Gebruiker:Alexandersam/Kladblok

Dit is het persoonlijke kladblok van Alexandersam.

Een kladblok is een subpagina van iemands gebruikerspagina. Het dient als testruimte voor de gebruiker en om nieuwe artikelen of langere toevoegingen aan bestaande pagina's voor te bereiden.

Let op: je kladblok opslaan gaat met de knop 'publiceren'. De pagina wordt daarmee nog niet in de openbare encyclopedie geplaatst en blijft een kladpagina. De kladblokpagina is wel zichtbaar (voor iedereen met wat meer Wikipedia-ervaring) en mag dus geen onoorbare dingen bevatten, zoals auteursrechtschendingen.

Het is, ook in een kladblok, uitdrukkelijk niet toegestaan om zonder toestemming auteursrechtelijk beschermd materiaal van derden te publiceren.

Enkele handige links

• Spiekbriefje
• Snelcursus

Andere testplaatsen

• De algemene zandbak
• De probeerpagina van de snelcursus
• De sjabloonzandbak

https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:Alexandersam/Kladblok&action=edit

arch. Van Steenbergen

senior

Eduard van Steenbergen (1889-1952) een van de belangrijkste Belgische architecten van het interbellum. Hij realiseerde een verfijnde en rustige architectuur, zonder dogmatisme en met oog voor de concrete omstandigheden van de opdracht. Van Steenbergen beperkte zich trouwens niet alleen tot de architectuur, ook de inrichting, de tuinaanleg en het ontwerp van het meubilair, de verlichting, de tapijten en het glas in lood werden door hem tot in het kleinste detail uitgetekend.

Het vroege oeuvre van Van Steenbergen leunde aan bij de Arts and Crafts, de Amsterdamse school en het werk van Hendrik Petrus Berlage. Zijn eerste grote opdracht, de Unitastuinwijk in Deurne, situeert zich in deze periode. Halfweg de jaren 1920 versoberde zijn architectuur. Hij ontwierp vanaf dan gebouwen in een verzakelijkt, maar warm idioom van bakstenen volumes en houten ramen, met eenvoudige functionele plattegronden en uitgerust met zelf ontworpen art deco meubilair en glas in lood. Voorbeelden zijn onder meer de eigen woning (1925) en de woning Adriaensens (1928) in Berchem, de woning Marstboom in Hove (1925), de woning Reypens in Mortsel (1927-1928) en de woning Van Den Berghe in Borgerhout (1928).

Vanaf het einde van de jaren 1920 oriënteerde hij zich steeds meer op het functionalisme. Op een eigenzinnige manier gaf hij vorm aan de moderne beginselen ruimte, licht, lucht en groen. Het complex Moderne Stad in Antwerpen (1928) en het gedenkteken Vlaanderen-Roosendaal (1928), allebei niet uitgevoerd, kondigden deze koerswijziging aan. Zijn stand voor de Federatie van Vakbonden op de Antwerpse wereldtentoonstelling van 1930, de uitbreiding van het sanatorium De Mick in Brasschaat (1932) en verschillende woningen, zoals de woning Baksteen in Schilde (1930), Zilverbron in Brasschaat (1932) en De Reiger in Kalmthout (1934), illustreren deze evolutie. Tot zijn mooiste verwezenlijkingen uit deze periode behoren zes woningen op de vroegere terreinen van de Antwerpse wereldtentoonstelling van 1930. Het zijn sobere bakstenen volumes met functionele en transparante ruimtes, gegroepeerd rond een gemeenschappelijke tuin (1932). Een ander hoogtepunt is het atheneum van Deurne, een schoolvoorbeeld van monumentaal en dynamisch functionalisme (1936).

Na de Tweede Wereldoorlog greep hij terug naar meer traditionele modellen, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het niet uitgevoerde ontwerp voor een provinciaal bestuursgebouw in Antwerpen (1943). Voor zijn laatste grote opdracht, het gemeenthuis van Deurne (1947), opteerde hij voor een axiale planopbouw en een monumentale, maar sobere vormgeving. Het werd postuum uitgevoerd door zijn zoon Edward.

http://www.debalansvanbraem.be/braem_over_bouwen/eduard_van_steenbergen_het_grote_voorbeeld# : Eduard Van Steenbergen, het grote voorbeeld

Renaat Braem kende het werk van Eduard Van Steenbergen al sinds zijn jeugd. Tijdens zijn architectuuropleiding ging hij samen met enkele van zijn medestudenten op zoek naar zijn projecten. Ook in zijn geschriften toonde Braem zich een groot bewonderaar.

quote uit R. Braem, ‘“Pioneers, oh pioneers”…’, Kontakt 26 (1983) 206.: "Reeds in die periode waren we op zoek naar de werken van Ed. Van Steenbergen.(…) Hoe dikwijls hebben wij niet in bewondering gestaan voor zijn woonhuis in de Strijdhoflaan, thans bewoond door zijn zoon, eveneens een talentvol architect. We kennen een villa in Schilde, in onvervalste funktionele vormgeving. Later zijn we enthousiast voor de hoekbouw Volhardingsstraat-Kolonielaan, werk dat dezer dagen voorgesteld is voor rangschikking als monument, en hier en daar verspreide woningen, Cruyslei, Wolfjagerslei, nabij het Boelaerpark, een huis bij de Kleine Bareel in Merksem. Eerst later kwam het Koninklijk Atheneum van Deurne, en nog later het ontwerp voor het gemeentehuis van Deurne. Toen waren we echter reeds de school ontgroeid en hingen vast aan “Das Neue Frankfurt” en het Bauhaus."

quote uit R. Braem, ‘Eduard Van Steenbergen. Een geslachtofferde generatie’, Bouwen en Wonen (januari 1956) 15-17: "Men ervaart bij een overzicht van een reeks gebouwen, vooral woningen, van zijn hand dat hij als bezeten was door een nooit versagende, zoekende geest, die iedere formule of cliché verwierp, ook de eigene, om zich verbeten op elke nieuwe opgave te storten met de wil er het essentiële, karakteristieke, eigen-aardige uit te halen. Zijn huizen zijn werkelijk naar maat gemaakt en tonen telkens andere, oorspronkelijke planoplossingen. Dit doordrenkt zijn van de roeping van de architekt is karakteristiek geweest voor Van Steenbergen, en het gaf hem nevens een stramme onvermurwbare geesteshouding een waardigheid die aan allen die hem ontmoet hadden de gedachte moest opdringen: “ dit is een man !” Hij was ook iemand die nooit een konstruktieve oplossing in het vage zou laten, maar onvermoeibaar, zelfs tot eigen schade, vocht en bleef vechten voor een perfekte uitvoering, inzover dat hij er niet voor terugdeinsde zelf zo nodig voor het aanbeeld te gaan staan. Hij was het tegenovergestelde van de glad-gepolijste moderne zakenman, wat zo langzamerhand het type van de “voorname” architekt dreigt te worden; moge zijn voorbeeld dan ook voor de nieuwste architekten-generatie het Noorden wijzen."

interessante gebouwen door hem ontworpen:

• 2930 Brasschaat, Zwaantjeslei 5: Villa Peirsman:

Architectuurarchief provincie Antwerpen (APA) en Teema-Architecten slaan de handen in elkaar en stellen je op Open Monumentendag Villa Peirsman in Brasscchaat voor. http://www.provincieantwerpen.be/content/dam/provant/drem/dienst-erfgoed/Architectuurarchief/peirsman/20150910%20-%20brochure%20VILLA%20PEIRSMAN.pdf

• eigen woning: 2900 Berchem, Strijdhoflaan 91 (na zijn dood bewoond door zijn zoon Edward): http://www.architectenwoning.be/index.php/te-koop/detail/60/huis-van-steenbergen

• Deurne gemeentehuis: Deurne-Antwerpen. Districtshuis. N.o.v. arch. Eduard van Steenbergen (senior, 1889-1952), uitvoering door arch. Edward van Steenbergen (junior, 1925-2003): https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Deurne_Gemeentehuis1.JPG

http://wta-international.org/fileadmin/NL-Dateien/syllabi-folders/4-syllabi/2015-04-24_Monumentale_onderwijsgebouwn.pdf pag. 59-66

junior

Edward van Steenbergen (Antwerpen, 19 december 1925 - Antwerpen, 3 januari 2003) was een Belgisch architect.

Edward behaalde zijn diploma van burgerlijk ingenieur architect in 1950 aan de Rijksuniversiteit van Gent. Hij is de zoon van de modernistische Antwerpse architect Eduard Van Steenbergen (sr.). Na diens vroege overlijden in 1952 nam de toen 26-jarige Edward het architectenbureau over, en voerde de laatste grote opdracht van zijn vader uit, het in 1948 ontworpen gemeentehuis van Deurne.

In zijn carrière als architect ontwierp hij interessante gebouwen, waarvan vele erkend zijn als bouwkundig erfgoed , onder andere:

• 1950, Antwerpen, Wilgenlaan 19, na-oorlogse bel-etagewoning in modernistische stijl, (opdrachtgever fam. F. Deckers): één van de allereerste ontwerpen van architect Edward Van Steenbergen, in 1952 bekroond met een Tweede Vermelding in de Prijs Van de Ven,

• 1956-64, Deurne, Maurice Dequeeckerplein 1, districthuis Deurne: ontworpen in 1947-48 door zijn vader architect Eduard Van Steenbergen (sr.)., uitvoering in 1956-64 onder leiding van Edward Van Steenbergen junior. Vrijstaand T-vormig complex met brede voorbouw, geflankeerd door lage galerijen, en centrale 39-m hoge toren.

• 1956, Kontich, Peter Benoitlaan 17, villa met dokterspraktijk, (opdrachtgever dr. Paul Bijttebier),

• 1963, Keerbergen, Emiel Op De Beecklaan, woning (opdrachtgever Spaenhoven),

• 1964 - 66, Turnhout, Dennenstraat 100, villa (opdrachtgever Clerinckx),

• 1967 - 1970, Beerse, Janssens Pharmaceutica, kantoorgebouw Life Science Building,

• 1978, Antwerpen, Marrcel De Backerstraat 24, woning (opdrachtgever W. Boits) in laat-moderne of postmoderne stijl.

• 1981-85, Antwerpen, Grotesteenweg 226, scholencomplex voor secundair onderwijs.

Hij was getrouwd met mevrouw Frida Verbreyt, en overleed kinderloos op 3 januari 2003.

Frida's broer Fernand was getrouwd met Cécile De Boodt, zus van Paul Bijttebiers vrouw Jozefien.

Bronnen, noten en/of referenties