İçeriğe atla

Süryaniler

Vikipedi, özgür ansiklopedi
06.29, 31 Aralık 2021 tarihinde 81.217.66.180 (mesaj) tarafından oluşturulmuş 26821317 numaralı sürüm (ME)
Süryaniler
ܣܘܪܝܝܐ
Toplam nüfus
ort. 2-5 milyon[1][2][3][4]
Önemli nüfusa sahip bölgeler
 Suriye200.000-877.000 (Suriye İç Savaşı öncesi)[5][6]
 Irak150.000-202.000[7][8][9]
 Birleşik Devletler110.807-600.000[10][11][12]
 Ürdün44.000-150.000[13][14]
 İsveç150.000[15]
 Almanya70.000-100.000[16][17]
 Avustralya24.505-60.000[18][19]
 Lübnan39.000[20]
 Türkiye25.000[21]
 Hollanda20.000[22]
 Fransa16.000[23]
 İran7.000-17.000[24]
 Belçika15.000[22]
 Rusya14.000[25]
 Kanada10.810[26]
 Danimarka10.000[22]
  İsviçre9.500–10.000[22]
 Yunanistan6.000[27]
 Birleşik Krallık3.000-4.000[28]
 Gürcistan3.299[29]
 Ukrayna3.143[30]
 İtalya3.000[22]
 Ermenistan2.769[31]
 Yeni Zelanda1.683[32]
 Azerbaycan1.500[33]
 İsrail1.000-5.000[34][35]
Diller
Süryanice • Neo-Aramice
Din
Çoğunluk:
Süryani Hristiyanlığı
Azınlık:
Protestanlık • Katolisizm • İslam (asimile olmuşlar dahil)
İlgili etnik gruplar
Araplar,[36] Yahudiler[36] ve Sâbiîler

Süryânîler (Süryanice: ܣܘܪܝܝܐ, Sūrāyē), Mezopotamyalı Sami kökenli bir etnik gruptur.[37][38] Baskın bir diasporada nüfusuna sahip olan halk, ikamet ettikleri ülkelerdeki birincil dillerin yanı sıra Neo-Aramice veya Süryanice konuşur. Bazen kendilerini "Asurlu",[39] "Arami",[40] veya "Keldani"[41] olarak isimlendirirler ve tarihlerini Dünya'nın en eski medeniyetlerinden biri olarak görülen Asur İmparatorluğu'na ve Kuzey Levant'daki Aramilere dayandırırlar.[42][43][44] Süryaniler İngilizce’de de Asurlular ile aynı anlamı taşıyan İngilizce: Assyrians kelimesiyle ifade edilmektedir.[45][46]

Halk çoğunlukla Hristiyan olup Doğu ve Batı Süryani Ritine bağlıdır. TDV İslâm Ansiklopedisi'ne göre aynı halkın monofizit inancına sahip olanlarına Süryânî, Nestorius’un görüşlerini kabul edenlere Nestûrî veya Âsûrî, Nestûrî olup sonrasında Katolikliği benimseyerek Roma Katolik Kilisesi’ne bağlananlara da Keldânî denilmektedir.[47] M.S. 37-43 yılları arasında elçilerin lideri Mor Petrus tarafından Antakya’da kurulmuş ve kısa zamanda bütün Orta Doğu'ya bu inancı müjdelemiştir. Kilisenin ve bazı mensuplarının kullandığı dil İsa’nın da konuştuğu Süryanice (Aramice)’dir.[48] Kilise patriklik merkezini birçok kez değiştirmek zorunda kalmıştır. Patriklik merkezi 1963 yılından beri Suriye’nin başkenti Şam’da bulunmaktadır. İlk patrik olan Mor Petrus’tan günümüze kadar 122 patriğin başkanlık ettiği kilisenin başında 123. patrik Moran Mor İğnatiyos Efrem II bulunmaktadır.[kaynak belirtilmeli]

Günümüzde Dünya'da üç milyonu aşkın Süryânî bulunmaktadır. 3½ milyonu Hindistan’da olmak üzere yaklaşık 5½ milyon Süryânî Ortodoks'un dinî liderliğini Patrik Moran Mor İğnatiyos I. Zekka Iwas ve ona bağlı olup Hindistan’da bulunan Doğu Mafiryanı Mor Baseliyos I. Toma ve 40 metropolit yapmaktadır.[kaynak belirtilmeli]

Tarihçe

Mardinli Süryani kadınlar, 19. yüzyıl.

Hristiyanlık öncesi Süryaniler, putperesttirler ve kökenleri Aramilerden gelmektedir. Aramiler, Süryani ismini Hristiyanlığı kabullerinden sonra kendilerini putperest ırkdaşlarından ayırmak için kullanmışlardır. Tarihi kayıtlar Aramilerin M.Ö. XIV. yüzyılda Suriye’nin doğusunda görünmeye başladıklarını yazar. Aramileri, Sami kavimlerin bir kolu sayıp, Mezopotamya’ya Arap Yarımadası’ndan geldiklerini tahmin edenler varsa da, bunların Mezopotamya’nın kuzeyindeki dağlık bölgelerin halkı olduğunu ileri sürenler de vardır.[49]

Tarihi Süryani anavatanını oluşturan bölgeler, günümüzde Kuzey Irak, Güneydoğu Türkiye ve Kuzeydoğu Suriye'nin parçalarıdır. Çoğu Süryani, geçtiğimiz yüzyılda Kuzey Amerika, Levant, Avustralya, Avrupa, Rusya ve Kafkaslar dahil olmak üzere dünyanın diğer bölgelerine göç etmiştir. Diyarbakır Katliamları, Ermeni Kırımı ve Rum Kırımı ile eş zamanlı olarak Osmanlı İmparatorluğu ve müttefik Kürt aşiretleri tarafından I. Dünya Savaşı sırasında gerçekleştirilmiş Süryani Katliamı, 1933'de Irak'taki Simele Katliamı, 1979 İran Devrimi, Irak ve Suriye'deki Arap milliyetçisi Baasçı politikalar, IŞİD'in yükselişi ve Ninova Ovaları'nın çoğunu ele geçirmesi gibi olaylar bu göçü tetiklemiştir.[50][51][daha iyi kaynak gerekli]

2003 yılında başlayan Irak Savaşı ve 2011'de başlayan Suriye İç Savaşı sırasında İslami ekstremist grupların altında görülen baskıdan ötürü geleneksel olarak yaşadıkları bölgelerdeki Süryani nüfusu önemli ölçüde azalmıştır. Birleşmiş Milletler verilerine göre Irak'ın işgalinden bu yana Irak'tan kaçtığı bildirilen bir milyondan fazla Iraklının yaklaşık %40'ının Süryani olduğu tespit edilmiştir.[52][53][54][daha iyi kaynak gerekli]

Suriye'nin kuzey bölgelerinde Suriye İç Savaşı sırasında IŞİD'e karşı bazı Süryanı gruplar Suriye Demokratik Güçleri ile Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi altında savaşmıştır.[kaynak belirtilmeli]

Dil

Yeni Aramice kolları
Ana maddeler: Süryanice ve Neo-Aramca

Bugün, Tur Abdin bölgesinde yalnızca 3.500 civarında insan Süryanice konuşmaktadır. Bununla birlikte, Avrupa diasporasında 250.000'den fazla kişi Süryanice’ye "ana dili" demektedir. Yeni Aramice olarak da isimlendirilen Süryanice, Süryani Kiliselerinde kullanılan ayin dili olan Klasik Süryanice (kṯobonoyo) lehçesi değildir. Neo-Arami dilleri arasında Süryanice Doğu Neo-Aramicesi olarak sınıflandırılır; bu grup Yahudi ve diğer Irak ve İran'ın Hristiyan Neo-Aramice lehçelerini içerir.[55]

Din

Süryaniler ağırlıklı olarak Hristiyanlardır ve çoğunlukla Doğu ve Batı Süryani Ritine bağlı kalmaktadırlar. Doğu Süryani Ritini oluşturan kiliseler arasında Doğu Süryani Kilisesi (Nasturi Kilisesi), Keldani Katolik Kilisesi ve Kadim Doğu Kilisesi bulunurken, Batı Süryani Riti Süryani Ortodoks Kilisesi ve Süryani Katolik Kilisesi'nde gözlemlenir. Her iki rit de ayin ve litürji dili olarak Klasik Süryanice'yi kullanır.[kaynak belirtilmeli]

Kiliseler

Batı ritine bağlı kiliseler

Doğu ritine bağlı kiliseler

Coğrafi dağılım

Süryani nüfusu
  500.000'den fazla
  100,000–500,000
  50,000–100,000
  10,000–50,000
  10.000'den az

Türkiye Süryanileri

Türkiye’de 20.000’i aşkın Süryani yaşar ve bu kişilerin büyük çoğunluğu İstanbul’da yaşamaktadır. Süryaniler İstanbul dışında başlıca Mardin, Mersin, Diyarbakır, Adıyaman, Elâzığ, Ankara, İzmir, Malatya, Şanlıurfa, Gaziantep, Antakya, Antalya ve Adana’da yaşamaktadır. Ankara ve İzmir’i de içeren, 2002 yılında Mersin, Adıyaman, Şanlıurfa, Malatya, Gaziantep, Elazığ ve Adana yörelerinin de bağlandığı İstanbul Abraşiyesi Metropolit Mor Filüksinos Yusuf Çetin’in başkanlığında 1 horiepiskopos 5 papaz 2 rahibin ruhani liderliğinde, vakıf yönetim kurulu ile aktif olarak varlığını sürdürmektedir. Süryani Kadim Kilisesi'inde Patriğe bağlı 20 Metropolit bulunmaktadır. Bunların 4 tanesi Türkiye'de bulunur.

İstanbul Süryanileri

Türkiye’de 20.000'i aşkın Süryani’nin 15.000'i İstanbul’da yaşamaktadır.[56][57][daha iyi kaynak gerekli] Süryaniler’in İstanbul ile buluşması yüzyıllar öncesine dayanmaktadır. Özellikle Bizans İmparatoru Konstantin’in annesi Heleni, İmparator I. Justinianus’un eşi Theodora ve İstanbul’un ilk metropoliti Altın ağızlı Mor Yuhanna (Yuhanna Chrisostom) İstanbul tarihine önemli izler bırakan Süryanilerden sadece birkaçıdır.

Günümüz İstanbul Süryani Abraşiyesi 1950'lerde başlayarak 1980'lerde hız kazanan Doğu ve Güneydoğu Anadolu’dan göç ile oluşmaya başlamıştır. 19. yüzyılda Patrik IV. Petrus tarafından kurulan Tarlabaşı’nda bulunan Meryemana Kilisesi daha sonra 1950’li yıllarda ihtiyaç sebebiyle zamanın Mardin Metropoliti Mor Filüksinos Yuhanna Dolabani’nin başkanlığında genişletilir. Daha sonra Mardin’de Metropolit Yuhanna Dolabani’nin vefatından sonra Horiepiskoposlar tarafından ruhani liderliğinin yapıldığı İstanbul Süryani Ortodoks Kilisesi 1986 yılında Moran Mor İğnatiyos Zeka Iwas tarafından Şam'daki patrikhanede görkemli bir törenle Mor Filüksinos Yusuf Çetin'i 'İstanbul Abraşiyesi Ruhani Liderliği'ne resmetmiştir.

Irak Süryanileri

1924 yılında Süryani askerler tarafından Irak Türkmenlerini hedef alan ve Levi Baskını olarak bilinen katliamda 100 kadar Türkmen yaşamını yitirmiştir. 11 Ağustos 1933'teki Simele Katliamı'nda ise çok sayıda Süryani ölmüştür. Katliam, Irak Krallığı silahlı kuvvetleri desteğinde Kürt ve Arap aşiretlerinin yaptığı sistematik katliamlar silsilesidir ve "Simele Katliamı" terimi yalnızca Simele kasabasındaki katliamı değil, Kuzey Irak'ta Duhok ve Nineve (Musul) illerindeki 63 Süryani köyünde yapılan katliamları belirtir. 600[58] ilâ 3000[59][60] Süryaninin katledildiği bu katliam Lemkin tarafından "soykırım" (genocide) olarak nitelenir. Yahudi kökenli Polonyalı avukat Raphael Lemkin tarafından ilk kez 1944'te kullanılan «soykırım» terimi, Ermeni Kırımı, Holokost ve Simele Katliamından esinlenilerek oluşturulmuştur[61]. Avustralya'nın Sidney şehrinde 2010 yılında açılan bir anıtın plakasında “Bu anıt, 1914-1918 yılları arasında, Birinci Dünya Savaşı sırasında gerçekleştirilen Asuri Kırımı ve 1933’te gerçekleştirilen Simele Katliamı kurbanları anısına dikilmiştir” biçiminde ibare yer almaktadır.[62]

Bayraklar

Süryaniler tarafından çeşitli farklı bayraklar kullanılmaktadır. 1968'de George Bit Atanus tarafından tasarlanmış, 1971 yılında ise Süryani organizasyonlarca kabul edilmiş Asur bayrağı, beyaz bir arkaplana sahiptir. Bayrağın orta kısmında altın renkli bir daire, bu dairenin etrafında ise 4 köşeli açık mavi renkli bir yıldız bulunur. Bu yıldızın 4 tarafından mavi, beyaz ve kırmızı renklerinden oluşan dalgalı şeritler çıkar. Bayrağın orta üst kısmında, dalgalı şeritlerin arasında Asur tanrısı Aşur'un simgesi yer alır. Altın daire güneşi, Asur yıldızı ülkeyi, 3 dalgalı şerit halkın yaşadığı bölgede yer alan Dicle, Fırat ve Büyük Zap'ı simgelemektedir. Aşur'un simgesi ise eski Asurlulara atfen yerleştirilmiştir.[63]

Arami kimliğini benimseyen Süryaniler tarafından kırmızı arka plan üzerinde kanatlı bir güneş diskinin yer aldığı Arami-Süryani bayrağı kullanılır. Bu bayrak 1980 yılında İsveç'deki Arami kimliğine sahip Süryaniler tarafından oluşturulmuştur ve bu grubun kökenlerini dayandırdığı tarihî Arami halkına atıfta bulunur.[64] Kanatlı güneş diski sembolu, Gılgamış'ın iki adet boğa adamın ortasında yer aldığı ve bu boğa adamlarının bir kanatlı güneş diski taşıdığı rölyeften esinlenerek oluşturulmuştur.[kaynak belirtilmeli]

Keldaniler de kendilerine özel bir bayrak benimsemişlerdir. 1999 yılında tescillenmiş bu bayrak, sağ ve sol kısımlarında Dicle ve Fırat'ı temsil eden iki mavi şerit, ortasında Babil'in yasa ve adalet simgesi olarak benimsenmiş 8 köşeli yıldız ile bu yıldızın üzerinde Babillerin ve Keldanilerin matematik ve astronomiye katkılarına atfen yerleştirilmiş sarı güneş ve mavi ay sembollerini ihtiva eder.[65][birincil olmayan kaynak gerekli]

1920 yılında pembe, beyaz ve kırmızı üç adet renkli şeritten oluşan ve en üst pembe şeridin sol kısmında 3 tane yıldız içeren bir bayrak Süryanileri temsilen kullanılmıştır. Bu bayrak Türkiye'de yer alan Tur Abdin'deki Ortodoks Süryani topluluğunca oluşturulmuştur. Bayraktaki 3 yıldız, Süryaniler bağlı olduğu üç büyük mezhebi sembolize etmiştir. Bu bayrak Bit Atanus'un tasarımının kabulü ile kullanımdan kalkmıştır.[63] 1959-1963 yılları arasında Irak bayrağı, ülkedeki Süryani azınlığa atfen ortasında kırmızı bir İştar Yıldızı barındırıyordu.

Suriye Demokratik Güçleri tarafından Kuzey Suriye'de kontrol edilen bölgelerde Süryanileri temsil etmesi için Süryani Birlik Partisi ile Süryani Askerî Konseyi tarafından yukarıdan aşağıya mavi, sarı ve kırmızı olmak üzere üç renkten oluşan bir bayrak kullanımdadır.[kaynak belirtilmeli]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Murre-van den Berg, Heleen (2011). "Syriac Orthodox Church". Kurian, George Thomas (Ed.). The Encyclopedia of Christian Civilization. Wiley-Blackwell. s. 2304. ISBN 978-1-4051-5762-9. 
  2. ^ Birden fazla referans:
  3. ^ Simmons, Mary Kate (1998). Unrepresented Nations and Peoples Organization: yearbook. ISBN 9789041102232. 
  4. ^ Birden fazla referans:
  5. ^ "Syria's Assyrians threatened by extremists – Al-Monitor: the Pulse of the Middle East". Al-Monitor. 28 Nisan 2014. 29 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015. 
  6. ^ Birden fazla referans:
  7. ^ "Open Doors USA - Iraq". Open Doors. 7 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ "Population Project". Shlama Foundation. 18 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  9. ^ "Erasing the Legacy of Khabour: Destruction of Assyrian Cultural Heritage in the Khabour Region of Syria" (PDF). Assyrian Policy Institute. 8 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  10. ^ Data Access and Dissemination Systems (DADS). "American FactFinder – Results". 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020. 
  11. ^ "Selected Population Profile in the United States : 2011 American Community Survey 1-Year Estimates". Factfinder2.census.gov. 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2013. 
  12. ^ Birden fazla referans:
  13. ^ "Assyrian and Chaldean Christians Flee Iraq to Neighboring Jordan". 14 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  14. ^ "Brief History of Assyrians, AINA". 2 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  15. ^ Nyheter, SVT (9 Mayıs 2018). "Statministerns folkmordsbesked kan avgöra kommunvalet: "Underskatta inte frågan"". SVT Nyheter (İsveççe). 9 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  16. ^ "Diskussion zum Thema 'Aaramäische Christen' im Kapitelshaus" Borkener Zeitung (Almanca) (archived link, 8 October 2011)
  17. ^ 70,000 Syriac Christians according to REMID (of which 55,000 Syriac Orthodox).
  18. ^ "Redirect to Census data page". Erişim tarihi: 18 Şubat 2015. 
  19. ^ "Fear checks turnout for Iraq poll". smh.com.au. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2015. 
  20. ^ Tore Kjeilen. "Lebanon / Religions – LookLex Encyclopaedia". Looklex.com. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2013. 
  21. ^ "2018 U.S. Department of State International Religious Freedom Report: Turkey". 25 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  22. ^ a b c d e "CNN Under-Estimates Iraqi Assyrian Nüfusulation". Aina.org. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2013. 
  23. ^ Wieviorka & Bataille 2007, ss. 166
  24. ^ "2018 U.S. Department of State International Religious Freedom Report: Iran". 18 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  25. ^ НАСЕЛЕНИЕ ПО НАЦИОНАЛЬНОСТИ И ВЛАДЕНИЮ РУССКИМ ЯЗЫКОМ ПО СУБЪЕКТАМ РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ. Russian Federal State Statistics Service (Rusça). 24 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  26. ^ Statistics Canada. "2011 National Household Survey: Data tables". 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Şubat 2014. 
  27. ^ Tzilivakis, Kathy (10 Mayıs 2003). "Iraq's Forgotten Christians Face Exclusion in Greece". Athens News. Erişim tarihi: 7 Nisan 2012. 
  28. ^ "This figure is an estimate from the Assyrian Cultural and Advice Centre" [3] at Iraqi Assyrians in London: Beyond the 'Immigrant/Refugee' Divide; Journal of the Anthropological Society of Oxford, 1995
  29. ^ "Georgia – ecoi.net – European Country of Origin Information Network". 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015. 
  30. ^ State statistics committee of Ukraine – National composition of nüfusulation, 2001 census (Ukrainian)
  31. ^ "2011 Armenian Census" (PDF). 3 Eylül 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  32. ^ http://www.stats.govt.nz/ New Zealand 2006 census
  33. ^ Joshua Project. "Assyrian in Azerbaijan". 19 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Şubat 2015. 
  34. ^ "The ethnic origin of Christians in Israel". parshan.co.il (İbranice). 31 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  35. ^ Shams, Alex. "Learning the language of Jesus Christ". Roads & Kingdoms. 28 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2019. 
  36. ^ a b Shoup, John A. (2011). Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia. s. 30. ISBN 978-1-59884-362-0. 
  37. ^ Orta Doğu'nun yerli toplumlarından olan Süryaniler:
    • Mordechai Nisan, Minorities in the Middle East: A History of Struggle and Self-Expression, p. 180
    • Carl Skutsch, Encyclopedia of the World's Minorities, p. 149
    • Steven L. Danver, Native Peoples of the World: An Encyclopedia of Groups, Cultures and Contemporary Issues, p. 517
  38. ^ Richard T. Schaefer, Encyclopedia of Race, Ethnicity & Society, p. 107
  39. ^ "Asurlu" teriminin kullanımı:
    • John A. Shoup, Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia, p. 30
    • Nicholas Aljeloo, Who Are The Assyrians?
    • Steven L. Danver, Native Peoples of the World: An Encyclopedia of Groups, Cultures and Contemporary Issues, p. 517
  40. ^ "Arami" teriminin kullanımı:
    • Donabed & Mako, Identity of Syrian Orthodox Christians, p. 72
    • Nicholas Aljeloo, Who Are The Assyrians?
    • John A. Shoup, Ethnic Groups of Africa and the Middle East: An Encyclopedia, p. 30
  41. ^ "Keldani" teriminin kullanımı:
  42. ^ "Ethno-Cultural and Religious Identity of Syrian Orthodox Christians, Sargon Donabed and Shamiran Mako". Erişim tarihi: 12 Ekim 2019. Genel olarak Türkiye, Suriye, ve daha az ölçüde Irak'taki Suriyeli Ortodokslar kendileri Asurlar veya daha yakın geçmişteki Aramiler ile özdeşleşiyor. 
  43. ^ "Ethno-Cultural and Religious Identity of Syrian Orthodox Christians, Sargon Donabed and Shamiran Mako, p. 75". Erişim tarihi: 12 Ekim 2019. 
  44. ^ Castellino, Joshua; Cavanaugh, Kathleen A. (25 Nisan 2013). Minority Rights in the Middle East (İngilizce). OUP Oxford. ISBN 978-0-19-967949-2. 
  45. ^ Life, Mardin. "Süryani ne demek? Süryaniler kimdir? Süryani kelimesi ne anlama geliyor?". Mardin Life. 18 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2021. 
  46. ^ The Assyrians - From Nineveh to Södertälje (İngilizce). Svante Lundgren. Ekim 27, 2016. s. 40. Erişim tarihi: 18 Mayıs 2021.  Birden fazla |sayfalar= ve |sayfa= kullanıldı (yardım)
  47. ^ "KELDÂNÎLER - TDV İslâm Ansiklopedisi". islamansiklopedisi.org.tr (İngilizce). 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2020. 
  48. ^ "Syrian Orthodox Church". 1 Haziran 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  49. ^ ÇAKI, F.-YILMAZ, Ş., (2005), “Kimlik tartışması ve Süryaniler: Bir Literatür Çalışması”, Süryaniler ve Süryanilik III, Ankara.
  50. ^ "Falling for ISIS Propaganda About Christians". www.aina.org. 23 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  51. ^ Eden Naby. "Documenting The Crisis In The Assyrian Iranian Community". 2 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  52. ^ "Assyrian Christians 'Most Vulnerable Population' in Iraq". The Christian Post. 8 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2006. 
  53. ^ "Iraq's Christian community, fights for its survival". Christian World News. 
  54. ^ "U.S. Gov't Watchdog Urges Protection for Iraq's Assyrian Christians". The Christian Post. Erişim tarihi: 31 Aralık 2007. 
  55. ^ "Šlomo Surayt". textbook.surayt.com. 24 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  56. ^ "Süryaniler | Renkler Solmasın, Kültürler Kaybolmasın". www.suryaniler.com. 13 Aralık 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  57. ^ "HugeDomains.com - SuryaNilik.COM is for sale (Surya Nilik)". www.hugedomains.com. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  58. ^ Zubaida 2000, s. 370
  59. ^ "Displaced persons in Iraqi Kurdistan and Iraqi refugees in Iran" (PDF). fidh.org. International Federation for Human Rights. Januari 2003. 1 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 23 Eylül 2011.  Tarih değerini gözden geçirin: |tarih= (yardım)
  60. ^ DeKelaita, Robert (22 Kasım 2009). "The Origins and Developments of Assyrian Nationalism" (PDF). Committee on International Relations Of the University of Chicago. Assyrian International News Agency. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 23 Eylül 2011. 
  61. ^ "Raphael Lemkin". EuropeWorld. 22 Haziran 2001. 16 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2011. 
  62. ^ "Sidney'de "Asuri Soykırımı" Anıtı Açıldı". 10 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mayıs 2012. 
  63. ^ a b "The History and Meaning Behind the Assyrian Flag". Assyrian Cultural Foundation. 27 Mart 2017. 27 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2020. 
  64. ^ Atto, Naures (2011). Hostages in the Homeland, Orphans in the Diaspora: Identity Discourses among the Assyrian/Syriac Elites in the European Diaspora. Leiden University Press.
  65. ^ "Chaldean Flag". chaldeanflag.com. 20 Mayıs 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eki 2020. 
  66. ^ "Assyrian Cultural Foundation" (İngilizce). 20 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2021-08-20. 
  67. ^ "Syriac-Aramaic People (Syria)". Crwflags.com. 4 December 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 November 2008. 
  68. ^ http://chaldeanflag.com/flag.html
  69. ^ https://www.reddit.com/r/syriancivilwar/comments/60rpny/syriac_miliary_council_waves_new_flag/

Dış bağlantılar

Süryaniler Kimdir? - Renkler Solmasın, Kültürler Kaybolmasın

Avrupa Süryani Konfederasyonu

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Süryaniler&oldid=26821317" sayfasından alınmıştır