Quantum redactiones paginae "Linguistica" differant

← Differentia superior Differentia proxima →

Content deleted Content added

Inline

Emendatio ex 18:38, 5 Ianuarii 2017

Linguistica, etiam glottologia sive plenius linguistica generalis est scientia quae quaslibet linguas naturales pertractat, quali vocum sive gestuum, verborum, sententiarum, significationumque structura constitutae sint. Lingua naturalis est terminus, qui ad linguas humanas refertur. "Naturalem" dicimus, quia velut natura, id est: sponte sua, ex hominum inter se loquentium actuum multitudine creverunt continuoque crescunt, nec mathematicorum artificiis constructae sunt. Itaque linguae formales, quippe quae nihil ad mundum socialem referantur, ad linguisticam non pertinent (quamquam linguistae quoque interdum methodis formalibus utuntur). "Humanam" dicimus, quia talibus de signis agitur, quae ex forma et significatione constant.

Linguistica est pars semioticae, quae omnium generum signa et signalia communicativa, sive vocibus emissa sive gestibus expressa sive picturis effecta, pertractat.

Studia linguistica ex maxima parte ad singulas linguas describendas pertinent. Quibus in studiis philologia et linguistica corporum magnas partes agunt. Constat quamque linguam systema esse ex subsystematibus constans. Descriptionem structurae linguae perficit grammatica scientifica, quae multiplicem imaginem diagrammaticam subsystematum describendorum praebet.

De divisionibus linguisticae

In linguistica, quamquam per singularum linguarum exemple proficitur, tamen quaestiones generales ad naturam ac pertractationem linguae naturalis pertinentes proponuntur:

Quomodo a ceteris nuntiorum communicandorum modis differt lingua naturalis? Quae sunt eius virtutes et propietates?
Quem ad finem linguam humanam informavit natura hominis, quem ad finem mores et consuetudines sociales linguam figurant? Quomodo pro portione sua mores et actus hominum lingua naturali informantur? Quomodo denique lingua naturalis apud hominem valet?
Quae sunt partes stracturales et propietates generales linguae humanae? Universalia linguistica -- suntne, et si sunt, qualia sunt et quomodo investigantur?
Singulae linguae, siquidem ex eodem ingenio humano natae sunt, nihilo minus multum inter se differunt. Suntne huic differentiae certi fines? Linguae mundi quatenus in classes typologicas dividi possunt?
Lingua(e usus) quomodo ad alias actiones cognitivas refertur? Systema linguae quomodo ad usum linguae refertur?
Cur et quomodo mutantur structurae linguarum? Linguistica diachrona et linguistica historica quomodo inter se differunt?
Quae sunt input sive indita descriptionis grammaticae?

Linguistica generalis proprio et stricto sensu e nucleo quodam descriptivo constat, in quo elementa cuiusque subsystematis eorumque relationes syntagmaticae et paradigmticae enumerantur. Quem nucleum etiam linguisticam autonomam appellari decet. Nam autonoma est, quod in ea definitur, quae elementa quaeque inter elementa rationes in lingua describenda sint. Antequam enim usum aut mutationem elementorum pertractare potuerimus, cognoscere primum debebimus, elementa illa quae sint.^[1] Quod scimus, Panines, grammaticus Indicus, primam explicationem autonomam, mere descriptivam, linguae Sanscritae octo capitulis (Sanscritice Aṣṭādhyāyī, अष्टाध्यायी) circa annum 500 a.C.n. confecit.

In studiis linguisticis—cogitatione quidem, non re—omnes linguae aequum locum obtinent, quamquam nemo negare potest linguam Anglicam, nec non linguas Europaeas, in his studiis maximas partes agere. Sed non nisi initium factum est. Forsitan addito tempore haec iniquitas corrigatur. In studiis linguisticis lingua, sive de lingua in genere sive de singulis linguis agitur, ut systema tractatur ex subsystematibus constans. Qui intellectus linguae a Ferdinando de Saussure duci solet, qui dum vivit id agebat, ut linguisticae suam cuius studium habeat rem instituat, suamque inter studia scientifica viam propriam munitaret: linguisticam scientiam autonomam esse de solis structuris agentem, quae suam habeat rationem propriam, nec solum in phoneticam aut psychologiam reduci possit.^[2]

Partes linguisticae

Notae

↑ Itkonen 1978.
↑ Saussure 1922: 20-26.

Bibliographia

Aitchison, Jean. 1999. Linguistics: An Introduction. Hodder & Stoughton.
Akmajian, Adrian, Richard Demers, Ann Farmer, et Robert Harnish. 2010. Linguistics: An Introduction to Language and Communication. Cantabrigiae Massachusettae: The MIT Press. ISBN 0-262-51370-6.
Crystal, David. 1990. Linguistics. Penguin Books.
Fromkin, Victoria, Robert Rodman & Nina Hymes. 2008. An Introduction to Language. Octavo editum. Boston: Thomson Wadsworth, ISBN 978-1-4130-1773-1.
Greenberg, Joseph. 1948. Linguistics and ethnology. Southwestern Journal of Anthropology 4: 140–147.
Hall, Christopher. 2005. An Introduction to Language and Linguistics. Breaking the Language Spell. Routledge
Halliday, Michael A. K. 2006. On Language and Linguistics, edited by Jonathan Webster. London & New York: Continuum.
Hudson, G. 2000. Essential Introductory Linguistics. Oxford: Blackwell.
Itkonen, Esa. 1978. Grammatical theory and metascience. Amsterdam: Benjamins.
Lyons, John. 1991. Natural Language and Universal Grammar. New York: Cambridge University Press.
Lyons, John. 1995. Linguistic Semantics. Cambridge University Press.
Martinet, André. [[1970]. Éléments de linguistique générale. Paris: Armand Colin.
Sapir, Edward. 1921. L]anguage. An introduction to the study of speech. New York: Harcourt, Brace and company.
Saussure, Ferdinand de. 1922. Cours de linguistique générale publié par Charles Bally et Albert Sechehaye avec la collaboration de Albert Riedlinger. Paris: Payot.
Taylor, John R. 2003. Cognitive Grammar. Oxford University Press.
Trask, R. L. 1995. Language: The Basics. London: Routledge.
Ungerer, Friedrich & Hans-Jorg Schmid. 1996. An Introduction to Cognitive Linguistics. Longman.

Nexus interni

Nexus externi

Scientiae humanae

Archaeologia · Civilitas · Geographia · Historia · Ius · Linguistica · Oeconomia · Philosophia · Psychologia · Sociologia

[1] Itkonen 1978.

[2] Saussure 1922: 20-26.

[1]

[2]

@@ Linea 1: / Linea 1: @@
 [[Fasciculus:Places of articulation.svg|thumb|200px|Loci articulationis]]
-'''Linguistica''' sive plenius '''linguistica generalis''' est [[scientia (ratio)|scientia]] quae quaslibet linguas naturales pertractat, quali [[vox|vocum]] sive [[linguae gesticulatoriae|gestuum]], [[verbum (generale)|verborum]], [[sententia (linguistica)|sententiarum]], [[significatio]]numque [[structura]] constitutae sint. ''Lingua naturalis'' est [[terminus technicus|terminus]], qui ad linguas [[societas humana|humanas]] refertur. "Naturalem" dicimus, quia velut natura, id est: sponte sua, ex hominum inter se loquentium actuum multitudine creverunt continuoque crescunt, nec mathematicorum artificiis constructae sunt. Itaque [[lingua formalis|linguae formales]], quippe quae nihil ad mundum socialem referantur, ad linguisticam non pertinent (quamquam linguistae quoque interdum methodis formalibus utuntur). "Humanam" dicimus, quia talibus de [[signum (ars semiotica)|signis]] agitur, quae ex forma et significatione constant.
+'''Linguistica''', etiam '''glottologia''' sive plenius '''linguistica generalis''' est [[scientia (ratio)|scientia]] quae quaslibet linguas naturales pertractat, quali [[vox|vocum]] sive [[linguae gesticulatoriae|gestuum]], [[verbum (generale)|verborum]], [[sententia (linguistica)|sententiarum]], [[significatio]]numque [[structura]] constitutae sint. ''Lingua naturalis'' est [[terminus technicus|terminus]], qui ad linguas [[societas humana|humanas]] refertur. "Naturalem" dicimus, quia velut natura, id est: sponte sua, ex hominum inter se loquentium actuum multitudine creverunt continuoque crescunt, nec mathematicorum artificiis constructae sunt. Itaque [[lingua formalis|linguae formales]], quippe quae nihil ad mundum socialem referantur, ad linguisticam non pertinent (quamquam linguistae quoque interdum methodis formalibus utuntur). "Humanam" dicimus, quia talibus de [[signum (ars semiotica)|signis]] agitur, quae ex forma et significatione constant.
 Linguistica est pars [[semiotica]]e, quae omnium generum [[signum|signa]] et signalia [[communicatio|communicativa]], sive [[vox|vocibus]] emissa sive [[gestus|gestibus]] expressa sive [[pictura|picturis]] effecta, pertractat.