Célula fotovoltaica
Este artigo ou sección precisa dunha revisión do formato que siga o libro de estilo da Galipedia. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
As células fotovoltaicas son aparellos de diferentes tipos cuxo punto común é a obtención de enerxía eléctrica a partir da enerxía radiante procedente do Sol. A unidade de potencia para as células fotovoltaicas é o vatio pico (Wp).
Introdución
editarNa actualidade, chegan á Terra da orde de 173000 TW procedentes do Sol. De toda esta enerxía, aproximadamente o 30% é reflectida cara ao exterior de diferentes xeitos e o resto pódese englobar en diferentes puntos como a evaporación de masas de auga, produción de enerxía térmica, ondas, vento, ou fotosíntese. O espectro da luz solar abarca des dos poucos nanómetros até algo máis dos 2500 nanómetros, co que chega á Terra radiación ultravioleta, visíbel e infravermella. De todos os xeitos, non todas as lonxitudes de onda posúen a mesma enerxía, polo que á hora de deseñar unha célula fotovoltaica, hase decidir cal é a parte do espectro que se quere absorber.
Potencia radiante en diferentes puntos do planeta
editarA radiación anual sobre a horizontal depende de diferentes parámetros como o clima (nubes), a latitude ou a humidade da zona. En definitiva, depende da dispersión da luz que se produce en cada momento e zona do planeta. A potencia anual radiante no norte de Europa rolda os 600 W/m^2, chegá até os 1000 na Galiza e entre 2000 e 2200 W/m^2 no sur de Portugal.
Tipos de radiación procedente do sol
editarFálase de tres tipos diferentes cuxa suma dá o total de radiación procedente do Sol: Radiación directa: Fracción de radiación recibida que incide de xeito directo sobre un plano normal á radiación. Mídese con pirherlómetros. Radiación difusa: Fracción da radiación recibida sobre un plano que resulta da dispersión da luz. Mídese coa axuda dos sh-piranómetros (piranómetros sobreados que eviten a recepción da radiación solar directa). Radiación do solo: Fracción da radiación recibida que procede da radiación reflectida polo solo.
Funcionamento xeral dunha célula fotovoltaica
editarO mecanismo de funcionamento das células fotovoltaicas baséase na excitación de electróns de valencia de materiais semicondutores para a súa utilización en circuítos eléctricos. Os materiais semicondutores posúen a característica de que os seus electróns de valencia necesitan unha pequena cantidade discreta de enerxía mínima para que estes pasen da banda de valencia á banda de condución, é dicir, para que consigan conducir unha corrente eléctrica mediante o mecanismo electrón-oco. Os electróns, aos que se lle impón un sentido de circulación mediante a adición de diferentes elementos ou compostos que modifican a electronegatividade de ánodo e cátodo, fanse circular por un circuíto pechado para volver con menos enerxía despois da súa utilización.