Атлéтиcо Мадрид

Атлетико Мадрид
Тўлиқ номи	Cлуб Атлéтиcо де Мадрид С.А.Д
Лақаби	Cолчонерос (Матрасчилар) Индиос (Индейслар)
Қисқа номи	АТМ
Асос солинган	1903-йил 26 апрел
Стадион	Метрополитано, Мадрид, Испания
Стадион ҳажми	70 460
Раҳбари	Энрике Сересо
Мураббийи	Диэго Симеоне
Сардори	Коке
Рейтинги	УЭФА рейтингида 7-чи ИФФҲС рейтингида 5-чи
Вебсайт	www.cлубатлетиcодемадрид.cом
Мусобақаси
2023/2024
Асосий либоси Иккинчи либоси Захира либоси

Атлетико Мадрид (испанча: Cлуб Атлéтиcо де Мадрид) — Испания футбол клуби. 2 карра Европа Лигаси соҳиби, 11 карра Испания чемпиони. Ўз уй учрашувларини сиғими 70,460 мўлжалланган Метрополитано стадионида ўтказади.

Совринлари

• ЛаЛига (11): 1939-40, 1940-41, 1949-50, 1950-51, 1965-66, 1969-70, 1972-73, 1976-77, 1995-96, 2013-14, 2020-21

• Сегунда Двизион: 2001-02

• Cопа де Рей (10): 1959-60, 1960-61, 1964-65, 1971-72, 1975-76, 1984-85, 1990-91, 1991-92, 1995-96, 2012-13

• Испания суперкубоги (2): 1985, 2014

• УЭФА кубоги ғолиблари кубоги: 1961-62

• УЭФА Европа Лигаси (3): 2009-10, 2011-12, 2017-18

• УЭФА Супер Кубоги (3): 2010, 2012, 2018

• Интерконтинентал кубок: 1974

Тарих

"Атлетико Мадрид" энг муваффақиятли ва машҳур испан клубларидан бири бўлиб, 1903-йил 26-апрелда Мадридда таҳсил олаётган учта баск талабаси томонидан ташкил этилган. Ушбу клуб бошиданоқ мустақил ва мустақил деб ўйланмаган ва Билбао шаҳридаги „Атлетико“ филиали деб ҳисобланган, шунинг учун мусобақаларда иштирок этмаган. Аммо маҳаллий даражадаги дўстона учрашувларда ўзини жуда жанговар жамоа сифатида кўрсатди. Ва фақат 1907-йил 20-февралда Испания футбол Федерациясида „Атҳлетиc Cлуб де Мадрид“ номи билан рўйхатдан ўтган клуб тўлиқ мустақил бўлди ва расмий турнирларда иштирок этиш ҳуқуқига эга бўлди.

Клуб ранглари бошиданоқ Билбао шаҳридаги „Атлетик“ ранглари кўк — оқ рангдаги униформа билан такрорланган. Аммо 1911-йилда қизил ва оқ, вертикал чизиқли, футболкалар синовдан ўтказилди. Ушбу ранглар комбинацияси кейинчалик Испания фабрикаларида матрас ишлаб чиқариш учун оммавий равишда ишлатилган.

Дастлаб жамоанинг ўз майдони йўқ эди. Тез орада клуб президенти Жулиан Руэтенинг саъй-ҳаракатлари билан вазият ўзгарди. 1913-йил 9-февралда „ЎДоннелл“ стадиони биринчи жангни қабул қилди.

1923-йилда" Атлетико „35800 томошабинни сиғдира оладиган янги“ Метрополитано Де Мадрид " стадионига кўчиб ўтди. Филмнинг премераси 13-май куни "Реал Сосседад" иштирокида бўлиб ўтди, у 2:1 ҳисобида мағлуб бўлди. 20-йилларнинг биринчи ярмида клуб уч марта минтақавий турнирларда ғалаба қозонишга муваффақ бўлди, 1926-йилда эса „Атлетик“ финалда "Барселона" га мағлуб бўлганида (2:3) Испания Кубогини қўлга киритишга яқин эди, қўшимча вақтда ҳал қилувчи голни ўтказиб юборди.

Ўз чиқишлари натижасида „Атҳлетиc Cлуб де Мадрид“ Испания биринчи чемпионатига таклиф қилинди (1928/29), унда олтинчи ўринни эгаллади. Бироқ кейинги мавсумда клуб сўнгги ўринни эгаллаб, йўқ бўлиб кетди. У 1934-йилда 12 та жамоага кенгайтирилганлиги сабабли элита лигасига қайтди. Тез орада клуб яна иккинчи дивизионга юборилиши керак эди, аммо фуқаролар уруши бунга тўсқинлик қилди. Чемпионат қайта тиклангандан сўнг, „Атлетико“ Испания футболининг элитида қолиш имкониятини "Реал Овиэдо" берди, у федерациядан вайрон бўлган стадионни тиклаш учун зарур бўлган бир йиллик тўхтовни сўради. Аммо „атлетика“ да ҳамма нарса унчалик осон эмас эди. Урушда ҳалок бўлган саккиз кишини йўқотган клуб ҳарбий ҳаво кучлари жамоаси билан бирлашишга мажбур бўлди. 1939-йил 4-октябрда „Атлетик Авиаcион Де Мадрид“ деб номланган клуб элитада ўрин олиш учун бошқа талабгор "Осасуна"билан тўқнашув ўйинини ўтказиши керак эди. 26-ноябрда Валенсияда ўйин ғалаба қозонди (3:1).

Чемпионат тиклангандан сўнг биринчи икки мавсумни „Атлетик Авиаcион“ биринчи ўринни эгаллаб якунлади. Бу ҳамма учун кутилмаган воқеа бўлди. Иккала ғалаба кампаниясида ҳам жамоани бошқарган дунёнинг собиқ энг яхши дарвозабони Рикардо Заморани таъкидлаш керак.

1949-йилда келган Эленио Эррера раҳбарлигида „Атлетико“ 1950 ва 1951-йилларда икки марта чемпионлик унвонини қўлга киритди. Ғалабачилар таркибида француз дарвозабони Марсел Доминго, ҳимоячи Алфонсо апариcио ва ҳужумнинг юлдузли учлиги барча даврларнинг энг яхши марокашлик футболчиси Ларби Бенбарек, Ҳендри Карлссон ва клуб тарихидаги энг яхши бомбардирлардан бири Адриан Эскудеро (лигада 150 гол) порлади. 1950/51-йилги мавсумда „Атлетико“ 87 та гол уриб, ўзи учун энг юқори натижаларга эришди.

Эрреранинг „Малага“ га кетиши билан „матрасниклар“ бироз секинлашди. 1966-йилда навбатдаги чемпионлигига қадар улар тўрт марта вице-чемпион ва етти марта Кубок финалчиси бўлиб, унда уч марта ғалаба қозонишган. „Реал“билан қарама-қаршилик айниқса кескинлашди. 1959-йилги Чемпионлар Кубоги ярим финалида ғолибни аниқлаш учун Мадрид клублари ўртасида учта ўйин ўтказилиши керак эди, ҳал қилувчи қўшимча баҳсда „Атлетико“ юртдошларига 1:2 ҳисобида мағлуб бўлди. Кейинги йили „ матрасниклар “Испания Кубоги финалида" Реал Мадрид CФ „ни“ Чамартин „да (бўлажак“ Сантиаго Бернабеу") 3:1 ҳисобида мағлуб этиб, қасос олишга муваффақ бўлишди. 1961-йилги финал яна пойтахт дербисига айланди. „Кремнийлар“ реваншга интилиб, иккита гол урди, аммо бу сафар ҳам „Атлетико“ кучлироқ бўлди (3:2).

1962-йилда" матрасниклар „финалнинг қўшимча ўйинида“ Фиорентина " ни 3:0 ҳисобида мағлуб этиб, кубок эгалари Кубогини қўлга киритди. Бир йил ўтгач, " Атлетико „яна турнир финалида ўйнади, аммо титулни ҳимоя қила олмади ва“ Тоттенхем Ҳоцпур " дан катта мағлубиятга учради (1:5).

1964-йилда Висенте Калдероннинг клуб президенти лавозимига келиши билан „Атлетико“ нинг „олтин“йиллари бошланди. 1966-йил 2-октябрда янги президент раҳбарлигида қурилган стадион очилди. Тез орада стадионга унинг номи берилди. 1966, 1970, 1973, 1977-йилларда чемпионлик унвонларини қўлга киритганидан сўнг, „Атлетико“ Испаниянинг учинчи жамоаси бўлди. Ушбу даврнинг етакчи ўйинчилари Рейн дарвозабони, ярим ҳимоячи Аделардо бўлиб, у ўйинлар сони бўйича клуб рекордини ўрнатди 399, ҳужумчи Хосе Эулоҳио Гарате, бўлажак мураббийлар Хавер Ирурета ва Луис Арагонес. 1973-илда легионерларга қўйилган тақиқ бекор қилинганидан сўнг, „Атлетико“ аргентиналиклар — Рубен Айяла, Рамон Эредиа ва Рубен Диас томонидан кучайтирилди. Уларнинг ташқи кўринишида ҳинд хусусиятлари аниқ намоён бўлди, шунинг учун клуб янги лақабга эга бўлди ҳиндлар.

1974-йилда Чемпионлар Кубоги финалида „ҳиндлар“га" Бавария „ қарши чиқди. Мадридликлар 1:0 ҳисобида ғалаба қозонишди, аммо сўнгги дақиқада немислар ҳисобни тенглаштирдилар. “Бавария" 4:0 ҳисобида ғалаба қозонди. Немислар " сахийлик билан „қитъалараро кубок учун курашиш ҳуқуқини беришди, бу эрда“ Атлетико „икки ўйинли финалда аргентиналик“Индепенденте" дан кучлироқ бўлди. Жамоанинг мураббийи Луис Арагонес бўлиб, у 1974/80, 1982/87, 1991/93 ва 2002/03-мавсумларида тўрт марта ушбу лавозимга кирган.

1986-йилда унинг раҳбарлигида „Атлетико“ кубоклар Кубоги финалигача етиб борди, у эрда Киев "Динамо" сига мағлуб бўлди (0:3).