Лоуис Ренаулт (журист)
| Лоуис Ренаулт | |
|---|---|
|
| |
| Таваллуди |
21-май 1843-йил |
| Вафоти |
8-феврал 1918-йил (74 ёшда) Барбизон, Франcе |
| Фуқаролиги | Франсия |
Луи Рено (1843-йил 21-май – 1918-йил 8-феврал) франсуз ҳуқуқшуноси ва педагоги, 1907-йилда Тинчлик учун Нобел мукофоти (Эрнесто Теодоро Монета билан) ҳаммуаллифи.
Ренаулт Аутун шаҳрида туғилган. 1868-йилдан 1873-йилгача Ренаулт Дижон университетида Рим ва тижорат ҳуқуқи профессори бўлган. 1873-йилдан то вафотигача у Париж университетининг ҳуқуқ факултети профессори, 1881-йилда халқаро ҳуқуқ профессори бўлган. 1890-йилда у Ташқи ишлар вазирлигининг юрисконсулти этиб тайинланди, бу лавозимда у Франсия ташқи сиёсатини халқаро ҳуқуқ нуқтаи назаридан синчиклаб текширди. У кўплаб конференсияларда, хусусан иккита Гаага конвенциясида (1899 ва 1907) ва Лондон денгиз конференсиясида (1908—1909) қатнашган.
Ренаулт арбитр сифатида машҳур бўлган, унинг энг машҳур ишлари, шу жумладан 1905-йилдаги Япония уйи солиғи иши, 1909-йилдаги Cаса Бланcа иши, 1911-йилдаги Сарваркар иши, 1913-йилги Карфаген иши ва 1913-йилги Маноуба иши. Унинг асарлари орасида халқаро ҳуқуқнинг ихтисослашган мавзуларига бағишланган мақола ва монографиялар мавжуд. Дўсти ва ҳамкасби C. Лён-Кен билан биргаликда у савдо ҳуқуқи бўйича бир қанча асарлар, жумладан, икки жилдлик тўплам, саккиз жилдлик рисола ва кўплаб нашрларга етиб келган қўлланма яратди.
1879-йилда Ренаулт ўзининг "Халқаро ҳуқуқни ўрганишга кириш" асарини ва 1917-йилда Германия томонидан халқаро ҳуқуқнинг биринчи бузилиши, Германиянинг шартнома мажбуриятларини бузган ҳолда Белгия ва Люксембургга бостириб кириши ҳақида нашр этди.
Маʻлумотномалар[edit | edit source]
- Лоуис Ренаулт он Нобелпризе.орг инcлудинг тҳе Нобел Леcтуре, Май 18, 1908 Тҳе Wорк ат Тҳе Ҳагуэ ин 1899 анд ин 1907