Трпејца

село во Општина Охрид

Трпејцасело во Општина Охрид, на брегот на Охридското Езеро.

Трпејца

Поглед на селото Трпејца од планината Галичица

Трпејца во рамките на Македонија
Трпејца
Местоположба на Трпејца во Македонија
Трпејца на карта

Карта

Координати 40°57′36″N 20°47′01″E / 40.96000° СГШ; 20.78361° ИГД / 40.96000; 20.78361
Регион  Југозападен
Општина  Охрид
Област Охридско
Население 320 жит.
(поп. 2021)[1]

Пошт. бр. 6322
Повик. бр. 046
Шифра на КО 19047
Надм. вис. 700 м
Слава Спасовден
Трпејца на општинската карта

Атарот на Трпејца во рамките на општината
Трпејца на Ризницата

Потекло на името

уреди

Под името „Трпезица“ селото се споменува во пишани историски документи од 1582 година, а самите жители сметаат дека името потекнува од зборот трпеза поради трпезите коишто се поставувале за време на прославите крај некогашната тврдина.[2]

Научните истражувања потврдуваат дека името потекнува од зборот „тр(а)пеза“, кое треба да се сфати метафорично во смисла „место рамно како трпеза“, бидејќи самото село се наоѓа во зарамнет дел на полуостровче кое личи на трпеза.[3] Некои од селаните денес името на селото го поврзуваат и со личното име Трпе/Трпејца од Трпевица.

Географија и местоположба

уреди
 
Поглед на селото Трпејца

Ова село се наоѓа во Охридско, во крајниот јужен дел на територијата на Општина Охрид, недалеку од брегот на Охридското Езеро, и низ него поминува патот Охрид-Свети Наум.[4] Селото е ридско, на надморска височина од 710 метри. Од градот Охрид е оддалечено 25 километри.[4]

Селото Трпејца поседува урбанистички план[4] и се развива по него. Поради својата привлечност за туристите и природните убавини на околината во јавноста е познато и под името Македонското Сен Тропе.[5]

Селото се наоѓа во подножјето на планината Галичица, во една природна вдлабнатина меѓу карпите на источниот брег на Охридското Езеро. Соседни села се Љубаништа на југ и Пештани на север. Селаните се снабдувале со вода за пиење од езерото, а од 1972 година бил спроведен водовод во селото, кој исто така ја користи водата од езерото.[2]

Месностите во атарот во планинскиот дел се нарекуваат: Осој, Мал Осој, Галичица (сѐ до Охрид), Дабова Ливада, Баба, Зли Дол, Корита и Црн Камен. Месности во ниските делови на атарот се: Церот, Орев, Јадара, Баралица, Дервен, Заум (до езерото), Св. Никола и Св. Петар.[2]

Селото е од збиен тип. Поделено е на маала според родовските презимиња: Короновци, Параловци, Филовци и други.[2]

Историја

уреди
 
Гравура од Христофор Жефарович од XVIII век на која се прикажани: Охрид, Елшани, Пештани, Трпејца и црквата „Св. Богородица Заумска“

Трпејца е многу старо село со богата историја, за што сведочат остатоците од минатото. За првпат е населено во неолитско време, што се гледа од остатоците на наоѓалиштето Црна Пеш (Крстон Заб) крај езерото. Меѓу народот се верува дека името на селото потекнува од зборот „трпеза“, кои во време на верските празнувања биле поставувани крај некогашната тврдина, која се наоѓала на возвишението Осој (1.006 м.) јужно од селото, чиј дел со остатоци од ѕидини го носи името Градиште.[2] Осој или Градиште претставува тврдина од средниот век која се наоѓала на ридот Осој во близина на с.Трпејца. На јужната падина на врвот можат да се забележат остатоци од тврдината. Утврдувањето било изведено со два паралелни ѕида, оддалечени еден од друг околу 40м. Ширината на ѕидовите варирала од 1.5м до 2.4м.[6] За првпат овој локалитет го забележал и спомнал професорот Иван Микулчиќ во 1976 година но за жал не оставил повеќе податоци за оваа тврдина.

Селото се споменува во 1582 година под името „Трпезица“ кога имало 50 христијански (македонски) куќи. Во овој период домаќинствата биле дервенџиски, а ова занимање (грижа околу безбедноста на патиштата) било задржано и во XVII век, кога крај селото минувал патот Охрид-Корча.[2]

Во XIX век, Трпејца било село во Охридската каза на Отоманското Царство.

Кон крајот на турското ропство жителите во селскиот атар ја обработувале земјата на манастирот „Св. Наум“, која била добиена во замена за манастирското земјиште во селото Полјани кај Корча, кое по договор му било отстапено на некој бег од Колоња во Албанија. За време на Првата светска војна, Трпејца се наоѓа на линијата каде се воделе тригодишни борби, па за тој период населението било евакуирано во Охрид и околните села.[2]

Стопанство

уреди

Атарот на селото зафаќа простор од 13,2 км2. На него преовладуваат шумите на површина од 800 хектари, а на обработливото земјиште отпаѓаат 213 хектари.[4]

Селото, во основа, има полјоделска функција, која сепак во поново време се заменува со рекреативно-туристичка функција.[4]

Со векови населението се занимавало со риболов, кој бил основниот извор на приходи. Жителите на Трпејца заедно со пештанци отсекогаш биле познати риболовци. Порано од секоја куќа во Трпејца имало најмалку по еден рибар. Трпејчките рибари ја продавале уловената риба на охридските трговци. Во седумдесеттите години на XX век во Трпејца имало 13 рибари, кои биле вработени во рибарското стопанство од Охрид. Во поново време се лови значително помалку риба од порано.[2]

Значајна улога имало и сточарството при што селото имало 5 бачила во секое по 300 до 500 глави ситна стока (овци и кози), а земјоделството било ограничено на обработка на малото и суво Трпејчко Поле. Самите мештани кажуваат дека лете жителите биле сточари и дрвосечачи во шумата, додека зимно време биле риболовци. До средината на XX век, жителите на Трпејца својата издршка главно ја обезбедувале и преку одгледување на стока и сечење на шумата на Галичица, од каде дрвата ги продавале во Охрид.[2]

За продажба на дрва и воопшто трговска размена со градот Охрид, жителите на Трпејца користеле специјални чунови, кои освен за риболов служеле и за пренесување на разновиден товар. За продажбата на дрва во Охрид и пренесувањето на посебни ствари од градот до селата со чамци, постои и запис од 1929 година. Во втората половина на XX век селото се ориентира кон вработување во Охрид.[2]

Туризам

уреди

Поради изворедната поволна положба и природни убавини, од втората половина на XX век во Трпејца во сѐ поголем развој и подем е туризмот. Последниве години особено се развива летниот езерски туризам.[7]

Во Трпејца постојат повеќе сместувачки и угостителски туристички објекти меѓу кои попознати се: рибниот ресторан „Рибар“[8], „Де Ниро“ - соби и апартмани, Вилата „Бубе“ на самиот брег на езерото, автокампинг и вила „Герос“, но и многу други.

Население

уреди
Население во минатото
ГодинаНас.±%
1948314—    
1953346+10.2%
1961416+20.2%
1971392−5.8%
1981395+0.8%
ГодинаНас.±%
1991358−9.4%
1994360+0.6%
2002303−15.8%
2021320+5.6%

Во книгата „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. селото е имало 50 домаќинства и 140 жители.[9]

Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Трпејца живееле 315 жители, сите Македонци.[10] Според секретарот на Бугарската егзархија Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“), во 1905 година во Трпејца имало 320 жители, патријаршисти.[11]

На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Трапезица е претставено како чисто македонско село во Охридската каза на Битолскиот санџак со 39 куќи.[12]

Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 250 Македонци.[13]

Селото е средно по големина и е населено со македонско население. Тоа, во 1961 година имало 416, а во 1994 година 360 жители.[4]

Според пописот од 2002 година, во селото Трпејца живееле 303 жители, сите Македонци.[14]

Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 320 жители, од кои 294 Македонци, 4 останати и 22 лица без податоци.[15]

Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:

Година 1900 1905 1948 1953 1961 1971 1981 1991 1994 2002 2021
Население 315 320 314 346 416 392 395 358 360 303 320
Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[16]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[17]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[18]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[19]

Родови

уреди

Селото Трпејца отсекогаш па сѐ до денес е населено исклучиво со Македонци од православна христијанска вероисповед.[2]

За стари родови од Трпејца се сметаат: Короновци, Филовци, Параловци, Ширевци и Ќеровци. Сите родови се староседелци во Трпејца и нивна куќна слава е Свети Никола.

Општествени установи

уреди
  • Поранешно основно училиште

Самоуправа и политика

уреди

Селото влегува во рамките на Општина Охрид, која била проширена при новата територијална поделба на Македонија во 2004 година.

Во периодот од 1996 до 2004 година, селото било дел од некогашната Општина Охрид.

Во периодот од 1965 до 1996 година, селото било сместено во големата општина Охрид.

Во периодот од 1955 до 1965 година, селото било дел од тогашната општина Охрид.

Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната Општина Галичица, во која покрај селото Трпејца, се наоѓале и селата Велгошти, Велестово, Елшани, Лескоец, Љубаништа, Коњско, Пештани, Рамне, Скребатно и Шипокно. Во периодот 1950-1952, селото било дел од општината Љубаништа, во која влегувале селата Љубаништа и Трпејца.

Избирачко место

уреди

Во селото постои избирачкото место бр. 1292 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на основното училиште.[20]

На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 273 гласачи.[21]

Културни и природни знаменитости

уреди
 
Поглед на главната селска црква „Св. Никола“
 
Поглед на црквата „Вознесение Христово“
Археолошки наоѓалишта[22]
Цркви[23]
Манастири
Пештери[24]
Природни реткости

Редовни настани

уреди
  • „На зајдисонце“ (крај на јули) — културна манифестација која опфаќа разни настани како: изложби, поетски читања, драмски изведби, музички настапи, промоции на книги, спортски натпревари;
  • Спасовден (селска слава) — се прославува од целото село во црквата Свети Спас која се наоѓа западно од Трпејца под месноста Корито на Галичица, каде некогаш селаните имале сточарски станови; и
  • Во црквата Св. Богородица на Заум секоја година на 4 јули, ден по летниот празник на Свети Наум Охридски, покрај богослужбата се одржува народен собор и прослава со кум од селото Трпејца при што се дели посен ручек.[25]

Култура и спорт

уреди

Секое лето во селото од 20 до 28 јули во организација на Здружението „За Трпејца со љубов“ се одржува културната манифестација „На зајдисонце“, која опфаќа повеќе културни настани како изложби, поетски читања, драмски изведби.

Во селото постои кајак-клубот „Рибар“.

Иселеништво

уреди

После Втората светска војна, околу 30 домаќинства од Трпејца се преселиле во Охрид. Иселеници од Трпејца има и во Ниш (3 к.), Америка (4 к.) и Бугарија.[2]

Според кажувања на жителите во седумдесеттите години на XX век, иселувањата престанале, што е случај и денес бидејќи селото одржува стабилен и еднаков број на жители.[2]

Галерија

уреди

Наводи

уреди
  1. „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 Трифуноски, Јован Ф. (1992). Охридско-струшка област : антропогеографска проучавања. Београд: Српска академија наука и уметности. ISBN 8670251582. OCLC 27418468.
  3. Иванова, Олга (2014). Речник на имињата на населените места во Р Македонија : (Б,Ѓ,Е,Ј,Н,Р,Т,Ќ,У,Ф,Х,Џ,Ш). Скопје: Институт за македонски јазик „Крсте Мисирков“. стр. 181. ISBN 978-608-220-026-2.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Панов, Митко (1998). Енциклопедија на селата во Република Македонија (PDF). Скопје: Патрија. стр. 303. Посетено на 20 јануари 2020.
  5. Василевска, Ана (2017-07-21). „Изложби и концерти во македонското Сен Тропе“. МАКФАКС. Посетено на 2020-01-20.
  6. Koco, Dimče; Grozdanov, Cvetan; Makedonska akademija na naukite i umetnostite; Muzej na Makedonija (Skopje, North Macedonia), уред. (1994). Arheološka karta na Republika Makedonija. Skopje: Makedonska akademija na naukite i umetnostite : Muzej na Makedonija, Arheološki oddel. ISBN 978-9989-649-00-4.
  7. Мишо Јузмески: „Елшани - живот меѓу каменот и водата“, Елшани, 2009
  8. „„Ресторан Рибар - Трпејца". Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 2015-09-17.
  9. „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, с. 100-101.
  10. Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, с.252
  11. D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, рр. 162-163.
  12. Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 30.
  13. „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
  14. „Попис на Македонија“ (PDF). Завод за статистика на Македонија. 2002. Посетено на 20 јануари 2020.
  15. „Оваа категорија опфаќа лица коишто учествуваат во вкупното резидентно население, но поради нивно одбивање да бидат попишани, неможност да бидат најдени на својата адреса на живеење и непотполност во работата на попишувачите не биле официјално попишани, туку за нив податоците биле преземени од административни извори и затоа не учествуваат во изјаснувањето за етничка припадност, вероисповед и мајчин јазик (Прочитајте повеќе...).“
  16. К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
  17. Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
  18. „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
  19. „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
  20. „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 20 јануари 2020.
  21. „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2021-03-13. Посетено на 20 јануари 2020.
  22. Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 278-279. ISBN 9989-649-28-6.
  23. Јелена Павловска, Наташа Ниќифоровиќ и Огнен Коцевски (2011). Валентина Божиновска (уред.). Карта на верски објекти во Македонија. Менора - Скопје: Комисија за односи во верските заедници и религиозните групи. ISBN 978-608-65143-2-7.
  24. Манаковиќ Д., Андоновски Т., Колчаковски Д. (1993): Подземни карстни форми во Националниот парк “Галичица”. Годишен Зборник на ПМФ, Институт за Географија, бр. 31-32, стр.: 37-71, Скопје.
  25. Според кажување на Ристе Велески (28 години), жител на с. Трпејца. Забележал Марио Шаревски, на 14 јули 2015 г.

Поврзано

уреди

Надворешни врски

уреди