The Velvet Underground: Diferenzas entre revisións
Arranxos varios |
|||
Liña 16: | Liña 16: | ||
}} |
}} |
||
'''The Velvet Underground''' foi unha banda estadounidense formada en [[ |
'''The Velvet Underground''' foi unha banda estadounidense formada en [[Nova York]]. Foi un dos grupos máis importantes da historia do [[rock]] e tiveron unha influencia determinante nos últimos 35 anos. Cando o soño [[hippie]] deslumbraba cos discos excelentes de xente coma [[Grateful Dead]] ou [[The Byrds]], nas letras de The Velvet Underground se falaba de sufrimento, de marxinación e de dor. Aínda que nun primeiro momento pasaran desapercibidos, moitas bandas posteriores reivindicaron o seu patrimonio artístico e hoxe en día son recoñecidos coma un punto e aparte na evolución do Rock cara a diferentes formas de expresión. |
||
== |
== Traxectoria== |
||
⚫ | As orixes da banda hai que situalas na década de 1960. Naquela época [[Lou Reed]] estudaba na universidade de Syracuse, en Nova York, e compuña temas de [[pop]], [[rock and roll]] e [[doo-woop]]. Reed tiña unha personalidade peculiar, que na adolescencia lle achacaran a desviacións e patoloxías nerviosas que intentaron curar con terapia de electrochoque. Aparte dos temas convencionais que vende a diversas discográficas, comeza tamén a crear outras cancións moito máis persoais con textos dunha gran forza lírica. |
||
The Velvet Underground, un dos grupos máis importantes da historia do rock e, por suposto, cunha influencia determinante nos últimos 35 anos. Cando todo era colorido, flores, amor e o soño [[hippie]] deslumbraba cos discos excelentes de xente coma [[Grateful Dead]] ou [[The Byrds]], únense catro visionarios escuros e decadentes que esculpen a outra cara da moeda cunha música rotunda, corrosiva e caótica, cuns textos nos que por primeira vez falase de sufrimento de marxinación e da dor das cloacas do ser humano. O soño comezara naquel verán do amor, pero tamén o pesadelo predicado por Lou Reed. O Rock nunca volvería ser igual. |
|||
Na efervescente Nova York do 64, Lou Reed coñece a [[John Cale]], un galés estudante de música contemporánea e admirador de músicos vangardistas coma [[John Cage]] ou [[La Monte Young]]. Cale amplificaba a súa viola para sacar dela imposibles notas eléctricas dun instrumento clásico. Tamén aparece [[Sterling Morrison]], un excelente guitarrista rítmico veciño de Reed. Reed móstralles a Cale e a Morrison as súas cancións e estes quedan fascinados, así que deciden aplicar unha base de son ó gran potencial literario que posúen. Tras probar diversos bateristas, chega á banda [[Maureen Tucker]], unha muller que tocaba dun modo primitivo e desprendía unha imaxe ambigua. |
|||
Aínda que nun primeiro momento pasaran desapercibidos, lexións de bandas posteriores reivindicaron o seu xigantesco patrimonio artístico e hoxe en día son recoñecidos coma un punto e a parte fundamental para a evolución do Rock hacia diferentes formas de expresión. |
|||
⚫ | |||
Na efervescente Nova York do 64, Lou Reed coñece a [[John Cale]], o soporte definitivo do son Velvet. Cale é un galés, estudiante de música contemporánea e admirador de músicos vangardistas coma John Cage ou La Monte Young. Para facernos unha idea do estilo destes músicos, La Monte Young pasouse un concerto berreándolle a unha planta ata que esta morreu. |
|||
John Cale recolle as enseñanzas dos seus "convencionais" mestres, creando un universo musical totalmente propio e persoal no que amplifica a súa viola sacando así imposibles notas eléctricas dun instrumento clásico. Rapidamente producese unha atracción mutua entre Lou Reed e John Cale debido en parte ás súas diferentes personalidades e as súas distintas correntes musicais. |
|||
É o momento no que aparece Sterling Morrison por mediación de Lou Reed. Morrison é un excelente guitarrísta rítmico que comparte vecindade con Reed e unha gran fascinación polo poeta Delmore Schwartz. Reed mostra a Cale e Morrison as súas cancións quedando estes totalmente alucinados cós persoaiss textos do novaiorquino polo que deciden aplicar unha base de son ó gran potencial literario que posúen. |
|||
Tras probar diversos bateristas, chega á banda [[Maureen Tucker]]. The Velvet Underground tal e coma hoxe coñecemola acababa de nacer. Tucker era unha muller que tocaba a batería dun modo totalmente hipnótico e primitivo e ademais desprendía unha imaxen ambigua (máis ben parecía un home) que entroncaba de maravilla no contexto da banda. |
|||
O grupo comezou a tocar en varios garitos de Nova York. As primeiras opinións do público |
O grupo comezou a tocar en varios garitos de Nova York. As primeiras opinións do público foron desastrosas. A banda tocaba dunha forma completamente distorsionada e a maioría de veces fóra de ton, o cal resultaba desagradable para a audiencia. Fartos de ser expulsados de case tódolos locais, a Velvet comezou a tocar no Cafe Bizarre, coma unha das últimas tentativas de ter un mínimo de continuidade na escena. Este lugar constituíu un punto de inflexión para a banda: en medio doutra actuación viron entrar no local a [[Andy Warhol]] e a todo o seu séquito, que andaba buscando unha banda de rock para expandir os seus proxectos entre outros públicos diferentes. Ó final da actuación, Warhol propúxolle a Reed e Cale que se trasladasen a The Factory, berce dos protexidos de Warhol, ofrecéndolles novo equipo e a súa promoción. Neste novo contexto as letras e a música de Reed adquiriron un enfoque aínda máis explícito que antes. |
||
Fartos de ser expulsados de case tódolos locais, a Velvet dáse unha oportunidade e ante a posibilidade de emigrar a [[Europa]], comezan a tocar no Cafe Bizarre, coma unha das últimas tentativas de ter un mínimo de continuidade na escena. E é aí, no Cafe Bizarre, onde crease un punto de inflexión para a banda. En medio doutra actuación ante catro pelagatos, Lou Reed alucina cando ve entrar no local a [[Andy Warhol]] e a toda a súa "troupe" de colgados. O creador do [[Pop-art]], vello zorro, andaba buscando unha banda de Rock para expandir os seus proxectos entre outros públicos diferentes ó selecto clube artístico e que mellor banda para o decadente Warhol que Velvet Underground coas súas cancións de travestis e drogas, vestidas con ese son estridente e forá do común. |
|||
Ó final da actuación, Warhol propón a Reed e Cale que se trasladen a The Factory, berce dos protexidos de Warhol, ofrecendolles novos amplificadores e a súa axuda para promocionarlles. A Factory é unha especia de manicomio artístico onde poetas malditos, cineastas excéntricos, pintores, bailarines e demáis crápulas dan renda solta á súa creatividade apadrinados polo extraño talento de Warhol. A Velvet está na súa salsa e as letras e a música de Reed, influido por semellante fauna, adquiren un enfoque aínda máis explícito se cabe que con anterioridade. |
|||
⚫ | Xunto con Warhol |
||
The Velvet Underground & Nico saía ó mercado en 1967, realizado polo selo Verve. Naquel intre non vendeu máis dun puñado de copias debido á mala distribución e promoción por parte da compañía e ó feito de que era un suicidio comercial dende calquer punto de vista. Ese suicidio comercial no seu tempo é actualmente unha das obras artísticas máis importantes dos últimos 50 anos. |
|||
⚫ | Xunto con Warhol crean o "Exploding Plastic Inevitable", unha combinación de [[cine]], [[sadomasoquismo]] e rock co que percorren varias cidades e co que a crítica especializada comeza a falar da banda por riba incluso do espectáculo de Warhol. O propio Warhol axúdalles economicamente para producir o seu primeiro álbum, no que lles impón a presenza á voz de Nico, unha beleza loura que crea un forte contraste có resto da banda. Con Nico xurde a polémica, xa que Reed e Cale non ven con bos ollos o protagonismo que esta intenta asumir, pero ante a imposibilidade de non poderen facer o álbum sen a axuda de Warhol, non teñen máis remedio que aceptala. |
||
⚫ | A partir de aí |
||
⚫ | ''The Velvet Underground & Nico'' sae ó mercado en [[1967]], realizado polo selo Verve. Naquel intre non vendeu máis dun puñado de copias, debido á mala distribución e promoción por parte da compañía e á súa baixa rendibilidade. A partir de aí a Velvet editou tres discos máis. Warhol déixounos sós para o segundo (''White Light/White Heat''), no que a cara bonita de Nico tamén desapareceu e os catro compoñentes orixinais do grupo recrearon un disco máis corrosivo que o anterior. No terceiro disco, titulado coma a banda, John Cale abandonou o barco e incorporouse [[Doug Youle]]. Este tamén interveu no cuarto e derradeiro LP de estudio do grupo, chamado ''Loaded'', durante cuxa gravación tamén saltou do grupo o propio Lou Reed. |
||
Coma ocurre cós adiantados ó seu tempo, a obra da Velvet Underground segue sendo vangardista e innovadora, e segue rompendo moldes e radio-fórmulas 35 anos despois. Falar e escribir deles é ó fin palla para chear páxinas de revistas, anuarios, libros e webs coma esta, pero o que realmente toca o alma é escoitar Heroin sen máis compaña que a oscuridade. |
|||
== Discografía == |
== Discografía == |
||
Liña 53: | Liña 34: | ||
! Álbum !! Ano !! Selo !! Observacións |
! Álbum !! Ano !! Selo !! Observacións |
||
|- |
|- |
||
| ''[[The Velvet Underground & Nico]]'' || [[1967]] || || |
| ''[[The Velvet Underground & Nico]]'' || [[1967]] ||Verve || |
||
|- |
|- |
||
| ''[[White Light/White Heat]]'' || [[1968]] || || |
| ''[[White Light/White Heat]]'' || [[1968]] || || |
Revisión como estaba o 13 de agosto de 2010 ás 19:09
Atención: Este artigo ou apartado precisa dun traballo de revisión. Cando os problemas se resolvan, retire esta mensaxe, pero non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado. De ser posible, sería mellor substituír este marcador por outro máis específico. |
The Velvet Underground | |
---|---|
Orixe | New York, |
Período | 1964 - 1973 1990 1992 - 1994 1996 2009 |
Xénero(s) | rock experimental, protopunk, art-rock, blues-rock |
Selo(s) discográfico(s) | Verve (1966–1968), M·G·M (1968–1969), Atlantic (1969–1972), Polydor (1972–1973), Mercury (1974), Sire (1993–1994). |
Membros | Willie Alexander John Cale Angus Maclise Sterling Morrison Walter Powers Lou Reed Maureen Tucker Doug Yule |
Na rede | |
http://www.velvetundergroundmusic.com/ | |
The Velvet Underground foi unha banda estadounidense formada en Nova York. Foi un dos grupos máis importantes da historia do rock e tiveron unha influencia determinante nos últimos 35 anos. Cando o soño hippie deslumbraba cos discos excelentes de xente coma Grateful Dead ou The Byrds, nas letras de The Velvet Underground se falaba de sufrimento, de marxinación e de dor. Aínda que nun primeiro momento pasaran desapercibidos, moitas bandas posteriores reivindicaron o seu patrimonio artístico e hoxe en día son recoñecidos coma un punto e aparte na evolución do Rock cara a diferentes formas de expresión.
Traxectoria
As orixes da banda hai que situalas na década de 1960. Naquela época Lou Reed estudaba na universidade de Syracuse, en Nova York, e compuña temas de pop, rock and roll e doo-woop. Reed tiña unha personalidade peculiar, que na adolescencia lle achacaran a desviacións e patoloxías nerviosas que intentaron curar con terapia de electrochoque. Aparte dos temas convencionais que vende a diversas discográficas, comeza tamén a crear outras cancións moito máis persoais con textos dunha gran forza lírica.
Na efervescente Nova York do 64, Lou Reed coñece a John Cale, un galés estudante de música contemporánea e admirador de músicos vangardistas coma John Cage ou La Monte Young. Cale amplificaba a súa viola para sacar dela imposibles notas eléctricas dun instrumento clásico. Tamén aparece Sterling Morrison, un excelente guitarrista rítmico veciño de Reed. Reed móstralles a Cale e a Morrison as súas cancións e estes quedan fascinados, así que deciden aplicar unha base de son ó gran potencial literario que posúen. Tras probar diversos bateristas, chega á banda Maureen Tucker, unha muller que tocaba dun modo primitivo e desprendía unha imaxe ambigua.
O grupo comezou a tocar en varios garitos de Nova York. As primeiras opinións do público foron desastrosas. A banda tocaba dunha forma completamente distorsionada e a maioría de veces fóra de ton, o cal resultaba desagradable para a audiencia. Fartos de ser expulsados de case tódolos locais, a Velvet comezou a tocar no Cafe Bizarre, coma unha das últimas tentativas de ter un mínimo de continuidade na escena. Este lugar constituíu un punto de inflexión para a banda: en medio doutra actuación viron entrar no local a Andy Warhol e a todo o seu séquito, que andaba buscando unha banda de rock para expandir os seus proxectos entre outros públicos diferentes. Ó final da actuación, Warhol propúxolle a Reed e Cale que se trasladasen a The Factory, berce dos protexidos de Warhol, ofrecéndolles novo equipo e a súa promoción. Neste novo contexto as letras e a música de Reed adquiriron un enfoque aínda máis explícito que antes.
Xunto con Warhol crean o "Exploding Plastic Inevitable", unha combinación de cine, sadomasoquismo e rock co que percorren varias cidades e co que a crítica especializada comeza a falar da banda por riba incluso do espectáculo de Warhol. O propio Warhol axúdalles economicamente para producir o seu primeiro álbum, no que lles impón a presenza á voz de Nico, unha beleza loura que crea un forte contraste có resto da banda. Con Nico xurde a polémica, xa que Reed e Cale non ven con bos ollos o protagonismo que esta intenta asumir, pero ante a imposibilidade de non poderen facer o álbum sen a axuda de Warhol, non teñen máis remedio que aceptala.
The Velvet Underground & Nico sae ó mercado en 1967, realizado polo selo Verve. Naquel intre non vendeu máis dun puñado de copias, debido á mala distribución e promoción por parte da compañía e á súa baixa rendibilidade. A partir de aí a Velvet editou tres discos máis. Warhol déixounos sós para o segundo (White Light/White Heat), no que a cara bonita de Nico tamén desapareceu e os catro compoñentes orixinais do grupo recrearon un disco máis corrosivo que o anterior. No terceiro disco, titulado coma a banda, John Cale abandonou o barco e incorporouse Doug Youle. Este tamén interveu no cuarto e derradeiro LP de estudio do grupo, chamado Loaded, durante cuxa gravación tamén saltou do grupo o propio Lou Reed.
Discografía
Álbum | Ano | Selo | Observacións |
---|---|---|---|
The Velvet Underground & Nico | 1967 | Verve | |
White Light/White Heat | 1968 | ||
The Velvet Underground | 1969 | ||
Loaded | 1970 | ||
Squeeze | 1973 |