌نگاران هنر ایران، میرک نقاش (روح‌الله میرک) که استاد تشعیرسازی و جانورنگاری بود را پیشگام و بنیانگذار این روش در نگارگری ایرانی می‌دانند. بنابراین پیدایش این روش به سده نهم هجری یا پانزده میلادی بازمی‌گردد. .[۱]

پانویس

[ویرایش]
  1. پاکباز، ص۲۴۸

فهرست منابع

[ویرایش]

پاکباز، روئین. دائرةالمعارف تاریخ هنر. نشر فرهنگ معاصر. چاپ ششم. ۱۳۸۶