Colombiaans voetbalelftal (mannen)

nationaal voetbalteam

Het Colombiaans voetbalelftal is een team van voetballers dat Colombia vertegenwoordigt bij internationale wedstrijden. Het thuisstadion is het Estadio Metropolitano Roberto Meléndez in Barranquilla.

Colombia
Vlag van Colombia
Bijnaam Los Cafeteros
FIFA-ranglijst 12 Stabiel (20 juni 2024)
Hoogste ranking 3e (jul-aug 2013, sep 2014-maa 2015, jun-aug 2016)
Laagste ranking 54e (jun 2011)
Associatie FCF
Bondscoach Vlag van Argentinië Néstor Lorenzo
Stadion Estadio Metropolitano
Roberto Meléndez
Meeste interlands David Ospina (124)
Topscorer Radamel Falcao (35)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Mexico Mexico 3–1 Colombia Vlag van Colombia
(Panama-Stad, Panama; 10 februari 1938)
Grootste overwinning:
Vlag van Bahrein Bahrein 0–6 Colombia Vlag van Colombia
(Riffa, Bahrein; 26 maart 2015)
Grootste nederlaag:
Vlag van Brazilië Brazilië 9–0 Colombia Vlag van Colombia
(Lima, Peru; 24 maart 1957)
Wereldkampioenschap
Optredens 6 (eerste keer: 1962)
Beste resultaat Kwartfinale (2014)
Copa América
Optredens 24 (eerste keer: 1945)
Beste resultaat Winnaar (2001)
FIFA Confederations Cup
Optredens 1 (eerste keer: 2003)
Beste resultaat Vierde plaats (2003)
Thuis
Uit

Colombia kwalificeerde zich zes keer voor een WK-eindronde. Op het WK van 1994 opende Andrés Escobar tegen de Verenigde Staten de score door een eigen doelpunt. Door het uiteindelijke verlies (1-2) en de verloren eerste wedstrijd werd Colombia uitgeschakeld. Enkele dagen later werd Escobar vermoord in zijn thuisland.

Deelname aan internationale toernooien

bewerken

WK voetbal / Confederations Cup

bewerken

Colombia neemt sinds 1957 deel aan de kwalificatiewedstrijden voor het WK en wist zich te kwalificeren voor de WK-eindronden van 1962, 1990, 1994, 1998, 2014 en 2018.

In 1990 overwoog de nationale voetbalselectie niet naar de WK-eindronde in Italië te reizen. Aanleiding waren bedreigingen afkomstig van een groepering (Lifucol), die claimde op te komen voor het goksyndicaat en zegde het nationale voetbal te willen bevrijden van drugsgelden. Pas nadat een groep van drugsbaronnen, de zogeheten Extraditables, bondscoach Francisco Maturana hadden laten weten dat zij de spelers niet met de dood hadden bedreigd, werden de trainingen hervat. Colombia ging uiteindelijk naar Italië en overleefde de groepsfase door winst op de Verenigde Arabische Emiraten (2-0), verlies tegen Joegoslavië (0-1) en een gelijkspel tegen de latere wereldkampioen West-Duitsland (1-1). In de achtste finales moest de ploeg uit Zuid-Amerika vervolgens na verlenging het hoofd buigen voor de Ontembare Leeuwen uit Kameroen. In de hitte (30 graden Celsius) van Napels kreeg Colombia de beste kansen. Carlos Estrada miste al na zeven minuten vrij voor doelman Thomas N'Kono, Freddy Rincón raakte van achttien meter de kruising. In de verlenging sloeg de 38-jarige supersub Roger Milla tweemaal toe namens de Afrikanen, waarna Bernardo Redín de eindstand in de 116de minuut op 2-1 bepaalde. Voor het eerst in de geschiedenis bereikte daardoor een Afrikaans land de laatste acht van een WK voetbal.

Bij het WK-eindronde 1994 in de Verenigde Staten trad Colombia aan als een van de outsiders, omdat het land indruk had gemaakt in de Zuid-Amerikaanse kwalificatiezone. De selectie onder leiding van bondscoach Francisco Maturana bleef zonder nederlaag en versloeg onder meer tweemaal Argentinië. Vooral de ruim uitgevallen uitzege (0-5), behaald op 5 september 1993 in Buenos Aires, had internationaal veel indruk gemaakt. De vreugde over deze historische overwinning was ook memorabel; deze leidde in de hoofdstad Bogota tot tachtig doden[1]. President César Gaviria decoreerde spelers en trainer nog voor het vertrek naar de eindronde. Voetballegende Pelé had de ploeg vooraf zelfs getipt als een van de kanshebbers op de eindzege. "Mijn favorieten zijn de Colombianen die soms echt fantastisch voetbal spelen", zei hij in een interview[2]. "In Asprilla, Rincón en Valderrama hebben zij bijzondere spelers en bovendien is het elftal goed georganiseerd. Colombia heeft zonder twijfel de mooiste ploeg. Het is alleen de vraag of er voldoende fysieke kracht in zit."

Maar op de eindronde zelf kon Colombia voortijdig naar huis na nederlagen tegen Roemenië (1-3) en gastland Amerika (1-2). De afsluitende zege op Zwitserland (2-0) mocht niet meer baten. De Colombianen hadden plaatsing voor de volgende ronde niet meer in eigen hand; ze waren afhankelijk van de uitslag in Los Angeles, waar de Verenigde Staten en Roemenië tegen elkaar speelden. Colombia was alleen gebaat bij een forse zege van de WK-organisator, maar het waren de Oost-Europeanen die met 1-0 zegevierden door een treffer van verdediger Dan Petrescu.

Colombia had slechts vier spelers meegenomen naar de VS die waren gehard in de Europese profcompetities. Aanvoerder Carlos Valderrama, bijgenaamd De Witte Gullit, redde het niet in Frankrijk en Spanje en Adolfo Valencia kon in het seizoen 1993/94 zijn draai niet vinden bij FC Bayern München. Víctor Aristizábal en Faustino Asprilla waren succesvoller, bij respectievelijk Valencia en Parma. Maturana, die na afloop van het toernooi als trainer in dienst trad van Atlético Madrid, had voorafgaand aan de laatste wedstrijd al zijn ontslag ingediend. De uitschakeling van Colombia werd naderhand overschaduwd door de moord op verdediger Andrés Escobar, die op 2 juli 1994 in zijn geboortestad Medellín werd doodgeschoten, luttele dagen nadat hij op het wereldkampioenschap een eigen doelpunt had gemaakt tegen de Verenigde Staten.

Voor het WK-toernooi in 2014, gespeeld in Brazilië, wist Colombia plaatsing af te dwingen door in de voorlaatste kwalificatiewedstrijd tegen Chili, op vrijdag 11 oktober 2013, een 0-3-achterstand in de tweede helft recht te zetten: 3-3. Aanvaller Radamel Falcao benutte in de slotfase twee strafschoppen, nadat de Chilenen met tien man verder moesten spelen na de rode kaart voor Carlos Carmona. Bij de WK-eindronde zelf wist Colombia door te dringen tot de kwartfinale. Daarin was gastland Brazilië uiteindelijk met 2-1 te sterk voor de selectie van bondscoach José Pékerman. Thiago Silva en David Luiz scoorden voor de Brazilianen. James Rodríguez benutte in de slotfase nog een strafschop. Dat was zijn zesde treffer van het toernooi. Met dat aantal werd hij topscorer van het toernooi. In het begin van het toernooi had Rodríguez in alle drie groepsduels – tegen Griekenland (3-0), Ivoorkust (2-1) en Japan (4-1) – één keer gescoord. Die reeks gaf hij met twee doelpunten in de achtste finale tegen Uruguay (2-0) een passend vervolg. Na de voormalige Braziliaanse wereldster Pelé, die in 1958 als zeventienjarige zes keer scoorde, was de Colombiaan de op een na jongste maker van minimaal zes goals op één WK-eindronde. De laatste die vijfmaal op rij scoorde bij een WK was de Peruviaan Teófilo Cubillas op de WK's van 1970 (vier duels op rij gescoord) en 1978 (één wedstrijd, één treffer). Na zijn uitblinkersrol werd Rodríguez ingelijfd door Real Madrid CF.

Vier jaar later was Colombia opnieuw van de partij bij de WK-eindronde, nog altijd onder leiding van Pekerman. Het land was op de vierde plaats geëindigd in de CONMEBOL-kwalificatiezone, achter Brazilië, Uruguay en Argentinië, waardoor rechtstreekse plaatsing een feit was. Colombia was ingedeeld in groep H en leed in de openingswedstrijd, gespeeld op 19 juni, een enigszins verrassende nederlaag tegen het lager ingeschatte Japan (1-2). Matchwinner was Yuya Osako. Colombia beëindigde de wedstrijd met tien man, nadat middenvelder Carlos Sánchez al na drie minuten en vijftien seconden van het veld was gestuurd door scheidsrechter Damir Skomina, omdat hij hands had gemaakt in het strafschopgebied. Dat was de op een na snelste rode kaart in de geschiedenis van het WK voetbal. Het vergrijp kwam Sánchez in eigen land te staan op een doodsbedreiging.[3] Vervolgens was Colombia in de overige twee groepswedstrijden te sterk voor Polen (3-0) en Senegal (1-0), waarna de ploeg in de achtste finales na strafschoppen alsnog werd uitgeschakeld door Engeland. In de reguliere speeltijd waren beide teams bleven steken op 1-1 door treffers van de Engelse topschutter Harry Kane (rake strafschop in de 57ste minuut na een overtreding van Sánchez) en een rake kopbal van verdediger Yerry Mina in blessuretijd. Colombia trad in het harde duel aan zonder sterspeler Rodriguez; de middenvelder van FC Bayern München had te veel last van een zwelling in zijn kuit. Engeland won de serie vanaf elk meter met 4-3. Jordan Henderson miste zijn strafschop voor The Three Lions. Maar omdat Mateus Uribe daarna op de lat schoot en de inzet van Carlos Bacca werd gekeerd door doelman Jordan Pickford kreeg Eric Dier de kans om af te rekenen met het penaltytrauma van de Engelsen. Het land had maar liefst zes van de zeven strafschoppenseries op de laatste EK's en WK's verloren. Alleen bij de EK-eindronde in eigen land wisten de Engelsen na penalty's te winnen van Spanje, maar vervolgens ging het in de halve finales tegen Duitsland weer mis. Uitgerekend de Engelse bondscoach Gareth Southgate miste toen de beslissende.

Wereldkampioenschap voetbal overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
  1958 Niet gekwalificeerd
  1962 Groepsfase 3 0 1 2 5 11 (Kwal.)
  1966 Niet gekwalificeerd
  1970 Niet gekwalificeerd
  1974 Niet gekwalificeerd
  1978 Niet gekwalificeerd
  1982 Niet gekwalificeerd
  1986 Niet gekwalificeerd
  1990 Achtste finale 4 1 1 2 4 4 (Kwal.)
  1994 Groepsfase 3 1 0 2 4 5 (Kwal.)
  1998 Groepsfase 3 1 0 2 1 3 (Kwal.)
   2002 Niet gekwalificeerd
  2006 Niet gekwalificeerd
  2010 Niet gekwalificeerd
  2014 Kwartfinale 5 4 0 1 12 4 (Kwal.)
  2018 Achtste finale 4 2 1 1 6 3 (Kwal.)
  2022 Niet gekwalificeerd
      2026 Kwalificatie
FIFA Confederations Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
  2003 Vierde 5 2 0 3 5 5

Copa América

bewerken
Zuid-Amerikaans kampioenschap overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
  1945 Vijfde 6 1 1 4 7 25
  1946 Geen deelname
  1947 Achtste 7 0 2 5 2 19
  1949 Achtste 7 0 2 5 4 23
  1953 Geen deelname
  1955
  1956
  1957 Vijfde 6 2 0 4 10 25
  1959 Geen deelname
  1959
  1963 Zevende 6 0 1 5 10 19
  1967 Niet gekwalificeerd
1975 Tweede 9 6 0 3 11 5
1979 Groepsfase 4 2 1 1 5 2
1983 Groepsfase 4 1 2 1 5 5
  1987 Derde 4 3 0 1 8 3
  1989 Groepsfase 4 1 2 1 5 4
Copa América overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
  1991 Vierde 7 2 2 3 5 6
  1993 Derde 6 3 2 1 6 4
  1995 Derde 6 3 1 2 7 8
  1997 Kwartfinale 4 1 0 3 6 7
  1999 Kwartfinale 4 3 0 1 8 4
  2001 Kampioen 6 6 0 0 11 0
  2004 Vierde 6 3 1 2 7 7
  2007 Groepsfase 3 1 0 2 3 9
  2011 Kwartfinale 4 2 1 1 3 2
  2015 Kwartfinale 4 1 2 1 1 1
  2016 Derde 6 3 1 2 7 6
  2019 Kwartfinale 4 3 1 0 4 0
  2021 Derde 7 2 3 2 7 7
  2024 Tweede 6 4 1 1 12 3

CONCACAF Gold Cup

bewerken
CONCACAF Gold Cup overzicht
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT
  2000 Tweede 5 2 1 2 5 7
   2003 Kwartfinale 3 1 1 1 2 3
  2005 Halve finale 5 2 0 3 7 7

Olympische Spelen

bewerken

Colombia wist zich vier keer te plaatsen voor het olympisch voetbaltoernooi, te beginnen in 1968. De ploeg strandde telkens in de groepsfase.

1968 · Voorronde
1972 · Voorronde

1980 · Voorronde
1992 · Voorronde

Interlands

bewerken
  Zie Interlands Colombiaans voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Colombia.

FIFA-wereldranglijst[4]

bewerken
1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018
  21   17   15   4   10   34   25   15   5   37   39   26   24   34   17   49   39   48   36   5   4   3   8   6   13   12

Huidige selectie

bewerken

De selectie die opgeroepen is voor de Copa América 2024.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen   Argentinië op 15 juli 2024.

 
Nr. Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 David Ospina   128 0   Atlético Nacional
12 Camilo Vargas 29 0   Atlas
22 Álvaro Montero 8 0   Millonarios
Verdediging
23 Davinson Sánchez 65 2   Galatasaray
4 Santiago Arias 60 0   Bahia
13 Yerry Mina 46 7   Cagliari
16 Daniel Muñoz 32 3   Crystal Palace
3 Jhon Lucumí 20 0   Bologna
2 Carlos Cuesta 20 0   Genk
17 Johan Mojica 18 0   Osasuna
26 Deiver Machado 11 1   RC Lens
Middenveld
10 James Rodríguez   106 28   São Paulo
21 Mateus Uribe 61 6   Al-Sadd
25 Jefferson Lerma 48 3   Crystal Palace
27 Juan Fernando Quintero 38 4   Racing
8 Jorge Carrascal 17 2   Dynamo Moskou
5 Kevin Castaño 14 0   Krasnodar
6 Richard Ríos 13 2   Palmeiras
22 Yáser Asprilla 6 2   Watford
Aanval
7 Luis Díaz 55 14   Liverpool
9 Miguel Borja 30 9   River Plate
11 Jhon Arias 21 3   Fluminense
18 Luis Sinisterra 16 4   Bournemouth
14 Jhon Durán 10 1   Aston Villa
19 Rafael Borré 37 6   Internacional
28 Jhon Córdoba 10 4   Krasnodar

Spelersrecords

bewerken
  Zie Lijst van spelers van het Colombiaanse voetbalelftal voor een overzicht van spelers met minimaal vijftien interlands achter hun naam.
Dikgedrukte spelers komen nog steeds in actie voor Colombia.

Recordinternationals

bewerken
 
David Ospina is Colombia's most-capped player with 128 international appearances.
Rank Player Caps Goals Career
1 David Ospina 128 0 2007–present
2 Juan Cuadrado 116 11 2010–present
3 Carlos Valderrama 111 11 1985–1998
4 James Rodríguez 106 28 2011–present
5 Radamel Falcao 104 36 2007–2023
6 Mario Yepes 102 6 1999–2014
7 Leonel Álvarez 101 1 1985–1997
8 Carlos Sánchez 88 0 2007–2018
9 Freddy Rincón 84 17 1990–2001
10 Luis Carlos Perea 78 2 1987–1994

Topscorers

bewerken
 
Radamel Falcao is Colombia's all-time top scorer with 36 goals.
Rank Player Goals Caps Average Career
1 Radamel Falcao 36 104 0.35 2007–2023
2 James Rodríguez 28 106 0.26 2011–present
3 Arnoldo Iguarán 25 68 0.37 1979–1993
4 Faustino Asprilla 20 57 0.35 1993–2001
5 Freddy Rincón 17 84 0.2 1990–2001
6 Carlos Bacca 16 52 0.31 2010–2018
7 Teófilo Gutiérrez 15 51 0.29 2009–2017
Víctor Aristizábal 15 66 0.23 1993–2003
9 Adolfo Valencia 14 37 0.38 1992–1998
Luis Díaz 14 55 0.25 2018–present

Bondscoaches

bewerken
  • Bijgewerkt tot en met de vriendschappelijke wedstrijd tegen   China (0–4) op 14 november 2017.
Naam[5] Van Tot Duels
  Alfonso Novoa 10 februari 1938 23 februari 1938 5
  Fernando Paternoster 8 augustus 1938 21 augustus 1938 4
  Roberto Meléndez 21 januari 1945 21 februari 1945 6
  José Arana Cruz 9 december 1946 20 december 1946 6
  Lino Taioli 2 december 1947 29 december 1947 7
Geen bondscoach 6 april 1949 6 mei 1949 7
  Pedro López 16 maart 1957 1 april 1957 6
  Rodolfo Orlandini 16 juni 1957 7 juli 1957 5
  Adolfo Pedernera 5 februari 1961 7 juni 1962 9
  Gabriel Ochoa Uribe 10 maart 1963 31 maart 1963 6
  Efraín Sánchez 1 september 1963 4 september 1963 2
  Antonio Julio de la Hoz 20 juni 1965 7 augustus 1965 4
  César López Fretes 30 november 1966 11 december 1966 2
  Francisco Zuluaga 16 oktober 1968 24 augustus 1969 14
  César López Fretes 20 mei 1970 20 mei 1970 1
  Todor Veselinović 29 maart 1972 5 juli 1973 13
  Efraín Sánchez 20 juli 1975 28 oktober 1975 9
  Blagoje Vidinić 15 oktober 1976 5 september 1979 16
  Carlos Bilardo 5 januari 1980 13 september 1981 10
  Efraín Sánchez 14 februari 1983 11 oktober 1984 14
  Gabriel Ochoa Uribe 1 februari 1985 3 november 1985 19
  Francisco Maturana 11 juni 1987 23 juni 1990 40
  Luis Augusto García 29 januari 1991 21 juli 1991 2
  Humberto Ortíz 8 juli 1992 2 augustus 1992 3
  Francisco Maturana 24 februari 1993 26 juni 1994 35
  Hernán Darío Gómez 31 januari 1995 26 juni 1998 58
  Javier Álvarez 9 februari 1999 19 november 1999 15
  Luis Augusto García 12 februari 2000 24 april 2001 21
  Francisco Maturana 3 juni 2001 14 november 2001 13
  Reinaldo Rueda 7 mei 2002 12 mei 2002 3
  Francisco Maturana 20 november 2002 19 november 2003 18
  Reinaldo Rueda 18 februari 2004 november 2006 40
  Jorge Luis Pinto 12 december 2006 16 september 2008 27
  Eduardo Lara 19 september 2008 15 oktober 2009 15
  Hernán Darío Gómez 4 mei 2010 september 2011 16
  Leonel Álvarez september 2011 13 december 2011 5
  José Pekerman januari 2012 heden 70

Statistieken

bewerken
  Zie Lijst van voetbalinterlands Colombia voor een statistisch overzicht van alle gespeelde wedstrijden