Conclave: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Recuperando 2 fontes e etiquetando 0 como mortas. #IABot (v2.0beta8) |
m Reemplazos con Replacer: «internet» |
||
| (Non se amosan 6 revisións feitas por 3 usuarios.) | |||
Liña 1:
O '''conclave''' é a reunión que celebra o [[Colexio Cardinalicio]] da [[Igrexa católica]] para elixir a un novo [[Bispo]] de [[diocese católica latina de Roma|Roma]], cargo que leva aparellados o de [[Papa]] (Sumo Pontífice e Pastor Supremo da Igrexa Católica) e o de Xefe do [[Cidade do Vaticano|Estado Vaticano]].
O termo conclave procede do latín “cum clave” ("baixo chave"), polas condicións de reclusión e máximo illamento do mundo exterior en que debe desenvolverse a elección, co fin de evitar intromisións de calquera tipo. Este draconiano sistema de encerrar os electores do Papa, vixente polo menos dende o [[II Concilio de
Dende fai séculos, os conclaves teñen lugar na [[Capela Sistina]], dentro do complexo Vaticano.
Liña 25:
De acordo coa práctica tradicional da Igrexa, calquera bautizado home podería ser elixido Papa. En [[1179]] o [[III Concilio de Letrán]] aboliu as restricións que se foron introducindo dende o século VIII no sentido de limitar a condición de candidato, primeiro aos clérigos en xeral, e posteriormente só aos cardeais aínda que, na práctica, o último Papa que non era cardeal no momento da súa elección foi Urbano VI ([[1378]]). En caso de resultar elixido un [[presbítero]], [[diácono]] ou [[laico]], e aceptando a súa elección, procederíase no acto á súa ordenación como Bispo. Pese a todo, e dado que para ser ordenado bispo se require actualmente levar polo menos cinco anos como presbítero e cumprir os 35 anos, cabe pensar que só quen cumprise estas condicións podería ser obxecto de elección como Papa.
Non existe ningún requisito referente á nacionalidade, aínda que a tradición de séculos impuxo o costume de elixir papas italianos. O polaco Xoán Paulo II foi o primeiro non italiano dende [[Hadrián VI, papa|Hadrián VI]], holandés, elixido en [[1522]]. A
As mulleres, ao non ser elixibles para o estado clerical, tampouco poden converterse en papas. Os relatos sobre papisas, especialmente a [[Papisa Xoana]], carecen de calquera base histórica.
Liña 35:
Tradicionalmente, a elección do novo Papa podía realizarse de tres modos: por aclamación, por compromiso e por escrutinio. En caso de aclamación, os cardeais escollían ao candidato de forma unánime, como inspirados polo Espírito Santo. O compromiso era un expediente para saír de situacións de bloqueo, nas que de forma reiterada se facía imposible que un candidato alcanzase os votos suficientes. Escollíase entón unha comisión reducida de cardeais que procedese por si mesma á elección. O escrutinio é a forma habitual, por medio de voto secreto. A última elección por compromiso foi a de [[Xoán XXII]] en [[1316]], e por aclamación, a de [[Gregorio XV]] en [[1621]]. As novas regras introducidas por Xoán Paulo II na UDG declaran abolidos os procedementos de aclamación e compromiso, polo que a elección deberá ser exclusivamente por escrutinio.
Ata [[1179]] bastou coa maioría simple na elección. Ese ano, o Concilio Laterano III incrementou ata os dous terzos a maioría requirida. Aos cardeais non se lles permitía votarse a si mesmos. Estableceuse un sofisticado procedemento para asegurar o segredo do voto, á vez que se impedise que os cardeais se votasen a eles mesmos. [[Pío XII]] ([[1945]]) eliminou este sistema, pero incrementou a maioría a dous terzos máis un dos votos. En [[1996]] Xoán Paulo II restaurou a maioría de dous terzos, pero non a prohibición do auto-voto. A constitución UDG establece tamén que pasadas 34 ou 33 votacións
== Da Vacante Apostólica á Inauguración de Pontificado ==
Liña 59:
Inmediatamente logo de constatada oficialmente a morte do Papa, o Secretario de Estado entrega ao Camarlengo a matriz do selo de chumbo e o Anel do Pescador, cos cales son autentificadas as Cartas Apostólicas, para ser destruídos en presenza do Colexio de Cardeais, para evitar que se falsifiquen documentos papais. O Camarlengo é responsable tamén de selar o estudo e o dormitorio do Papa. O persoal que o atendía pode seguir habitando no apartamento papal só ata o momento da súa sepultura, momento a partir do cal deberá ser evacuado e selado na súa totalidade ata que tome posesión del o novo Pontífice.
Corresponde igualmente ao Camarlengo comunicar a noticia do falecemento do Papa ao [[Cardeal Vicario para a Urbe]], para que o notifique ao pobo de Roma, así como ao Cardeal Arcipreste da Basílica Vaticana. O mesmo Camarlengo ou o [[Prefecto da Casa Pontificia]] deben tamén anunciar a noticia ao [[Decano do Colexio Cardinalicio]]. Este é o responsable de facer chegar a noticia a tódolos cardeais do mundo, convocándoos a Roma. Tamén é tarefa súa notificalo ao Corpo Diplomático acreditado ante a Santa Sé. Ata a súa elección como Papa no [[Conclave 2005|Conclave de 2005]] era Decano do Colexio Cardinalicio o alemán [[Joseph Ratzinger]], actual [[
Dende [[Pío IX]], os tanxidos fúnebres da campá grande de San Pedro encargáronse de facer pública a noticia do falecemento dos Papas. Ao tanxer as campás da [[Basílica de San Pedro]], as campás das igrexas de Roma fanlles eco en sinal de dó pola morte do seu Bispo.
Liña 81:
Corresponde á Congregación de Cardeais preparar todo o necesario para as exequias do defunto Papa e fixar o día de inicio das mesmas. En cambio, o que se refire á súa sepultura é competencia do Cardeal Camarlengo tras conseguir a opinión dos responsables das tres ordes do Colexio Cardinalicio salvo que o mesmo Pontífice dispuxese algo en vida. Os últimos papas soterráronse habitualmente na [[Cripta]] da [[Basílica de San Pedro]] (ou Grutas Vaticanas), próximos á tumba do Apóstolo, pero non é obrigatorio. Pode realizarse nunha catedral, unha igrexa parroquial, un santuario etc. Á morte de Xoán Paulo II, por exemplo, se especulou coa posibilidade de que dispuxese ser soterrado na [[Catedral]] de [[Cracovia]], [[sé]] da que fora bispo.
[[Ficheiro:Pope
Os Cardeais deben decidir, en primeiro lugar, o día e hora do traslado do cadáver á Basílica Vaticana para ser exposto á veneración dos fieis. Antes dese momento, e unha vez preparado o corpo do Papa, debe ser levado á Capela Clementina, no Palacio Apostólico Pontificio, para a veneración privada da [[Casa Pontificia]] e dos Cardeais. Tralo falecemento de [[Xoán Paulo II]] ([[2005]]) calcúlase que entre dous e tres millóns de persoas desfilaron ante o seu corpo exposto fronte ao [[Baldaquino da Confesión]], na Basílica de San Pedro? para renderlle a súa última homenaxe.
Liña 91:
=== Inicio do Conclave ===
As normas da UDG sobre a celebración do Conclave amplían por primeira vez o ámbito en que transcorrerá a vida dos Cardeais mentres dure a elección do novo Papa. O proceso electoral mesmo mantense, como é tradición, dentro dos límites da Capela Sistina, pero se incorporan tanto a [[Casa de Santa Marta]], residencia vaticana de recente creación, como as capelas para as celebracións litúrxicas, as áreas por onde deban desprazarse os cardeais para ir dun punto a outro, e ata os mesmos xardíns vaticanos, onde poden pasear e descansar. Así a todo, mantense en pé a prohibición de todo contacto co mundo exterior (televisión, prensa, radio, teléfono, correspondencia,
A ''Universi Dominici Gregis'' aclara os motivos desta reclusión cardinalicia: salvagardar aos electores da indiscreción allea e dos intentos de afectar á súa independencia de xuízo e liberdade de decisión, así como garantir o recollemento que esixe un acto tan vital para a Igrexa enteira.
Liña 99:
Xa pola tarde, os cardeais, reunidos na Capela Pauliña, encamíñanse en procesión solemne á Capela Sistina -debido a unhas obras en curso, o Conclave de 2005 partiu da Capela das Bendicións- cantando as ladaíñas dos Santos de Oriente e Occidente. Unha vez chegados á Capela Sistina, os electores entoan a un tempo o “[[Veni Creator]]”, oración coa que se invoca ao Espírito Santo, e proceden a prestar xuramento solemne de gardar as normas que rexen o Conclave, cumprir fielmente o ministerio petrino caso de ser elixidos, e manter o segredo de todo canto se refira á elección do novo Pontífice.
Unha vez prestado o xuramento, lido conxuntamente e ratificado de forma individual ante os
A partir dese momento pódese proceder á primeira votación (única do día) ou aprazala ata o día seguinte.
Liña 117:
A UDG establece que todo resultado debe ser rexistrado nunha acta, que se arquiva no Vaticano e non pode abrila ninguén, ata dentro de 50 anos dende que foi labrada a acta.
O conclave dura todo o tempo que sexa necesario. Así a todo, hai establecidos períodos de descanso e coloquio se non se acada acordo (día 5º, tarde do 7º, tarde do 9º), cunha exhortación do Cardeal Decano. Chegados ao día 11º, se se aproba así por maioría absoluta dos Electores, pódese optar por dúas solucións de compromiso: ou rebaixar a maioría de votos requirida dos dous terzos á maioría absoluta, ou votar a un dos dous candidatos máis votados no escrutinio precedente e elixir
En ningún caso se contempla a abstención dos Electores.
| |||