ข้ามไปเนื้อหา

ห้ามลักขโมย

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ห้ามลักขโมย[1][2] หรือ อย่าลักขโมย[3] (อังกฤษ: Thou shalt not steal) เป็นหนึ่งในข้อบทบัญญัติสิบประการ ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ประทานให้กับชนชาติอิสราเอลผ่านทางโมเสส ซึ่งเป็นบัญญัติข้อที่ 7 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบออกัสตินแห่งฮิปโป แบบคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก และแบบลูเทอแรน และเป็นบัญญัติข้อที่ 8 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบเซปตัวจินต์ แบบไฟโล แบบทาลมุด และแบบคริสตจักรปฏิรูป

บัญญัติข้อนี้มีบันทึกในหนังสืออพยพ 20:15 และหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:19 ในคัมภีร์ฮีบรูหมวดโทราห์ของศาสนายูดาห์ และในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์

ห้ามลักขโมย

— หนังสืออพยพ 20:15

เนื้อหา

[แก้]

ห้ามลักขโมย บัญญัติข้อนี้ห้ามการขโมยเงินทองหรือสิ่งของผู้อื่น การโกงก็เป็นรูปแบบหนึ่งของการลักขโมย[4] บัญญัติข้อที่แปดนี้เรียกร้องให้มีความซื่อสัตย์ในทุกเรื่องที่เราต้องเกี่ยวข้องกับผู้อื่น

อ้างอิง

[แก้]
  1. หนังสืออพยพ 20:15, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  2. หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:19, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
  3. อพยพ 20 เก็บถาวร 2016-03-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, พระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิม, คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อคริสตศาสนธรรม แผนกพระคัมภีร์
  4. จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 2 8:21, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011