Parenthesis (-is, f.) est signum graphicum in scriptione inter litteras aut numeros additum. Saepe particulae sententiarum aut mathematicarum formularum quae ad sensum dividendae sunt a reliquo inter parentheses duas includuntur. Parentheses calamo depinguntur, cum scribatur manu, aut imprimuntur computatore scriptae.

Parentheses

Parentheseon quattuor genera sunt:

  • ( ) Parenthesis circularis, inter litteras, signa aut numeros pariter inserta.
  • [ ] Parenthesis quadra, praecipue in mathematicis formulis, sed etiam in peculiaribus integrationibus scriptionis inserta. Philologi, textus perquirentes ex antiquitate traditos his signis sive verba sive litteras signare solent, quas per interpolationem introductas putant tollendas.
  • { } Parenthesis ungulata vel flexuosa, in mathematicis formulis inserta; rare addita ad comprehendendos ordines verborum verticaliter dispositorum.
  • < > Parenthesis angularis, rare inserta, saepe delectione scribentis. Philologis autem mos est, vel litteras vel verba his signis inclusa ad inserendum proponere, ut textum corruptum redintegrent vel lacunam manifestam compleant.

De parentheseon usibus

recensere
 
Parentheses quadrae descriptionem chemicam comprehendunt

Duo maximi sunt usus parentheseon, cum in textibus litterarum aut in mathematicis scientiis, scilicet algebra, physica et chemia inseruntur:

  • Primum recludunt enim parentheses sectiones scriptionis et, ut apud Servium, legimus: "parenthesis est, quotiens remota de medio sententia integer sermo perdurat."[1]
  • Secundum numeros mathematicaque signa, ad monstrandum quomodo inter sese combinentur. Mathematicum systema statuit parentheses circulares interiores, quadras medias, ungulatas autem extremas esse.

Aequatio ficta in qua usus parentheseon ostenditur:

x²(x-3)(x+1) = {3[4x-2(x+11)³(2-3x)]+9]}-7

Adnotationes

recensere
  1. Servius, In Aeneidem 1.65.

Nexus interni