«Գաուդենցիո Ֆերրարի»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ փոխարինվեց: == Ծանոթագրություններ == <references group=""></references> → == Ծանոթագրություններ == {{ծանցանկ}} oգտվելով ԱՎԲ |
|||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
{{Տեղեկաքարտ Նկարիչ}}'''Գաուդենցիո Ֆերրարի'''({{lang-it|Gaudenzio Ferrari}}) ({{ԱԾ}}), Լոմբարդյան դպրոցի իտալացի [[նկարիչ]] և քանդակագործ։ Լոմբարդյան մաներիզմի ամենաօրիգինալ վարպետներից մեկը։ Ֆերրարան երբեմն իր աշխատանքները ստորագրել է «De Varalli» կամ «De Varalli vallis», քանի որ ծնվել էր [[Պիեմոնտ |
{{Տեղեկաքարտ Նկարիչ}}'''Գաուդենցիո Ֆերրարի'''({{lang-it|Gaudenzio Ferrari}}) ({{ԱԾ}}), Լոմբարդյան դպրոցի իտալացի [[նկարիչ]] և քանդակագործ։ Լոմբարդյան մաներիզմի ամենաօրիգինալ վարպետներից մեկը։ Ֆերրարան երբեմն իր աշխատանքները ստորագրել է «De Varalli» կամ «De Varalli vallis», քանի որ ծնվել էր [[Պիեմոնտ]]ի Վարալո (Varallo) կոմունայի մոտակայքում, իսկ հետագայում աշխատել է այնտեղ։ Ֆերրարայի եղբորորդին հայտնի նկարիչ և լոմբարդյան դպրոցի մաներիզմի տեսաբան Ջ. Պ. Լոմացոն էր<ref>Neues allgemeines Künstler-Lexicon; oder Nachrichten von dem Leben und den Werken der Maler, Bildhauer, Baumeister, Kupferstecher etc. Bearb. von Dr. G. K. Nagler. — München, E.A. Fleischmann, 1835—1852</ref>։ Գաուդենցիոն երկու անգամ ամուսնացել է։ Առաջին ամուսնությունից նա [[1509|1509 թվականին]] ունեցել է որդի և [[1512|1512 թվականին]] դուստր։ [[1528|1528 թվականին]] նա ամուսնացել է Մարիա Մաթիա դելլա Ֆոպայի հետ, ով մահացել է շուրջ 1540 թվականին՝ որդու մահից անմիջապես հետո։ |
||
Գաուդենցիո Ֆերրարին սովորել է [[Միլան |
Գաուդենցիո Ֆերրարին սովորել է [[Միլան]]ում և [[Ֆլորենցիա]]յում։ Բենուայի պնդմամբ, նրա ուսուցիչներն էին՝ Մակրինո դ'Ալբան և Ստեֆանո Սկոտոնը<ref>Бенуа А. Н. История живописи всех времён и народов. — В 4-х т. — СПб.: Изд-во Шиповник, 1912—1917. —Т. 2. 1912</ref>։ Աշխատել է [[Հռոմ]]ում։ Ընկերացել է Ռաֆայելի հետ։ Ֆերրարին Միլանում հանդիպել է [[Լեոնարդո դա Վինչի]]ի հետ 1490-1498 թվականներին և հետևել Սանտա Մարիա դելլա Գրացիեի վանքում «գաղտնի ընթրիք» որմնանկարի վրա նրա աշխատանքին։ Ֆերրարիի գեղանկարչական ստեղծագործություններում նկատելի է [[Լեոնարդո դա Վինչի]]ի, [[Պիետրո Պերուջինո]]յի, [[Կոռեջո]]յի և լոմբարդյան նկարիչների ազդեցությունը՝ [[Դոնատո Բրամանտե]]ի, Վինչենցո Ֆոպպայի, Բրամանտինոյի, Բեռնարդո Դզենալեի։ Ֆերրարիի մտերիմ ընկերն էր «Լեոնարդեսկը» [[Բեռնարդինո Լուինի]]ն։ |
||
Ֆերրարայի՝ որպես նկարչի ձևավորումը կապված է Սանտուարիո Սանտա Մարիա դելե Գրեզիի կառուցման և նկարչության հետ [[Վարալո |
Ֆերրարայի՝ որպես նկարչի ձևավորումը կապված է Սանտուարիո Սանտա Մարիա դելե Գրեզիի կառուցման և նկարչության հետ [[Վարալո]]յում և Սակրո Մոնտե դի Վարալոյում, որտեղ Ֆերրարան արձաններ էր կատարում փայտով և տերակոտայում։ Հետազոտողները նշում են, որ Ֆերրարան իսկապես կրոնական նկարիչ էր՝ ազդեցության ենթարկվելով Հյուսիսային [[Իտալիա]]յի և [[Գերմանիա]]յի Գոթիկների կողմից։ Այս առումով նրա անհատականությունը «այնքան հստակ է առանձնանում այդ ժամանակի իտալացի նկարիչների շրջանում, որ բնական է թվում եզրակացնել, որ Գաուդենցիոն իր երիտասարդության տարիներին շրջել է [[Ռինո]]յի ափերով և երկար ու խորը ընկղմվել նրա խորհրդական մթնոլորտում»<ref>Villata Е. Gaudenzio Ferrari. Gli anni di apprendistato. — Torino, 2004</ref>։ Ֆերրարան [[Ֆրանսիա]]կան Սակրո Մոնտե վանքի մատուռների նշանավոր ուխտագնացության անսամբլի հիմնական ստեղծողն էր, նա իր կյանքի ավելի քան տասը տարին նվիրել է այդ գործին։ Նա միաժամանակ հանդես է եկել որպես քանդակագործ, նկարիչ և ճարտարապետ։ Նրա գործը շարունակեցին [[Բեռնարդինո Լանինո|Բերնարդինո Լանինոյի]] աշակերտը և այլ տաղանդավոր նկարիչներ՝ Ջուլիո Սեզարե Լուինին, Գալեացցո Ալեսսին, Անտոնիո դ'Էնրիկոն, Ֆերմո Ստելլան<ref>Villata Е. Gaudenzio Ferrari. Gli anni di apprendistato // E. Villata, S. Baiocco, р. 18</ref>։ |
||
Վերջին աշխատանքները՝ որմնանկարներ և զոհասեղանների նկարներ, նկարիչը ստեղծել է [[Կոմո |
Վերջին աշխատանքները՝ որմնանկարներ և զոհասեղանների նկարներ, նկարիչը ստեղծել է [[Կոմո]]յում և Միլանում։ [[1536|1536 թվականին]] դադարել է աշխատել։ Գաուդենցիոյի աշակերտը Ջովաննի Բատիստա դելլա Սերվան էր։ Նկարչի հուշարձանը գտնվում է [[Վարալո]] քաղաքում, իսկ այն տան վրա, որտեղ նա ապրում էր ընտանիքի հետ, տեղադրվել են կիսանդրին և հուշատախտակը<ref>Romano G. Gaudenzio Ferrari e la sua scuola. I cartoni cinquecenteschi dell'Accademia Albertina, catalogo della mostra. —Torino, 1982</ref>։ |
||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
||
{{ծանցանկ}} |
|||
<references group=""></references> |
|||
{{Արտաքին հղումներ}} |
{{Արտաքին հղումներ}} |
||
{{DEFAULTSORT:Ֆերրարի, Գաուդենցիո}} |
{{DEFAULTSORT:Ֆերրարի, Գաուդենցիո}} |
||
[[Կատեգորիա:16-րդ դարի իտալացի նկարիչներ]] |
[[Կատեգորիա:16-րդ դարի իտալացի նկարիչներ]] |
||
[[Կատեգորիա:Իտալացի նկարիչներ]] |
[[Կատեգորիա:Իտալացի նկարիչներ]] |
||
Ընթացիկ տարբերակը 05:17, 20 հունվարի 2024-ի դրությամբ
Գաուդենցիո Ֆերրարի | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | 1475 |
| Ծննդավայր | Վալդուջա, Վերչելլի, Պիեմոնտ, Իտալիա |
| Վախճանվել է | հունվարի 31, 1546[1] |
| Մահվան վայր | Միլան, Միլանի դքսություն |
| Մասնագիտություն | նկարիչ, քանդակագործ և ճարտարապետ |
| Թեմաներ | գեղանկարչություն[2] և քանդակագործություն[2] |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | Virgin and Child?, Christ rising from the Tomb? և Saint Anne Polyptych? |
 Gaudenzio Ferrari Վիքիպահեստում | |
Գաուդենցիո Ֆերրարի(իտալ.՝ Gaudenzio Ferrari) (1475, Վալդուջա, Վերչելլի, Պիեմոնտ, Իտալիա - հունվարի 31, 1546[1], Միլան, Միլանի դքսություն), Լոմբարդյան դպրոցի իտալացի նկարիչ և քանդակագործ։ Լոմբարդյան մաներիզմի ամենաօրիգինալ վարպետներից մեկը։ Ֆերրարան երբեմն իր աշխատանքները ստորագրել է «De Varalli» կամ «De Varalli vallis», քանի որ ծնվել էր Պիեմոնտի Վարալո (Varallo) կոմունայի մոտակայքում, իսկ հետագայում աշխատել է այնտեղ։ Ֆերրարայի եղբորորդին հայտնի նկարիչ և լոմբարդյան դպրոցի մաներիզմի տեսաբան Ջ. Պ. Լոմացոն էր[3]։ Գաուդենցիոն երկու անգամ ամուսնացել է։ Առաջին ամուսնությունից նա 1509 թվականին ունեցել է որդի և 1512 թվականին դուստր։ 1528 թվականին նա ամուսնացել է Մարիա Մաթիա դելլա Ֆոպայի հետ, ով մահացել է շուրջ 1540 թվականին՝ որդու մահից անմիջապես հետո։
Գաուդենցիո Ֆերրարին սովորել է Միլանում և Ֆլորենցիայում։ Բենուայի պնդմամբ, նրա ուսուցիչներն էին՝ Մակրինո դ'Ալբան և Ստեֆանո Սկոտոնը[4]։ Աշխատել է Հռոմում։ Ընկերացել է Ռաֆայելի հետ։ Ֆերրարին Միլանում հանդիպել է Լեոնարդո դա Վինչիի հետ 1490-1498 թվականներին և հետևել Սանտա Մարիա դելլա Գրացիեի վանքում «գաղտնի ընթրիք» որմնանկարի վրա նրա աշխատանքին։ Ֆերրարիի գեղանկարչական ստեղծագործություններում նկատելի է Լեոնարդո դա Վինչիի, Պիետրո Պերուջինոյի, Կոռեջոյի և լոմբարդյան նկարիչների ազդեցությունը՝ Դոնատո Բրամանտեի, Վինչենցո Ֆոպպայի, Բրամանտինոյի, Բեռնարդո Դզենալեի։ Ֆերրարիի մտերիմ ընկերն էր «Լեոնարդեսկը» Բեռնարդինո Լուինին։
Ֆերրարայի՝ որպես նկարչի ձևավորումը կապված է Սանտուարիո Սանտա Մարիա դելե Գրեզիի կառուցման և նկարչության հետ Վարալոյում և Սակրո Մոնտե դի Վարալոյում, որտեղ Ֆերրարան արձաններ էր կատարում փայտով և տերակոտայում։ Հետազոտողները նշում են, որ Ֆերրարան իսկապես կրոնական նկարիչ էր՝ ազդեցության ենթարկվելով Հյուսիսային Իտալիայի և Գերմանիայի Գոթիկների կողմից։ Այս առումով նրա անհատականությունը «այնքան հստակ է առանձնանում այդ ժամանակի իտալացի նկարիչների շրջանում, որ բնական է թվում եզրակացնել, որ Գաուդենցիոն իր երիտասարդության տարիներին շրջել է Ռինոյի ափերով և երկար ու խորը ընկղմվել նրա խորհրդական մթնոլորտում»[5]։ Ֆերրարան Ֆրանսիական Սակրո Մոնտե վանքի մատուռների նշանավոր ուխտագնացության անսամբլի հիմնական ստեղծողն էր, նա իր կյանքի ավելի քան տասը տարին նվիրել է այդ գործին։ Նա միաժամանակ հանդես է եկել որպես քանդակագործ, նկարիչ և ճարտարապետ։ Նրա գործը շարունակեցին Բերնարդինո Լանինոյի աշակերտը և այլ տաղանդավոր նկարիչներ՝ Ջուլիո Սեզարե Լուինին, Գալեացցո Ալեսսին, Անտոնիո դ'Էնրիկոն, Ֆերմո Ստելլան[6]։
Վերջին աշխատանքները՝ որմնանկարներ և զոհասեղանների նկարներ, նկարիչը ստեղծել է Կոմոյում և Միլանում։ 1536 թվականին դադարել է աշխատել։ Գաուդենցիոյի աշակերտը Ջովաննի Բատիստա դելլա Սերվան էր։ Նկարչի հուշարձանը գտնվում է Վարալո քաղաքում, իսկ այն տան վրա, որտեղ նա ապրում էր ընտանիքի հետ, տեղադրվել են կիսանդրին և հուշատախտակը[7]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 RKDartists (նիդերլ.)
- ↑ 2,0 2,1 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
- ↑ Neues allgemeines Künstler-Lexicon; oder Nachrichten von dem Leben und den Werken der Maler, Bildhauer, Baumeister, Kupferstecher etc. Bearb. von Dr. G. K. Nagler. — München, E.A. Fleischmann, 1835—1852
- ↑ Бенуа А. Н. История живописи всех времён и народов. — В 4-х т. — СПб.: Изд-во Шиповник, 1912—1917. —Т. 2. 1912
- ↑ Villata Е. Gaudenzio Ferrari. Gli anni di apprendistato. — Torino, 2004
- ↑ Villata Е. Gaudenzio Ferrari. Gli anni di apprendistato // E. Villata, S. Baiocco, р. 18
- ↑ Romano G. Gaudenzio Ferrari e la sua scuola. I cartoni cinquecenteschi dell'Accademia Albertina, catalogo della mostra. —Torino, 1982
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Գաուդենցիո Ֆերրարի» հոդվածին։ |
| ||||||||||||||||
