Ատիշ
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Ատիշ | ||
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
| Վիլայեթ | Դիարբեքիրի վիլայեթ | |
| Գավառակ | Արղանամադենի գավառակ | |
| Այլ անվանումներ | Ադիշ, Ատիշ Ներքին | |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը) | |
| Ժամային գոտի | UTC+3 | |
| Փոստային ինդեքսներ | 21870 | |
| ||
Ատիշ, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Դիարբեքիրի վիլայեթի Արղանամադենի գավառակում[1]։ Գտնվում էր Արևմտյան Տիգրիսի վերնագավառում։
Գյուղը թաղված է եղել նռնենիների մեջ։
Պատմություն
XI դարում Անիից եկած գաղթականները գյուղի մոտ հիմնեցին Ատիշ Վերին անվանումով նոր գյուղ, և Ատիշը կոչվեց Ատիշ Ներքին անվանումով։
Բնակչություն
XIX դարի կեսերին ուներ 500 տուն բնակիչ։ Բնակչության մեծագույն մասը հայեր էին։ XX դարում հայերի տների քանակը 360 էր։
Տնտեսություն
Բնակչության հիմնական զբաղմունքը արհեստներ, այգեգործություն, երկրապահություն և անասնապահությունն էր։ Տղամարդկանց մեծ մասը Կ. Պոլիս պանդխտության էր մեկնում։
Պատմամշակութային կառույցներ
Ատիշն ուներ Ս. Կարապետ և Ս. Սարգիս անուներով եկեղեցիներ։
Կրթություն
Գյուղն ուներ հայկական վարժարան, որը գործում էր մինչև 1870-ական թվականները։
Գրչություն
Ատիշը եղել է գրչության կենտրոն[2]։
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
- ↑ «Դիարբեքիր նահանգի Արղանա-Մադենի գավառ». Վերցված է 2015 ապրիլի 14-ին.
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 1, էջ 371
Աղբյուրներ
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
| ||||||||||||||