ข้ามไปเนื้อหา

รายพระนามคู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เจ้าชายอัลเบิร์ตทรงเป็นคู่อภิเษกสมรสที่เป็นบุรุษพระองค์เดียวที่เคยได้รับพระอิสริยยศ เจ้าชายพระราชสวามี แทนที่ธรรมเนียมการเลื่อนลำดับพระอิสริยยศขึ้นในชั้น เพียเรจ ตามปกติ
เจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ คู่อภิเษกสมรสในสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2
ดูเพิ่ม: รายพระนามพระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักร
สำหรับคู่อภิเษกสมรสในพระประมุขแห่งสกอตแลนด์ อังกฤษ และไอร์แลนด์ ดูที่ รายพระนามคู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์สกอตแลนด์, รายพระนามคู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์อังกฤษ และรายพระนามคู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์ไอร์แลนด์

คู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักร ไม่ใช่พระสถานะหรือพระอำนาจตามรัฐธรรมนูญ แต่หลายพระองค์ทรงมีอิทธิพลอย่างมากต่อพระมหากษัตริย์บางพระองค์ เช่น เจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ ที่ทรงช่วยเสริมสร้างพระบารมีขององค์พระประมุขด้วย

ตั้งแต่การสถาปนาราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์ มีคู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักรแล้วทั้งสิ้น 9 พระองค์ สมเด็จพระราชินีแห่งสหราชอาณาจักรในช่วงปี พ.ศ. 2370 ถึง พ.ศ. 2357 ยังดำรงพระอิสริยยศเป็นเจ้าหญิงผู้คัดเลือกแห่งฮันโนเฟอร์ (Electress of Hanover) ด้วย เนื่องจากพระราชสวามีดำรงพระอิสริยยศเป็นเจ้าผู้คัดเลือกแห่งฮันโนเฟอร์ ส่วนช่วงปี พ.ศ. 2357 ถึง พ.ศ. 2380 สมเด็จพระราชินีดำรงพระอิสริยยศเป็นสมเด็จพระราชินีแห่งฮันโนเฟอร์ เนื่องจากพระราชสวามีดำรงพระอิสริยยศเป็นพระมหากษัตริย์ฮันโนเฟอร์ การเป็นรัฐร่วมประมุขของราชอาณาจักรฮันโนเฟอร์กับสหราชอาณาจักรได้สิ้นสุดลงในปี พ.ศ. 2380 เมื่อสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียขึ้นครองราชย์ เนื่องจากกฎสืบราชสันตติวงศ์ที่ราชอาณาจักรฮันโนเฟอร์บังคับใช้ (กฎหมายแซลิก) มิได้ให้สิทธิ์แก่สตรีเพศขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ (ในสหราชอาณาจักรสตรีเพศจะขึ้นเสวยราชย์เป็นพระมหากษัตริย์ก็ต่อเมื่อไร้รัชทายาทที่เป็นบุรุษ) ในสงครามออสเตรีย-ปรัสเซีย พ.ศ. 2409 ฮันโนเฟอร์ก็ถูกผนวกเข้าเป็นมณฑลหนึ่งของราชอาณาจักรปรัสเซีย

คู่อภิเษกสมรสที่เป็นสตรีทุกพระองค์มีสิทธิ์ที่จะดำรงพระอิสริยยศเป็นสมเด็จพระราชินี แต่คู่อภิเษกสมรสที่เป็นบุรุษมีอยู่ 2 พระองค์ ตั้งแต่ พ.ศ. 2251 ไม่ได้เป็นพระมหากษัตริย์พระราชสวามี คือ

คู่อภิเษกสมรสในพระมหากษัตริย์สหราชอาณาจักรบางพระองค์มิได้ดำรงพระอิสริยยศเป็นสมเด็จพระราชินีเนื่องจากสิ้นพระชนม์หรือการหย่าร้างก่อนพระสวามีครองราชย์ การอภิเษกสมรสเป็นโมฆะ หรืออภิเษกสมรสหลังพระสวามีสละราชสมบัติ ตามกรณีดังต่อไปนี้:

นอกจากนี้ยังปรากฏกรณีพิเศษ เช่น แคโรไลน์แห่งเบราน์ชไวค์ ที่ทรงแยกประทับจากพระสวามี พระเจ้าจอร์จที่ 4 เนื่องจากการเสด็จขึ้นครองราชย์ แม้ว่าทรงเป็นคู่อภิเษกสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แต่ก็ทรงไม่มีพระสถานะใด ๆ ในราชสำนัก ทรงถูกกีดกันไม่ให้เข้าร่วมพระราชพิธีราชาภิเษกของพระสวามีและรับการสวมมงกุฎเป็นสมเด็จพระราชินี ทำให้สาธารณชนออกมาประท้วง

ตั้งแต่ พ.ศ. 2250 มีเพียงพระเจ้าจอร์จที่ 1 และสมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 8 เท่านั้นที่ครองราชย์โดยปราศจากการอภิเษกสมรส

หากเจ้าชายชาลส์ เจ้าชายแห่งเวลส์เสด็จขึ้นครองราชย์ คามิลลา ดัชเชสแห่งคอร์นวอลล์ พระชายาองค์ที่สอง จะได้รับพระอิสริยยศและบรรดาศักดิ์เทียบเท่าสมเด็จพระราชินีโดยอัตโนมัติ เว้นแต่จะมีการผ่านร่างกฎหมายยับยั้ง อย่างไรก็ตาม มีการประกาศออกมาว่าดัชเชสควรจะดำรงพระอิสริยยศเป็นเจ้าหญิงพระราชชายา แทนที่จะเป็นสมเด็จพระราชินี[1] ต่อมาในวันที่ 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2022 สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 ทรงมีแถลงการณ์ในโอกาสพระราชพิธีเฉลิมฉลองการครองสิริราชสมบัติครบ 70 ปีของสมเด็จพระราชินีนาถใจความว่า คามิลลา ดัชเชสแห่งคอร์นวอลล์จะทรงเป็นที่รู้จักในฐานะสมเด็จพระราชินี

กระทั่งสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 8 กันยายน ค.ศ. 2022 เจ้าชายชาลส์ขึ้นครองราชสมบัติเป็นสมเด็จพระเจ้าชาลส์ที่ 3 แห่งสหราชอาณาจักร ทำให้ คามิลลา ทรงขึ้นดำรงพระอิสริยยศ สมเด็จพระราชินีคามิลลาแห่งสหราชอาณาจักร

รายพระนาม

[แก้]
ภาพ พระนาม ตราอาร์ม ประสูติ เสกสมรส เสวยราชย์ สถาปนา พ้นจากตำแหน่ง สิ้นพระชนม์ คู่สมรส
ราชวงศ์สจวต
เจ้าชายจอร์จแห่งเดนมาร์ก 2 เมษายน พ.ศ. 2196 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2226 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2250
สถาปนาราชอาณาจักรเกรตบริเตน
ไม่มีพระราชพิธีสถาปนา 28 ตุลาคม พ.ศ. 2251 สมเด็จพระราชินีนาถแอนน์
ราชวงศ์แฮโนเวอร์
คาโรลีเนอแห่งบรันเดินบวร์ค-อันส์บัค 1 มีนาคม พ.ศ. 2226 22 สิงหาคม พ.ศ. 2248 11 มิถุนายน พ.ศ. 2270
พระราชสวามีครองราชย์
11 ตุลาคม พ.ศ. 2270 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2280 พระเจ้าจอร์จที่ 2
ชาร์ล็อทเทอแห่งเมคเลินบวร์ค-ชเตรลิทซ์

19 พฤษภาคม พ.ศ. 2287 8 กันยายน พ.ศ. 2304 22 กันยายน พ.ศ. 2304 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2361 พระเจ้าจอร์จที่ 3
คาโรลีเนอแห่งเบราน์ชไวค์-ว็อลเฟินบึทเทิล 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2311 8 เมษายน พ.ศ. 2338 29 มกราคม พ.ศ. 2363
พระราชสวามีครองราชย์
ไม่มีพระราชพิธีสถาปนา 7 สิงหาคม พ.ศ. 2364 พระเจ้าจอร์จที่ 4
อาเดิลไฮท์แห่งซัคเซิน-ไมนิงเงิน 13 สิงหาคม พ.ศ. 2335 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2361 26 มิถุนายน พ.ศ. 2373
พระราชสวามีครองราชย์
8 กันยายน พ.ศ. 2374 20 มิถุนายน พ.ศ. 2380
พระราชสวามีสวรรคต
2 ธันวาคม พ.ศ. 2392 พระเจ้าวิลเลียมที่ 4
เจ้าชายอัลแบร์ทแห่งซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา 26 สิงหาคม พ.ศ. 2362 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2383 ไม่มีพระราชพิธีสถาปนา 14 ธันวาคม พ.ศ. 2404 สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย
ราชวงศ์ซัคเซิน-โคบวร์คและโกทา
เจ้าหญิงอเล็กซานดราแห่งเดนมาร์ก 1 ธันวาคม พ.ศ. 2387 10 มีนาคม พ.ศ. 2406 22 มกราคม พ.ศ. 2444
พระราชสวามีครองราชย์
9 สิงหาคม พ.ศ. 2445 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2453
พระราชสวามีสวรรคต
20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2468 สมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7
ราชวงศ์วินด์เซอร์
เจ้าหญิงวิกตอเรีย แมรีแห่งเท็ก 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2410 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2436 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2453
พระราชสวามีครองราชย์
22 มิถุนายน พ.ศ. 2454 20 มกราคม พ.ศ. 2479
พระราชสวามีสวรรคต
24 มีนาคม พ.ศ. 2496 สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 5
เลดีเอลิซาเบธ โบวส์-ลีออน 4 สิงหาคม พ.ศ. 2443 26 เมษายน พ.ศ. 2466 11 ธันวาคม พ.ศ. 2479
พระราชสวามีครองราชย์
12 พฤษภาคม พ.ศ. 2480 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2495
พระราชสวามีสวรรคต
30 มีนาคม พ.ศ. 2545 สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6
เจ้าชายฟิลิปแห่งกรีซและเดนมาร์ก 10 มิถุนายน พ.ศ. 2464 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2490 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2495
พระชายาครองราชย์
ไม่มีพระราชพิธีสถาปนา 9 เมษายน พ.ศ. 2564 สมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2
คามิลลา แชนด์ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2490 9 เมษายน พ.ศ. 2548 8 กันยายน พ.ศ. 2565
พระราชสวามีครองราชย์
6 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 ยังดำรงตำแหน่ง ยังทรงพระชนม์ สมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 3

อ้างอิง

[แก้]
  1. "Announcement of the marriage of HRH The Prince of Wales and Mrs Camilla Parker Bowles". The Prince of Wales.gov.uk. 10 February 2005. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-07-27. สืบค้นเมื่อ 2011-05-02.

ดูเพิ่ม

[แก้]