ก่น

ดูเพิ่ม: กน, กน., กัน, กั่น, กั้น, กั๋น, กิน, กินี, กิ่น, กิ๋น, กึ๋น, กื๋น, กุน, กุ่น, กุ๊น, กูน, กู้น, และ ก้น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ก่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gòn
	ราชบัณฑิตยสภา	kon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kon˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำกริยา

ก่น

1. (โบราณ) ตั้งหน้า, มุ่ง

   อยู่เย็นยงงก่นเกอด พิจลการ

   (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์)

คำประสม

• ก่นแต่

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩫ᩠᩵ᨶ (ก็่น), ภาษาเขิน ᨠᩫ᩠᩵ᨶ (ก็่น), ภาษาลาว ກົ່ນ (ก็่น), ภาษาไทลื้อ ᦷᦂᧃᧈ (โก่น), ภาษาไทใหญ่ ၵူၼ်ႇ (กู่น), ภาษาไทใต้คง ᥐᥨᥢᥱ (โก่น), ภาษาพ่าเก ကုꩫ် (กุน์), ภาษาอาหม 𑜀𑜤𑜃𑜫 (กุน์)

คำกริยา

ก่น (คำอาการนาม การก่น)

1. (ล้าสมัย, สกรรม) ขุดโค่น, ขุดอย่างถอนรากถอนโคน

คำประสม

• ก่นโคตร
• ก่นด่า
• ก่นสร้าง

 

ภาษาญ้อ

คำกริยา

ก่น

1. ขุดโค่น, ขุดอย่างถอนรากถอนโคน

ภาษาอีสาน

คำกริยา

ก่น (คำอาการนาม การก่น)

1. ขุดโค่น, ขุดอย่างถอนรากถอนโคน

ดูเพิ่ม

• ขัว