Chiara Lubich: verschil tussen versies

'''Chiara (Silvia) Lubich''' ([[Trente (stad)|Trente]], 22 januari 1920 – [[Rocca di Papa]], 14 maart 2008) was de oprichter en eerste voorzitter van de Rooms-Katholieke [[Focolarebeweging]].

 

Lubich werd geboren in Trente als tweede van vier kinderen. Haar moeder was katholiek, haar vader socialist. Hij werd werkloos vanwege de zware economische crisis van 1929 en daardoor moest het gezin in grote armoede leven. Al vanaf jonge leeftijd gaf Lubich les om haar studie te kunnen betalen. Ze werkte van 1938 tot 1940 op basisscholen in de bergdorpjes Castello en [[Livo (Trente)|Livo]] in de buurt van Trente. Vanaf 1940 tot 1943 gaf ze les in het weeshuis van de [[Kapucijnen]] in Trente. Lubich begon een studie filosofie aan de universiteit van [[Venetië (stad)|Venetië]]. Vanwege de [[Tweede Wereldoorlog]] was ze echter genoodzaakt om haar studie af te breken.

 

Op 7 december 1943 legde Lubich haar persoonlijke geloften af voor God en noemde Hem het Ideaal, het “Alles” in haar leven. Hierbij nam ze ook de naam Chiara <ref>naar de heilige [[Clara van Assisi|Clara]] naam die zij kreeg toen zij lid was geworden van de derde orde van Sint Franciscus</ref> aan in de plaats van haar doopnaam Silvia. Het aannemen van de geloften was in feite de oprichtingshandeling van ''Opera di Maria'' (Latijn: Opus Mariae, Nederlands: ''Werk van Maria''), een kerkelijke beweging die beter bekend is onder de naam Focolare.

 

Ook in 1949 ontmoette zij Pasquale Foresi, een jongeman die was opgegroeid in een katholieke omgeving en met een zelfkritische geest [[theologie]] bedreef. Hij werd de eerste priester van de Focolarebeweging. Hij stond altijd aan Lubichs zijde en hielp eraan mee dat ook theologisch onderzoek een plaats kreeg binnen de beweging. Hij hielp bij de oprichting van de uitgeverij ''Città Nuova'' en van het Focolare-dorp [[Loppiano]] (vlak bij Florence), een "Mariapoli" ofwel "stadje van Maria" (dorpje of centrum) waar men de idealen en inzichten van Chiara intensief en permanent probeert te leven. Vanwege zijn belangrijke bijdrage wordt ook hij, net als Igino Giordani, beschouwd als medeoprichter van de beweging.

 

 

Na de [[Hongaarse Revolutie]] van 1956 deed Lubich een appel op paus [[Pius XII]] om te smeken dat Gods naam zou terugkeren “op de pleinen, in de huizen, in de fabrieken, in de scholen”. Zo kwamen de eerste ''Volontari di Dio'', leken die hun best deden om radicaal vanuit een evangelische spiritualiteit te leven. Ze wilden net zo leven als de eerste christenen. Door hun radicaliteit gaven ze voortdurend voeding aan de christelijke revolutie om hen heen, vooral door het doen van goede werken en werken van barmhartigheid. Ze wilden het nieuwe gebod van Jezus “Heb elkaar lief” (Joh. 13:34) vertalen in sociaal werk.

Er waren toen katholieken die deze 'evangelische spiritualiteit' protestants (ketters) vonden en die een zaak aanhangig maakten bij de Congregatie van het H.Officie, onderdeel van de [[Romeinse Curie|Curie]] in Rome. Chiara Lubich hield geestelijk rekening met de onmiddellijke opheffing van haar beweging. Paus Pius XII had echter bevolen de zaak − wellicht alleen voorlopig − te laten rusten.

 

 

* In 1964 stichtte Lubich het Focolare-dorp Loppiano in de heuvels bij [[Florence (stad)|Florence]]. Dit was de eerste van een hele rij dergelijke dorpen over de hele wereld.

* In 1997 en 1998 hield Lubich zich bezig met het vinden van nieuwe wegen in de interreligieuze dialoog. Ze werd in [[Thailand]] uitgenodigd om voor 800 boeddhistische monniken te spreken over haar christelijke geloofservaringen. In de moskee van [[Harlem (hoofdbetekenis)|Harlem]] in [[New York (stad)|New York]] sprak ze voor 3000 Afro-Amerikaanse moslims en in Argentinië sprak ze voor de Joodse gemeenschap van Buenos Aires.

 

 

Bij haar begrafenis op 18 maart waren duizenden mensen aanwezig, onder wie diverse politici, vertegenwoordigers van andere kerkelijke bewegingen en mensen uit andere kerken en van andere religies. Paus Benedictus XVI liet een boodschap overbrengen, waarin hij benadrukte dat Lubich een vrouw was die een van gedachten was met de pausen en die soms in staat was om al eerder bepaalde zaken te doorzien en die dan uit te werken. In zijn preek wees kardinaal [[Tarcisio Bertone]] haar aan als een van de “stralende sterren” van de twintigste eeuw, naast persoonlijkheden als [[Moeder Teresa]] van Calcutta. Als hoofd van de beweging volgde Maria Voce haar op, een van haar nauwste medewerkers. Zij werd op 7 juli 2008 unaniem verkozen door de Algemene Assemblee van de beweging voor een periode van zes jaar.

Op 27 januari 2015 werd in de kathedraal van [[Frascati (plaats)|Frascati]] op plechtige wijze het proces gestart voor de zaligverklaring en heiligverklaring van Chiara Lubich.

 

Een aantal ex-focolareleden zijn naar buiten gekomen met de bewering dat de beweging trekken van een sekte heeft en dat in de beweging een hele persoonsverering ontstaan is rond de stichteres.<ref>http://www.focolare.net/sekte.html</ref><ref>De l'emprise à la liberté, Derives sectaires au sein de l'Eglise,sous la direction de Vincent Hanssens, Editions Mols, 2017, {{ISBN|978-2-87402-222-7}} In dit boek worden enquêteantwoorden van o.a. 5 vrouwelijke ex-focolareleden besproken en van een ex-focolarino.</ref>. Ook beweerden ze dat navolging van Maria in feite navolging van Chiara Lubich betekende en dat zij in niets meer zichzelf mochten en konden zijn.<ref>Bevrijd, over identiteitsverlies en de lange weg naar heelwording, Monique Goudsmit (alias),uitgeverij Calbona, 2009, {{ISBN|978-94-90075-10-1}}</ref>. Gordon Urquhart, ex-focolarino, beweert in zijn boek "Het geheime leger van de paus" (over de nieuwe lekenbewegingen in de katholieke kerk), dat de Focolarebeweging geheime teksten heeft, die onder de focolarini circuleren. Ze worden te sterk bevonden "voor publieke consumptie".Hij bespreekt een zo'n tekst, die hij eens onder ogen heeft gehad. Chiara beschrijft erin hoe zij de maagd Maria had "gezien" als de bron van alle genade. Ze voegde er echter aan toe dat naast de [[Maria (moeder van Jezus)|Madonna]] een tweede, kleine Maria (zijzelf) stond. In mij, zegt ze, is alle genade voor degenen die zich in eenheid aaneen willen sluiten.En: in de beweging wordt het woord "Mamma" voor Chiara gereserveerd<ref>Het geheime leger van de paus, Gordon Urquhart; (Ooorspronkelijk: The Pope's Armada, Bantam Press), Uitgeverij Anthos, 1995/1996, {{ISBN|90 414 0067 2}}, blz. 38-44</ref>.

 

* Meditaties, Brussel, 1970

* Het woord van leven, Brussel, 1975

* Verlaten Jezus. Bron van leven, Nieuwkuijk, 2016, {{ISBN|9789082453416}}

 

* In 1977 ontving zij in [[Londen (hoofdbetekenis)|Londen]] de Templetonprijs voor de Vooruitgang van de Religies

* In 1996 kreeg zij van de Unesco in Parijs de Prijs voor Vredesopvoeding

Lubich ontving het ereburgerschap van diverse steden over heel de wereld.

 

* Ridder in het Grootkruis van de Orde van Verdienste van de Republiek Italië “Op initiatief van de president van Italië”

* Dame van de [[Nationale Orde van het Zuiderkruis]] (Brazilië)

* Grootkruis van verdienste van Duitsland

 

* {{Citeer boek|auteur=E. Robertson|titel=Chiara|uitgever=Antwerpen|date=1978}} (vert. L. van den Broek)

* {{Citeer boek|auteur=M. Pochet|titel=Leven voor de eenheid. Chiara Lubich en de Focolares|uitgever= Antwerpen|date= 1984|isbn=9067211338}} (vert. E. Herkes)

* {{Citeer boek|auteur=L. van den Broek|titel=Wijsheid van Chiara Lubich. 365 teksten voor elke dag van het jaar|uitgever=Tielt|date=2007|isbn=9789020969733}}

 

* [http://www.focolare.nl/ De site van de Nederlandse tak van de Focolarebeweging]

{{commonscat|Chiara Lubich}}

}}

 

[[Categorie:Wikipedia:Vertaalde artikelen uit het educatieprogramma]]

[[Categorie:Religieus leider]]