William Shockley: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Functie voor linksuggesties: 1 link toegevoegd. Labels: Visuele tekstverwerker Nieuwkomer-taak Voorgesteld: koppelingen toevoegen |
|||
(14 tussenliggende versies door 10 gebruikers niet weergegeven) | |||
Regel 20:
== Biografie ==
Shockley werd geboren in Londen als
In 1913 keerde de familie terug naar de Verenigde Staten waar hij opgroeide in de Californische plaats [[Palo Alto (Californië)|Palo Alto]] waar hij ook zijn opleiding genoot. In 1932 behaalde hij zijn bachelor (B.Sc.) aan de [[California Institute of Technology]]. Aan het [[Massachusetts Institute of Technology]] studeerde hij [[vastestoffysica]] onder professor [[John C. Slater]] en ontving zijn Ph.D. in 1936 met zijn proefschrift over de energiebandstructuur van [[natriumchloride]].
Datzelfde jaar werd hij door [[Mervin Kelly]] aangenomen bij [[Bell Telephone Laboratories]] te [[Murray Hill (New Jersey)|Murray Hill]], waar hij werkte in de onderzoeksgroep die onder leiding stond van [[Clinton Davisson]]. In 1955 legde hij zijn positie als directeur van de afdeling transistorfysica neer om directeur te worden van de ''[[Shockley Semiconductor Laboratory]]'', een afdeling van ''[[Beckman Instruments]]'', te [[Mountain View (Santa Clara County)|Mountain View]] voor de onderzoeksontwikkeling en de productie van nieuwe transistors en andere halfgeleidercomponenten. Uit zijn bedrijf gingen acht werknemers weg, de zogenoemde ''
In 1963 werd hij benoemd tot de eerste Alexander M. Poniatoff-professor aan de [[Stanford-universiteit]], een leerstoel op het gebied van engineering en toegepaste wetenschap.
Terwijl hij nog MIT-student was huwde hij in augustus 1933 met Iowan Jean Bailey, met wie hij drie kinderen kreeg. Dit huwelijk eindigde in scheiding waarop hij in 1955 hertrouwde met Emmy Lanning.
[[Bestand:Bardeen Shockley Brattain 1948.JPG|thumb|Bardeen, Shockley en Brattain]]
== Solid-state transistor ==
Voor de [[Tweede Wereldoorlog]] zocht men bij Bell Labs al naar een robuuster alternatief voor vacuümbuizen in het telefoniesysteem. Shockley deed onderzoek naar halfgeleiders maar slaagde er niet in een werkend prototype te maken.
Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog formeerde Bell Labs een solid-state fysicagroep onder leiding van Shockley en de scheikundige [[Stanley Morgan]] – andere medewerkers van deze onderzoeksgroep waren [[John Bardeen]] en [[Walter Brattain]], natuurkundige [[Gerald Pearson]], scheikundige [[Robert Gibney]], elektronica-expert [[Hilbert Moore]] en verschillende andere technici. Hun taak was het zoeken van een solid-state alternatief voor de kwetsbare [[vacuümbuis]]versterkers. Hun onderzoek leidde tot de uitvinding van de puntcontacttransistor in 1947. Het jaar daarop ontwikkelde hij de eerste junctietransistor.▼
Voordat de groep wetenschappers tot een oplossing kon komen raakte de Verenigde Staten betrokken bij de Tweede Wereldoorlog en werd Shockley onderzoeksleider bij de onderzeebootbestrijding van de [[United States Navy|marine]]. Later reisde hij naar Europa en Azië om [[B-29 Superfortress|B-29]] eskaderbemanningen te helpen bij het gebruik van de radar. In 1945, na de oorlog, keerde Shockley terug bij Bell Labs en kon hij het onderzoek naar halfgeleiders voortzetten.
▲Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog formeerde Bell Labs een solid-state fysicagroep onder leiding van Shockley en de scheikundige [[Stanley Morgan]] – andere medewerkers van deze onderzoeksgroep waren [[John Bardeen]] en [[Walter Brattain]], natuurkundige [[Gerald Pearson]], scheikundige [[Robert Gibney]], elektronica-expert [[Hilbert Moore]] en verschillende andere technici. Hun taak was het zoeken van een solid-state alternatief voor de kwetsbare [[vacuümbuis]]versterkers.
Terwijl Shockley zelf vroegtijdig met kerstvakantie was gegaan werkten Bardeen en Brattain aan een nieuwe schakeling en op [[23 december]] [[1947]] slaagden ze erin om de eerste werkende puntcontacttransistor te demonstreren. Pas hierna werd Shockley geïnformeerd, die ontstemd was over het feit dat hij buiten deze belangrijke doorbraak was gehouden. Het jaar daarop ontwikkelde hijzelf de eerste junctietransistor.
== Eugenetica ==
Gedurende de jaren 1960 raakte Shockley geïnteresseerd in een controversieel onderwerp – [[eugenetica]] en de oorsprong van (menselijke) [[intelligentie]], en dan met name de relatie tussen [[menselijk ras|ras]] en het [[intelligentiequotiënt]] (IQ).
Op basis van gegevens van militaire IQ-tests kwam Shockley tot de conclusie dat intelligentie erfelijk was. Hij stelde vast dat mensen van Afrikaanse afkomst minder intelligent waren dan die van ''caucasian'' (blanke) afkomst. Zijn hypothese van [[dysgenetica]] werd in de Verenigde Staten het onderwerp van intense en verbitterde [[debat]]ten. Verdere controversie kwam toen hij de suggestie opwierp dat individuen met een "IQ" lager dan honderd (tegen betaling) vrijwillige [[sterilisatie (vruchtbaarheid)|sterilisatie]] moesten ondergaan en dat mannen met een hoog "IQ" als [[spermadonor]] moesten optreden. Zelf was hij een van de donoren van de door [[Robert Klark Graham]]s opgerichte [[spermabank]] voor genieën.
Wetenschappers op dit gebied beschouwden Shockley's gehele analyse als fout en verwierpen zijn conclusies. Anderen waren woedend op hem dat hij zulke zienswijzen publiekelijk uitdroeg.
== Erkenning ==
Naast de Nobelprijs voor de Natuurkunde in 1956 verkreeg Shockley nog enkele belangrijke prijzen en onderscheidingen, waaronder de ''Medal for Merit'' in 1946 voor zijn werk op het ministerie van
Door [[Time Magazine]] werd hij een van de honderd meest invloedrijke personen van de twintigste eeuw genoemd. Hij overleed in 1989 aan [[prostaatkanker]].
Regel 51 ⟶ 59:
* {{en}} [http://nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/1956/shockley-bio.html Biografie William B. Shockley] op Nobelprize.org (Geraadpleegd 26 februari 2011)
* {{Citeer encyclopedie
|
|
|
|
|
|
|
}}
}}
Regel 66 ⟶ 74:
[[Categorie:Brits uitvinder]]
[[Categorie:Brits natuurkundige]]
[[Categorie:Winnaar van de Nobelprijs voor
[[Categorie:20e-eeuws natuurkundige]]
|