Naar inhoud springen

Gebruiker:Alexandersam/Kladblok: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Alexandersam (overleg | bijdragen)
544 bewerkingen
Alexandersam (overleg | bijdragen)
544 bewerkingen
Regel 113: Regel 113:
De vereniging heeft haar eigen clublied ("Het Snorrenlied"), geschreven en fonografisch vereeuwigd door enthousiast lid [[John Lundström]], en haar [[mascotte (symbool)|mascotte]]: een [[stadsreus (folklore)|stadsreus]] genaamd "Djon", die ze tijdens openbare optochten vaak mee laat paraderen.
De vereniging heeft haar eigen clublied ("Het Snorrenlied"), geschreven en fonografisch vereeuwigd door enthousiast lid [[John Lundström]], en haar [[mascotte (symbool)|mascotte]]: een [[stadsreus (folklore)|stadsreus]] genaamd "Djon", die ze tijdens openbare optochten vaak mee laat paraderen.


De leden hebben een karakteristieke kleding: een donkerblauwe vest, rode clubdas met witte snorretjes, grijze broek en gele platte strohoed met een smalle rand, de ''tits'' (in het [[Engels]] ''porkpie'').
De leden hebben een karakteristieke kleding: een donkerblauwe vest, rode clubdas met witte snorretjes, grijze broek en gele platte strohoed met een smalle rand, de ''tits'' (in het Engels: ''[[Pork pie hat|porkpie]]'').


==De Snor van het Jaar==
==De Snor van het Jaar==

Versie van 24 aug 2016 10:58

Alexandersam/Kladblok

Dit is het persoonlijke kladblok van Alexandersam.

Een kladblok is een subpagina van iemands gebruikerspagina. Het dient als testruimte voor de gebruiker en om nieuwe artikelen of langere toevoegingen aan bestaande pagina's voor te bereiden.

Let op: je kladblok opslaan gaat met de knop 'publiceren'. De pagina wordt daarmee nog niet in de openbare encyclopedie geplaatst en blijft een kladpagina. De kladblokpagina is wel zichtbaar (voor iedereen met wat meer Wikipedia-ervaring) en mag dus geen onoorbare dingen bevatten, zoals auteursrechtschendingen.

Het is, ook in een kladblok, uitdrukkelijk niet toegestaan om zonder toestemming auteursrechtelijk beschermd materiaal van derden te publiceren.

https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:Alexandersam/Kladblok&action=edit

arch. Van Steenbergen

senior

Eduard van Steenbergen (1889-1952) een van de belangrijkste Belgische architecten van het interbellum. Hij realiseerde een verfijnde en rustige architectuur, zonder dogmatisme en met oog voor de concrete omstandigheden van de opdracht. Van Steenbergen beperkte zich trouwens niet alleen tot de architectuur, ook de inrichting, de tuinaanleg en het ontwerp van het meubilair, de verlichting, de tapijten en het glas in lood werden door hem tot in het kleinste detail uitgetekend.

Het vroege oeuvre van Van Steenbergen leunde aan bij de Arts and Crafts, de Amsterdamse school en het werk van Hendrik Petrus Berlage. Zijn eerste grote opdracht, de Unitastuinwijk in Deurne, situeert zich in deze periode. Halfweg de jaren 1920 versoberde zijn architectuur. Hij ontwierp vanaf dan gebouwen in een verzakelijkt, maar warm idioom van bakstenen volumes en houten ramen, met eenvoudige functionele plattegronden en uitgerust met zelf ontworpen art deco meubilair en glas in lood. Voorbeelden zijn onder meer de eigen woning (1925) en de woning Adriaensens (1928) in Berchem, de woning Marstboom in Hove (1925), de woning Reypens in Mortsel (1927-1928) en de woning Van Den Berghe in Borgerhout (1928).

Vanaf het einde van de jaren 1920 oriënteerde hij zich steeds meer op het functionalisme. Op een eigenzinnige manier gaf hij vorm aan de moderne beginselen ruimte, licht, lucht en groen. Het complex Moderne Stad in Antwerpen (1928) en het gedenkteken Vlaanderen-Roosendaal (1928), allebei niet uitgevoerd, kondigden deze koerswijziging aan. Zijn stand voor de Federatie van Vakbonden op de Antwerpse wereldtentoonstelling van 1930, de uitbreiding van het sanatorium De Mick in Brasschaat (1932) en verschillende woningen, zoals de woning Baksteen in Schilde (1930), Zilverbron in Brasschaat (1932) en De Reiger in Kalmthout (1934), illustreren deze evolutie. Tot zijn mooiste verwezenlijkingen uit deze periode behoren zes woningen op de vroegere terreinen van de Antwerpse wereldtentoonstelling van 1930. Het zijn sobere bakstenen volumes met functionele en transparante ruimtes, gegroepeerd rond een gemeenschappelijke tuin (1932). Een ander hoogtepunt is het atheneum van Deurne, een schoolvoorbeeld van monumentaal en dynamisch functionalisme (1936).

Na de Tweede Wereldoorlog greep hij terug naar meer traditionele modellen, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het niet uitgevoerde ontwerp voor een provinciaal bestuursgebouw in Antwerpen (1943). Voor zijn laatste grote opdracht, het gemeenthuis van Deurne (1947), opteerde hij voor een axiale planopbouw en een monumentale, maar sobere vormgeving. Het werd postuum uitgevoerd door zijn zoon Edward.

http://www.debalansvanbraem.be/braem_over_bouwen/eduard_van_steenbergen_het_grote_voorbeeld# : Eduard Van Steenbergen, het grote voorbeeld

Renaat Braem kende het werk van Eduard Van Steenbergen al sinds zijn jeugd. Tijdens zijn architectuuropleiding ging hij samen met enkele van zijn medestudenten op zoek naar zijn projecten. Ook in zijn geschriften toonde Braem zich een groot bewonderaar.

quote uit R. Braem, ‘“Pioneers, oh pioneers”…’, Kontakt 26 (1983) 206.: "Reeds in die periode waren we op zoek naar de werken van Ed. Van Steenbergen.(…) Hoe dikwijls hebben wij niet in bewondering gestaan voor zijn woonhuis in de Strijdhoflaan, thans bewoond door zijn zoon, eveneens een talentvol architect. We kennen een villa in Schilde, in onvervalste funktionele vormgeving. Later zijn we enthousiast voor de hoekbouw Volhardingsstraat-Kolonielaan, werk dat dezer dagen voorgesteld is voor rangschikking als monument, en hier en daar verspreide woningen, Cruyslei, Wolfjagerslei, nabij het Boelaerpark, een huis bij de Kleine Bareel in Merksem. Eerst later kwam het Koninklijk Atheneum van Deurne, en nog later het ontwerp voor het gemeentehuis van Deurne. Toen waren we echter reeds de school ontgroeid en hingen vast aan “Das Neue Frankfurt” en het Bauhaus."

quote uit R. Braem, ‘Eduard Van Steenbergen. Een geslachtofferde generatie’, Bouwen en Wonen (januari 1956) 15-17: "Men ervaart bij een overzicht van een reeks gebouwen, vooral woningen, van zijn hand dat hij als bezeten was door een nooit versagende, zoekende geest, die iedere formule of cliché verwierp, ook de eigene, om zich verbeten op elke nieuwe opgave te storten met de wil er het essentiële, karakteristieke, eigen-aardige uit te halen. Zijn huizen zijn werkelijk naar maat gemaakt en tonen telkens andere, oorspronkelijke planoplossingen. Dit doordrenkt zijn van de roeping van de architekt is karakteristiek geweest voor Van Steenbergen, en het gaf hem nevens een stramme onvermurwbare geesteshouding een waardigheid die aan allen die hem ontmoet hadden de gedachte moest opdringen: “ dit is een man !” Hij was ook iemand die nooit een konstruktieve oplossing in het vage zou laten, maar onvermoeibaar, zelfs tot eigen schade, vocht en bleef vechten voor een perfekte uitvoering, inzover dat hij er niet voor terugdeinsde zelf zo nodig voor het aanbeeld te gaan staan. Hij was het tegenovergestelde van de glad-gepolijste moderne zakenman, wat zo langzamerhand het type van de “voorname” architekt dreigt te worden; moge zijn voorbeeld dan ook voor de nieuwste architekten-generatie het Noorden wijzen."

interessante gebouwen door hem ontworpen:

  • 2930 Brasschaat, Zwaantjeslei 5: Villa Peirsman:

Architectuurarchief provincie Antwerpen (APA) en Teema-Architecten slaan de handen in elkaar en stellen je op Open Monumentendag Villa Peirsman in Brasscchaat voor. http://www.provincieantwerpen.be/content/dam/provant/drem/dienst-erfgoed/Architectuurarchief/peirsman/20150910%20-%20brochure%20VILLA%20PEIRSMAN.pdf

http://wta-international.org/fileadmin/NL-Dateien/syllabi-folders/4-syllabi/2015-04-24_Monumentale_onderwijsgebouwn.pdf pag. 59-66

junior

Edward van Steenbergen (Antwerpen, 19 december 1925 - Antwerpen, 3 januari 2003) was een Belgisch architect.

Edward behaalde zijn diploma van burgerlijk ingenieur architect in 1950 aan de Rijksuniversiteit van Gent. Hij is de zoon van de modernistische Antwerpse architect Eduard Van Steenbergen (sr.). Na diens vroege overlijden in 1952 nam de toen 26-jarige Edward het architectenbureau over, en voerde de laatste grote opdracht van zijn vader uit, het in 1948 ontworpen gemeentehuis van Deurne.

In zijn carrière als architect ontwierp hij interessante gebouwen, waarvan vele erkend zijn als bouwkundig erfgoed [1] , onder andere:

  • 1950, Antwerpen, Wilgenlaan 19, na-oorlogse bel-etagewoning in modernistische stijl, (opdrachtgever fam. F. Deckers): één van de allereerste ontwerpen van architect Edward Van Steenbergen, in 1952 bekroond met een Tweede Vermelding in de Prijs Van de Ven,
  • 1956-64, Deurne, Maurice Dequeeckerplein 1, districthuis Deurne: ontworpen in 1947-48 door zijn vader architect Eduard Van Steenbergen (sr.)., uitvoering in 1956-64 onder leiding van Edward Van Steenbergen junior. Vrijstaand T-vormig complex met brede voorbouw, geflankeerd door lage galerijen, en centrale 39-m hoge toren.
  • 1963, Keerbergen, Emiel Op De Beecklaan, woning (opdrachtgever Spaenhoven),
  • 1964 - 66, Turnhout, Dennenstraat 100, villa (opdrachtgever Clerinckx),
  • 1967 - 1970, Beerse, Janssens Pharmaceutica, kantoorgebouw Life Science Building,
  • 1978, Antwerpen, Marrcel De Backerstraat 24, woning (opdrachtgever W. Boits) in laat-moderne of postmoderne stijl.
  • 1981-85, Antwerpen, Grotesteenweg 226, scholencomplex voor secundair onderwijs.

Hij was getrouwd met mevrouw Frida Verbreyt, en overleed kinderloos op 3 januari 2003.

Frida's broer Fernand was getrouwd met Cécile De Boodt, zus van Paul Bijttebiers vrouw Jozefien.


Snorrenclub

Een snorrenclub is een vereniging van mensen (meestal mannen) die zo trots zijn op hun lipbeharing dat ze het dragen van een snor wil aanmoedigen en vieren, vooral via ludieke acties.

In vele landen, zoals in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië zijn in vele steden locale clubs actief. In Frankrijk is er een 'Moustache Club' in Parijs en een 'Club des Moustaches' in Straatsburg. In België zijn snorrenclubs actief in Antwerpen (2 rivaliserende clubs: de Antwerpse Snorrenclub en de Europese Snorrenclub)), Brussel (Orde van de Brusselse Moestasje), Brugge (West-Vlaamse Snorrenclub), Schoonaarde (De Biersnorren), Aartselaar, Schoten, Roeselare, ...

De meest bekende actie van een snorrenclub is de organisatie van een wedstrijd ter verkiezing van de mooiste snor of interessantste snorrendrager (getiteld "Snor van het jaar"). Vaak neemt een snorrenclub en haar leden ook deel aan andere ludieke activiteiten zoals carnavalsvieringen.

Op internationaal vlak treffen lokale kampioenen zich in de zogenaamde wereldkampioenschappen(World Beard and Mustache Championships), sinds 1990 georganiseerd als volgt:

In voorbereiding


Snorrenclub Antwerpen

De Snorrenclub Antwerpen (in de volksmond ook Antwerpse Snorrenclub genoemd) is een Antwerpse culturele vereniging die het dragen van een snor aanmoedigt en viert.

De club

De vereniniging werd in 1978 als "Snorrenclub van Antwerpen vzw" gesticht door Willy Dupon, kroegbaas van Café De Snor aan de Brouwersvliet te Antwerpen.

De vereniging heeft vandaag ongeveer 25 snordragende leden en heeft haar clublokaal in de Adriaen Brouwerstraat 33 te Antwerpen. Bekende snordragers die door de club tot erelid werden benoemd, zijn o.a. jazzmuzikant Toots Thielemans, oud-burgemeester van Antwerpen Bob Cools, acteur Marijn Devalck, zanger Hugo Sigal (van Nicole & Hugo), Ted de Braak, Chiel Montagne en beiaardier Jo Haazen.

De vereniging heeft haar eigen clublied ("Het Snorrenlied"), geschreven en fonografisch vereeuwigd door enthousiast lid John Lundström, en haar mascotte: een stadsreus genaamd "Djon", die ze tijdens openbare optochten vaak mee laat paraderen.

De leden hebben een karakteristieke kleding: een donkerblauwe vest, rode clubdas met witte snorretjes, grijze broek en gele platte strohoed met een smalle rand, de tits (in het Engels: porkpie).

De Snor van het Jaar

De vereniging is vooral bekend in Vlaanderen omdat ze sinds 1979 jaarlijks de Snor van het Jaar verkiest. Een bekende of minder bekende Vlaming of buitenlander met een snor wordt gevraagd zich een dagje vrij te maken om door de club in de bloemetjes te worden gezet. Een optocht door de stad en een ontvangst op het stadhuis maken deel uit van dit evenement. Net als de hele opzet van de Snorrenclub zelf is dit vooral ludiek bedoeld. Soms wordt zelfs een denkbeeldig iemand tot winnaar verkozen, zoals in 1982 de zeehond, in 2002 de eigen mascotte van de vereniging: de Snorrenreus Djon, en in 1984 de stripfiguur Marcel Kiekeboe. Dit laatste feit vormde de basis voor het stripalbum "De snor van Kiekeboe" waarin de Antwerpse Snorrenclub een belangrijke rol speelt. In het verhaal wordt Kiekeboe door de Snorrenclub van Antwerpen tot "Snor van het jaar" gekozen. De ene helft van zijn snor wordt echter 's nachts afgeknipt en gestolen. Kiekeboe gaat op zoek naar de dader en zijn halve snor. Hij ontmoet heel wat bekende Antwerpse snorrendragers, maar ondertussen moet hij zijn halve snor zien te verbergen voor hen.

Lijst van snorren van het jaar

Ted de Braak, snor van het jaar 1980
De zeehond, snor van het jaar 1982
Marijn Devalck, snor van het jaar 1992

Rivaliteit in 't Stad

Onenigheid binnen de Antwerpse Snorrenclub over de verhuis van het clublocaal (van cafe De Snor, Brouwersvliet 32, naar cafe De Koninklijke Snor, Adriaan Brouwerstraat 33, leidde er in 2002 toe dat Willy Dupon zijn eerste club verliet en een andere vereniging oprichte, onder de naam Europese Snorrenclub Antwerpen. Deze club heeft haar zetel in Café Den Bengel op de Grote Markt (Antwerpen).

Ook deze club organiseert tweejaarlijks een verkiezing, getiteld Snor van 't Stad. Deze winnaars waren:

  • 2002: Julien Vrebos, filmregisseur
  • 2004: Luk D'Heu, acteur
  • 2006: Mon Huysmans en Michel Detobel, stadsfotografen van Antwerpen
  • 2008: Jean-Pierre Coopman, voormalig bokser
  • 2010: Gaston Berghmans, acteur, komiek
  • 2012: Julien Van Noten, tambour-majoor en leader van de Antwerpse stadstrommelaars, bevelhebber van de PipersBand en platendraaier bij Radio Minerva
  • 2014: Tanguy Ottomar, stadsgids
  • 2016: Hugo Loquet, protocolmedewerker stad Antwerpen
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:Alexandersam/Kladblok&oldid=47336206"