Conclave: Diferenzas entre revisións

As normas da UDG sobre a celebración do Conclave amplían por primeira vez o ámbito en que transcorrerá a vida dos Cardeais mentres dure a elección do novo Papa. O proceso electoral mesmo mantense, como é tradición, dentro dos límites da Capela SixtinaSistina, pero se incorporan tanto a [[Casa de Santa Marta]], residencia vaticana de recente creación, como as capelas para as celebracións litúrxicas, as áreas por onde deban desprazarse os cardeais para ir dun punto a outro, e ata os mesmos xardíns vaticanos, onde poden pasear e descansar. Así a todo, mantense en pé a prohibición de todo contacto co mundo exterior (televisión, prensa, radio, teléfono, correspondencia, internet), e ninguén non autorizado pode achegarse aos cardeais ou falar con eles mentres dura o Conclave. No de 2005 procedeuse, ata, a efectuar un varrido electrónico para detectar calquera posible mecanismo transmisor ou receptor camuflado no ámbito da clausura.

Xa pola tarde, os cardeais, reunidos na Capela Pauliña, encamíñanse en procesión solemne á Capela SixtinaSistina -debido a unhas obras en curso, o Conclave de 2005 partiu da Capela das Bendicións- cantando as ladaíñas dos Santos de Oriente e Occidente. Unha vez chegados á Capela SixtinaSistina, os electores entoan a un tempo o “[[Veni Creator]]”, oración coa que se invoca ao Espírito Santo, e proceden a prestar xuramento solemne de gardar as normas que rexen o Conclave, cumprir fielmente o ministerio petrino caso de ser elixidos, e manter o segredo de todo canto se refira á elección do novo Pontífice.

No caso nada frecuente de que o elixido non sexa un dos Cardeais presentes ou, ata, que non resida na cidade de Roma, avísase ao Substituto da Secretaría de Estado, quen se encargará de que o escolleito como novo Papa chegue ao Vaticano canto antes, evitando absolutamente que se decaten os medios de comunicación. Unha vez chegado ao conclave, o Cardeal Decano convocará ao resto dos electores á Capela SixtinaSistina para proceder ao mesmo ritual de aceptación. Se o elixido acepta e non é bispo, o Cardeal Decano ordenarao de inmediato como tal.

Tras cada sesión de escrutinio (dúas votacións) as papeletas de voto e as notas dos Escrutadores quéimanse nunha estufa preparada ao efecto. O fume sae entón por unha cheminea sobre o tellado da Capela SixtinaSistina. Cando o resultado das votacións foi negativo, os papeis quéimanse xunto con palla húmida, o que produce un fume negro. Se da elección saíu elixido un candidato, e este aceptou a responsabilidade, os papeis quéimanse usando palla seca, o que dá lugar a un fume de cor branca. É o sinal que anuncia ao mundo a elección dun novo Papa.

Tras aceptar a súa elección, o xa novo Papa é conducido polo Camarlengo e o Mestre das Celebracións Pontificias á sancristía da Capela SixtinaSistina, chamada comunmente Sala das bágoas, xa que parece que tódolos elixidos, sen excepción, choran alí en relativa intimidade ante a magnitude da responsabilidade que acaban de asumir. Na sala atópanse tres manequíns con sotanas brancas de diversos tamaños: grande, mediana e pequena, que a xastrería romana Gammarelli encárgase de confeccionar dende o [[século XVIII]]. De ser necesario, un equipo de relixiosas fan os arranxos pertinentes. Dise que a Pío XIII as tres lle quedában longas, mentres que a Xoán XXIII resultábanlle estreitas. Tamén hai a man un barbeiro por se o Papa necesita un afeitado antes de presentarse ante o pobo -pode ser elixido pola tarde-.